Revisionist Practices of Thai Y/Boys Love Industry in I Told Sunset About You (2020) and I Promised You the Moon (2021): From Romance to Queer Bildungsroman
Main Article Content
Abstract
This research hopes to investigate the Y/Boys Love series I Told Sunset About You (dir. Naruebet Kuno, 2020) and I Promised You the Moon (dir. Tossaphon Riantong, 2021) as examples of revisionist practices that correspond to the evolution of Y/Boys Love series within a media genre. The research unfolds the importance of 2020 as a transitional year for the Y or Boys Love (BL) industry in Thailand. The evolution was mobilized by social activism, LGBTQ campaigns and criticism against the Y industry as it was perpetuating romantic love fantasy without socio-political advocacy. The two series instead embrace the call for change by integrating queer bildungsroman elements into conventions of popular romance. The queer bildungsroman has in fact been a generic code embedded in the Thai Y industry even before the Y boom in 2014, but the revisionist practices found in the two series propose a new aesthetic of the series through queering process, quests for gender identity and the subtly switched roles between seme and uke. The research endorses dynamism within the grammar of Y series. It also suggests that the two series can be located at a turning) point of aesthetic and socio-political engagements towards the new era of the Y industry in Thailand.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกรัตน์ เลิศชูสกุล. (2564). สงครามเย็น (ใน) ระหว่างโบว์ขาว. กรุงเทพฯ: มติชน.
กฤชณัท แสนทวี. (2565). ภาพตัวแทนความรักของชายรักชายในละครซีรีส์วายไทย. วารสารการสื่อสารมวลชน, 10(2), 221-250.
คมชัดลึกออนไลน์. (27 มิถุนายน 2565). ฮือฮา “ซีรีส์วายชื่อดัง” เตรียมลงฉาย OnlyFans ผู้จัดชี้ซีนแซ่บเรท 25+. วันที่เข้าถึงข้อมูล 9 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://www.komchadluek.net/entertainment/520300
ชุติมา ประกาศวุฒิสาร. (2554). ก่อร่าง สร้างเรื่อง: เรื่องเล่า อัตลักษณ์ และชุมชนในวรรณกรรมสตรีชายขอบ. กรุงเทพฯ: คบไฟ.
เชื่อGu ไปดูเลย. (5 พฤศจิกายน 2563). Call Me by ใจเธอ แปลรักฉันด้วย Your Name. เข้าถึงเมื่อ 11 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://www.facebook.com/TrustGuAndGoWatchIt/posts/2173698579441057
ณัฐ วิไลลักษณ์. (21 พฤศจิกายน 2563). ‘แปลรักฉันด้วยใจเธอ’: สัญญะสุดวาบหวิวของกระบี่ มะพร้าว ดอกชบา และงานวิวาห์นอกขนบ. เข้าถึงเมื่อ 11 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://themomentum.co/itoldsunsetaboutyou-series/
นัทธนัย ประสานนาม. (2562). นวนิยายยาโออิของไทย: การศึกษาเชิงวิเคราะห์. วารสารวิชาการหอสมุดแห่งชาติ, 7(2),16-34.
นัทธนัย ประสานนาม. (2563). การเว้นระยะห่างทางเพศสถานะ: นวนิยายยาโออิของไทยในการเมืองเรื่องขนบวรรณกรรมกับการตีความ. วารสารศาสตร์, 13(3), 160-187.
นัทธนัย ประสานนาม. (2564). เขียนด้วยเงา เล่าด้วยแสง: วรรณกรรมกับการดัดแปลงศึกษา. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
ประชาไท. (5 มิถุนายน 2564). Rocket Media Lab: สำรวจจักรวาลซีรีส์วายไทย ปี 2020-ต้นปี 2021 โลกของชายแท้รักกันยังเหมือนเดิมอยู่ไหม. วันที่เข้าถึงข้อมูล 10 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://prachatai.com/journal/2021/06/93384
มติชนออนไลน์. (11 พฤศจิกายน 2563). LINE TV ปลื้ม “แปลรักฉันด้วยใจเธอ” ขึ้นแท่นซีรีส์ฮิตส่งท้ายปี ยอดชมพุ่งเกิน 10 ล้านวิว
ออริจินัลซีรีส์แนว Coming of Age แห่งปี ที่จะชวนคุณก้าวผ่านช่วงวัยอย่างงดงาม. วันที่เขาถึงข้อมูล 11 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://www.matichon.co.th/publicize/news_2437959
พรพิชชา ชลทรัพย์, ร้อยโทหญิง. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติกับการรับชมละครซีรีส์วาย กรณีศึกษา:แปลรักฉันด้วยใจเธอ. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภานนท์ คุ้มสุภา. (2565). การสร้างกรอบโครงความคิดเพื่อการเคลื่อนไหวทางสังคมในปริมณฑลซีรีส์วายไทย ปี 2563-2565. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 5(3), 137-147.
