พัฒนาการของแนวคิดเทคทอนิคส์และอะเทคทอนิคส์ใน ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม

บทคัดย่อ

ปัจจุบันแนวคิดเทคทอนิคส์ (tectonics) เป็นที่รับรู้โดยทั่วไปว่า คือ แนวคิดที่ใช้ในการอธิบายคุณค่าของการแสดงออกของสถาปัตยกรรมที่มีความสัมพันธ์กับโครงสร้าง วิธีการก่อสร้าง และการแสดงออกถึงสัจจะวัสดุ แต่แท้จริงแล้วนิยามของแนวคิดนี้เริ่มมีกรอบความหมายที่เฉพาะเจาะจงขึ้นในราวกลางศตวรรษที่ 20 ในช่วงทศวรรษ 1960 ขณะเวลาเดียวกันมีการสร้างและพัฒนาความหมายของแนวคิดอะเทคทอนิคส์
(atectonics) ที่เป็นเหมือนแนวคิดคู่ตรงข้ามขึ้นมา โดยแนวคิดนี้ให้คุณค่ากับสถาปัตยกรรมในอีกแนวทางหนึ่ง ที่กรอบความหมายของแนวคิดเทคทอนิคส์ไม่สามารถครอบคลุมถึง กล่าวคือ การให้ความสำคัญกับ
การแสดงออกของสถาปัตยกรรมที่ไม่จำเป็นต้องสัมพันธ์กับระบบโครงสร้าง วิธีการก่อสร้าง สัจจะวัสดุ แต่ให้ความสำคัญกับการแสดงออกถึงการสื่อความหมาย สะท้อนอารมณ์ความรู้สึก และจิตวิทยาในการรับรู้ทางสายตา จากการศึกษาพัฒนาการของทั้งสองแนวคิด ในรูปแบบวิภาษวิธีทำให้ได้ข้อสรุปเป็นนิยามที่ชัดเจนของทั้งสองแนวคิด และสาเหตุที่ทำให้สองแนวคิดถูกสร้างขึ้นมา ให้มีลักษณะเหมือนเป็นแนวคิดแบบคู่ตรงข้าม
ซึ่งจะนำความเข้าใจในนิยามของทั้งสองแนวคิดนี้ ไปใช้เป็นกรอบทฤษฎีในการสังเคราะห์อัตลักษณ์ในงานสถาปัตยกรรมไทยต่อไป