สถานภาพของความรู้เรื่อง “ประชาธิปไตยไทย” ระหว่างปี พ.ศ. 2549 - 2564
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ประชาธิปไตยไทยเกิดขึ้นตั้งแต่ปี พ.ศ. 2475 แต่ยังพบว่ามีความไม่มั่นคง พบว่าระหว่างปี พ.ศ. 2549 - 2564 ที่มีการรัฐประหารเกิดขึ้นถึง 2 ครั้ง งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจงานงศึกษา งานวิจัย งานเขียนเชิงวิชาการเกี่ยวกับประชาธิปไตยไทยระหว่างปี พ.ศ. 2549 - 2564 รวมถึงประเมินสถานภาพของงานเขียนเหล่านี้ ด้วยวิธีการศึกษาแบบวิจัยเอกสาร โดยจำกัดขอบเขตของเอกสารที่ถูกเผยแพร่เป็นภาษาไทยในระหว่างปี พ.ศ. 2549 - 2564 จากการศึกษาพบกลุ่มงานเขียนที่สามารถจัดประเภทออกเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มงานเขียนเกี่ยวกับพัฒนาการของการเมืองไทย กลุ่มงานเขียนเกี่ยวกับระบอบการปกครองและสถาบันการเมือง และกลุ่มสุดท้ายงานเขียนเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง โดยงานเขียนเหล่านี้ได้ฉายภาพให้เห็นว่า ความผันผวนและการปรับตัวของระบบของการเมืองไทยในระหว่างปี พ.ศ. 2549 – 2564 เพื่อรองรับกับการเปลี่ยนแปลงนั้น เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองในไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540 แม้ว่าในช่วง 15 ปีนี้ประชาธิปไตยจะมีลักษณะของการถดถอย แต่ความล้มเหลวเหล่านี้กลับมีส่วนช่วยส่งเสริมให้ประชาธิปไตยไทยมีความเข้มข้นมากขึ้นในอนาคต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกรัตน์ เลิศชูสกุล. (2564). สงครามเย็น(ใน)ระหว่างโบว์ขาว. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศักดิ์. (2551, มกราคม-เมษายน). ประชาธิปไตยบนทางแพร่ง. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 6(1), 55-66.
เกษียร เตชะพีระ. (2550). รัฐประหารกับประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
เกษียร เตชะพีระ. (2551). ทิศทางการเมืองไทยภายใต้รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550. ใน ทางแพร่งและพงหนาม: ทางผ่านสู่ประชาธิปไตยไทย (น. 467-471). กรุงเทพมหานคร: มติชน.
เกษียร เตชะพีระ. (2554, มกราคม-มีนาคม). ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ที่มาที่ไป. ฟ้าเดียวกัน, 9(1), 89-114.
เกษียร เตชะพีระ. (2559, พฤษภาคม-ธันวาคม). ความขัดแย้งทางชนชั้นกับการเมืองมวลชนรอยัลลิสต์ ความย้อนแย้งของกระบวนการสร้างประชาธิปไตยกับพระราชอำนาจนำในสังคมไทย. ฟ้าเดียวกัน, 14(2), 13-37.
เกษียร เตชะพีระ. (2562). Pessimism of the intellect, Optimism of the will: Reflections on Thailand’s 2019 General Election. ใน อดีต ปัจจุบัน อนาคตประชาธิปไตยไทย (น. 3-16). กรุงเทพมหานคร: ศยามปริทัศน์.
เกษียร เตชะพีระ. (2564, กรกฎาคม-ธันวาคม). สาธารณรัฐจำแลงกับเสมือนสัมบูรณาญาสิทธิ์ สองแนวโน้มฝังแฝงที่ขัดแย้งกันในระบอบราชาธิปไตย. ฟ้าเดียวกัน, 19(2), 9-31.
เข็มทอง ต้นสกุลรุ่งเรือง. (2560, กรกฎาคม-ธันวาคม). เรื่องวุ่นวายของรัฐธรรมนูญไทยฉบับที่ 20. ฟ้าเดียวกัน, 15(2), 31-39.
จิราภรณ์ ดำจันทร์. (2562). ประชาธิปไตยที่ไม่ตั้งมั่น. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพันธ์. (2562). ประชาธิปไตยไทย-เรียบง่ายและงดงาม?. ใน อดีต ปัจจุบัน อนาคตประชาธิปไตยไทย (น. 17-34). กรุงเทพมหานคร: ศยามปริทัศน์.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2550). ข้ามไม่พ้นประชาธิปไตยแบบหลัง 14 ตุลา: ประชาธิปไตยแบบใสสะอาดของอภิชนกับการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549. ใน รัฐประหาร 19 กันยา รัฐประหารเพื่อระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (น. 30-57). กรุงเทพมหานคร: ฟ้าเดียวกัน.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2556). ระบอบสังคมการเมืองที่ขัดฝืนการเปลี่ยนแปลงคืออันตรายที่แท้จริง. ใน ประชาธิปไตยที่มีกษัตริย์อยู่เหนือการเมือง (น. 257-288). นนทบุรี: ฟ้าเดียวกัน.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2563). ประชาธิปไตยแบบกษัตริย์นิยมไทย ประวัติ กลไกทำงาน และภาวะวิกฤต. ใน รัฐราชาชาติ (น. 101-131). นนทบุรี: ฟ้าเดียวกัน.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2554). รัฐประหาร 19 กันยายน 2549 กับอนาคตของประชาธิปไตยไทย. ใน ประชาธิปไตยในสังคมไทย (19 กันยายน 2549 - กุมภาพันธ์ 2553) (น. 44-65). เชียงใหม่: คระรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2559, พฤษภาคม-ธันวาคม). การลดทอนความเป็นมนุษย์ พื้นที่ทางศีลธรรม และความรุนแรง “จากฆ่าคอมมิวนิสต์ไม่บาป” ถึง “กำจัดเสี้ยนหนามแผ่นดิน”. ฟ้าเดียวกัน, 14(2), 39-75.