ภูวิน บุณยะเวชชีวิน และณัฐธนนท์ ศุขถุงทอง. (2564). โลกของวาย. ปทุมธานี: หน่วยวิจัยด้านประวัติศาสตร์และการเมืองระหว่างประเทศแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รวิวรรณ จงสืบโชค. (2565). ปัจจัยอะไรที่ส่งผลให้อุตสาหกรรมซีรีส์วายของไทย (ชายรักชาย) เติบโตได้อย่างรวดเร็วและใหญ่กว่าอุตสาหกรรมภาพยนตร์ซีรีส์แนวอื่นๆ ของไทย. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหิดล.
วีรธิดา อดุลนวกิจ, ชื่นกมล ทวิชศรี และจิราภรณ์ อัจฉริยะประสิทธิ์. (2565). บทบาทของพื้นที่ในซีรีส์วายเรื่อง แปลรักฉันด้วยใจเธอ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 5(2), 59-74.
วีรวัฒน์ อัจจุตมานัส. (18 มิถุนายน 2564). แปลรักฉันด้วยใจเธอ Part 2 เปิดฉากอย่างเร้าใจ หรือสุดท้ายจะกลายเป็นแค่รักเก่าที่บ้านเกิด?. เข้าถึงเมื่อ 11 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://thestandard.co/i-told-sunset-about-you-3
สุภาวรัชต์ วัฒนทัพ. (2556). ภาพแทนคนรักเพศเดียวกันในนิยายวายจากสื่ออินเทอร์เน็ต [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
หิรัญญา กลางนุรักษ์ และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2566). การท่องเที่ยวตามรอยซีรีส์วายของกลุ่มชายรักชาย: กรณีศึกษา ซีรีส์ แปลรักฉันด้วยใจเธอ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 13(1), 60-72.
อมรวิวัฒน์ แต้มพิมาย, นาฏยา พิลางาม และพิษณุรักษ์ ปิตาทะสังข์. (2564). การเล่าเรื่องและสัญญะของซีรีส์ “แปลรักฉันด้วยใจเธอ.” วารสารวิทยาการสารสนเทศและเทคโนโลยีประยุกต์, 3(2), 136-154.
อรวรรณ วิชญวรรณกุล. (2559). ผู้หญิงกับการสร้างนวนิยายชายรักชาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อรัณย์ หนองพล. (13 พฤศจิกายน 2563). แปลรักฉันด้วยใจเธอ ความงดงามของซีรีส์ไทยที่ยืนหยัดเพื่อ LGBTQ อย่างไม่เคอะเขิน. เข้าถึงเมื่อ 8 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://thestandard.co/i-told-sunset-about-you
อนุชา พิมศักดิ์. (2563). อัตลักษณ์ชายรักชายและการรื้อสร้างในนวนิยายวัยรุ่นแนววาย [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
jeenthainews. (17 พฤศจิกายน 2563). “แปลรักฉันด้วยใจเธอ” กระแสแรงถล่มชาวจีน ทำ ‘แชมพูมะพร้าว’ Sold Out ไปเป็นแถบ!. วันที่เข้าถึงข้อมูล 11 มกราคม 2566, แหล่งที่มา https://www.jeenthainews.com/globalnews/8027_20201117
Baldick, C. (2015). Oxford dictionary of literary terms (4th ed.). Oxford: Oxford University Press.
Connolly, M. (2022). Tinothée Chalamet: Refashioning Hollywood masculinity. In S. Rybin (Ed.), Stellar transformation: Movie stars of the 2010s (pp. 176-193). New Jersey & London: Rutgers University Press.
De Jong, J. M. (2022). Entertainment. In Y. Kawamura & J. M. De Jong, Cultural appropriation in fashion and entertainment (pp. 103-147). London: Bloomsbury.
Demory, P. (2019) Queer/adaptation: An introduction. In P. Demory (Ed.), Queer/adaptation:A collection of critical essays (pp. 1-13). Cham: Palgrave Macmillan.
Farmer, B. (2011). Love of Siam: Contemporary Thai cinema and vernacular queerness. In P. A. Jackson (Ed.), Queer Bangkok: Twenty-first-century markets, media, and rights (pp. 81-98). Hong Kong: University of Hong Kong Press.
Hirsch, M. (1979). The novel of formation as genre: Between Great Expectations and Lost Illusions. Genre, 7(3), 293-312.
Hitoshi, I. (2015). Representational appropriation and the autonomy of desire in yaoi/BL (K. Suganuma, Trans.). In M. McLelland, K. Nagaike, K. Suganuma & J. Welker (Eds.), Boys’ Love manga and beyond: History, culture, and community in Japan (pp. 210-232). Jackson, Mississippi: University Press of Mississippi.
Jacobs, K. & Lai, H. H. (2022). “Send them to Mars!”: Boys Love erotica and civil rights in Hong Kong. In J. Welker (Ed.), Queer transfigurations: Boys Love media in Asia (pp. 68-79). Honolulu: University of Hawai‘i Press.
Jeffres, L. W., Atkin, D. J. & Neuendorf, K. A. (2023). Audience genre expectations in the age of digital media. New York & London: Routledge.
Kontje, T. (2019). The German tradition of the Bildungsroman. In S. Graham (Ed.), A history of the Bildungsroman (pp. 10-32). Cambridge: Cambridge University Press.
Kuhn, A. & Westwell, G. (2020). A dictionary of film studies (2nd ed.). Oxford: Oxford University Press.
Martin, F. (2017). Girls who love Boys’ Love: BL as goods to think with in Taiwan (with a revised and updated coda). In M. Lavin, L. Yang & J. J. Zhao (Eds.), Boys’ Love, cosplay, and androgynous idols: Queer fan cultures in Mainland China, Hong Kong, and Taiwan (pp. 195-219). Hong Kong: Hong Kong University Press.
Metaveevinij, V. (2023). Boys Love (yaoi) fandom and political activism in Thailand. Intersections: Gender and Sexuality in Asia and the Pacific, (49), Retrieved 28 July 2023, from http://intersections.anu.edu.au/issue49/veluree2.html
Mollet, T. L. (2020). A cultural history of the Disney fairy tale: Once upon an American dream. Cham: Palgrave Macmillan.
Nagaike, K. & Aoyama, T. (2015). What is Japanese “BL Studies?”: A historical and analytical overview. In M. McLelland et al. (Eds.), Boys Love manga and beyond: History, culture, and community in Japan (pp. 119-140). Jackson, Mississippi: University Press of Mississippi.
Negra, D. (2009). What a girl wants: Fantasizing the reclamation of self in postfeminism. London & New York: Routledge.
Prasannam, N. (2019). The Yaoi phenomenon in Thailand and fan/industry Interaction. Plaridel, 16(2), 62-89.
Ramadhani, A. S. & Prastuty, L. (2020). The gay culture in I Told Sunset About You Series as depicted by Teh and Oh-Aew’s character. Alphabet, 3(2), 79-86.
Ratcliffe, R. (30 July 2022). Thailand’s gay-romance TV dramas help revive flagging tourism industry. The Guardian. Retrieved 10 January 2023, from https://www.theguardian.com/world/2022/jul/30/thailands-gay-romance-tv-dramas-help-revive-flagging-tourism-industry
Regis, P. (2003). A natural history of the romance novel. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Seamon, H. (2009). Revision. In E. K. Wallace (Ed.), Encyclopedia of feminist literary theory (pp. 490-492). London & New York: Routledge.
Welker, J. (2022). Introduction: Boys Love (BL) media and its Asian transfigurations. In J. Welker (Ed.), Queer transfigurations: Boys Love media in Asia (pp. 1-16) Honolulu: University of Hawai ‘i Press.
Xu, K. & Tan, Y. (2019). The Chinese female spectatorship: a study of the network community of the “boys’ love” movie “Call Me by Your Name”, Feminist Media Studies,
Zhao, J. J. (2023). Introduction: Making “TV China” perfectly queer. In J. J. Zhao (Ed.), Queer TV China: Televisual and fannish imaginaries of gender, sexuality, and Chineseness (pp. 1-26). Hong Kong: Hong Kong University Press.