ประจักษ์ ก้องกีรติและวีรยุทธ กาญจน์ชูฉัตร. (2561, กรกฎาคม-ธันวาคม). ระบอบประยุทธ์ การสร้างรัฐทหารและทุนนิยมแบบช่วงชั้น. ฟ้าเดียวกัน, 16(2), 7-40.
ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี. (2556). เสื้อแดงกับขบวนการสร้างประชาธิปไตยของชนบท. ใน อดีต ปัจจุบัน อนาคตประชาธิปไตยไทย (น. 7-32). เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2552
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2550). “การรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 คือการทำให้พลเมืองกลายเป็นไพร่”. ใน รัฐประหาร 19 กันยา รัฐประหารเพื่อระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (น. 204-229). กรุงเทพมหานคร: ฟ้าเดียวกัน.
โยชิฟุมิ ทามาดะ. (2557, มกราคม-มิถุนายน). รัฐประหาร 19 กันยายน พ.ศ. 2549 การแต่งตั้งโยกย้ายนายทหารในกองทัพบกกับการแทรกแซงการเมืองในประเทศไทย. ฟ้าเดียวกัน, 12(2-3), 187-244.
โยชิฟูมิ ทามาดะ. (2551, ตุลาคม-ธันวาคม). ประชาธิปไตย การทำให้เป็นประชาธิปไตยและการออกจากประชาธิปไตย. ฟ้าเดียวกัน, 6(4), 98-139.
ลิขิต ธีรเวคิน. (2553). การเมืองการปกครองของไทย. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วัฒนา สุกัณศีล. (2555). จากการเมืองรากหญ้า สู่ประชาธิปไตย 100%. ใน การเมืองประชาธิปไตยไทยในท้องถิ่นภาคเหนือ (น. 215-254). เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2565). หีบบัตรกับบุญคุณ การเมืองการเลือกตั้งและการเปลี่ยนแปลงเครือข่ายอุปถัมภ์. เชียงใหม่: ศูนย์อาเซียนศึกษา.
สุธาชัย ยิ้มประเสริฐ. (2550). ฐานะทางประวัติศาสตร์ของการรัฐประหาร 19 กันยายน 2549. ใน รัฐประหาร 19 กันยา รัฐประหารเพื่อระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (น. 204-229). กรุงเทพมหานคร: ฟ้าเดียวกัน.
สุภลักษณ์ กาญจนขุนดี. (2557, มกราคม-มิถุนายน). ประชาธิปไตยลายพราง. ฟ้าเดียวกัน, 12(2-3), 159-184.
สุภลักษณ์ กาญจนขุนดี. (2562, พฤษภาคม-ธันวาคม). ระบอบ(ที่ใหญ่กว่า)ประยุทธ์ ข้อพิจารณาสถาบันกษัตริย์และกองทัพในการเมืองไทย. ฟ้าเดียวกัน, 17(1), 9-27.
เสกสรร ประเสริฐกุล. (2562). ประชาธิปไตยสยามยุทธ: แง่คิดเกี่ยวกับความขัดแย้งและพัฒนาการของระบอบการเมืองในประเทศไทย. ใน อดีต ปัจจุบัน อนาคตประชาธิปไตยไทย (น. 147-166). กรุงเทพฯ: ศยามปริทัศน์.
อภิชาต สถิตนิรามัย, ยุกติ มุกดาวิจิตร และนิติ ภวัครพันธุ์. (2556). ทบทวนภูมิทัศน์การเมืองไทย. เชียงใหม่: เชียงใหม่: แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อรรถจักร สัตยานุรักษ์. (2557). “ประชาธิปไตย” คนไทยไม่เท่ากัน. กรุงเทพมหานคร: มติชน.
เอกสิทธิ์ หนุนภักดี. (2562, พฤษภาคม-สิงหาคม). ระบอบประชาธิปไตยอันเป็นปฏิปักษ์กับเสียงข้างมาก. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 8(2), 69-90.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2562). เค้าโครงความคิดพินิจประชาธิปไตยไทย. ใน อดีต ปัจจุบัน อนาคตประชาธิปไตยไทย (น. 167-196). กรุงเทพฯ: ศยามปริทัศน์.
เออเจนี เมริโอ. (2559, มกราคม-เมษายน). รัฐเร้นลึกในไทย พระราชอำนาจ และศาลรัฐธรรมนูญ (พ.ศ. 2540-2558). ฟ้าเดียวกัน, 14(1), 13-46.
Brown, G. W., McLean, I. & McMillan, A., Garrett W., McLean, Iain & McMillan, Alistair. (2018). The concise Oxford dictionary of politics. Oxford: Oxford Univesity Press.
Key, J. R., V. O. (1967). Politics, Party, and Pressure Groups. New York: Thomas Y. Crowell.
William, E. (1973). Today’s Isms. New Jersey: Prentice-hall.
