Thai Film Distribution and Exhibition Business: Impact on Thai Film Creators, Audience and Society
Main Article Content
Abstract
The paper explores the impact of cinema theatres business and film sub-distribution business on Thai film creators, audience and Thai society. The study covers between 1997 and 2018. Three theories were employed, film industry structure, vertical integration of media and the market structure. The findings show that cinema theatres business and film sub-distribution business including others factors created “the system of film distribution and exhibition”. That system had the particular attribution, the oligopoly market of cinema theatres business and the monopoly market of film sub-distribution business. The attribution affected on Thai film creators in aspect of investing VPF fee and other promotion and exhibition costs. Moreover, they received allocation of screening revenue unfairly. As for audience and Thai society, it seemed to be not possible to have an opportunity to watch a variety of films that affected on creating artistic skills and thinking.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมการสนเทศ กระทรวงเศรษฐการ. (2515). รายงานคณะกรรมการศึกษาเรื่องการสร้างภาพยนตร์ไทยและการนำภาพยนตร์ต่างประเทศเข้ามาฉายในประเทศไทย. ไม่ปรากฎสถานที่พิมพ์.
คณะทำงานวิจัยฐานข้อมูลอุตสาหกรรมภาพยนตร์และวีดิทัศน์. (2555). ฐานข้อมูลอุตสาหกรรมภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ.2554. กรุงเทพฯ : สมาพันธ์สมาคมภาพยนตร์แห่งชาติ.
จำเริญลักษณ์ ธนะวังน้อย. (2541). ธุรกิจภาพยนตร์ไทย. กรุงเทพฯ: สมาคมผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ไทย.
ชญานิน ธนะสุขถาวร และ รักศานต์ วิวัฒน์สินอุดม. (2554). ผลกระทบจากการขยายกิจการโรงภาพยนตร์มัลติเพล็กซ์ต่อระบบสายหนังในประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์. 30(3). 34 – 44.
ชญานิน ธนะสุขถาวร. (2554). ผลกระทบจากการขยายกิจการโรงภาพยนตร์มัลติเพล็กซ์ต่อระบบสายหนังในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาการภาพยนตร์และภาพนิ่ง สาขาวิชาการภาพยนตร์ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยยงค์ มั่นฤทัย. รองกรรมการบริหารบริษัทโคลีเซี่ยมอินเตอร์กรุ๊ป จำกัด สายหนังภาคใต้. (28 ตุลาคม 2561). สัมภาษณ์.
โชคชัย ชยวัฑโฒ. กรรมการบริหารสมาพันธ์สมาคมภาพยนตร์แห่งชาติ. (30 มิถุนายน 2564). สัมภาษณ์.
ฐิติยา พจนาพิทักษ์. (2560). การปรับตัวของหนังกลางแปลงในประเทศไทยต่อการฉายภาพยนตร์ในระบบดิจิทัล. วารสารนิเทศศาสตร์. 35(2). 19-40.
ดวงกมล หนูแก้ว. (2548). ทิศทางการพัฒนาอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทย ธุรกิจภาพยนตร์ไทย: กรณีศึกษาผู้สร้างภาพยนตร์ไทยขนาดใหญ่. วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต คณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
เทียนชัย พิพัฒน์ภานุกูล. ผู้ก่อตั้งบริษัทมูฟวีพาร์ทเนอร์ส-MVP สายหนังภาคอิสาน. (13 มีนาคม 2560). สัมภาษณ์.
ธนนท์ นารัมย์. สายหนังภาคอีสาน บริษัทเนวาด้า. (9 ธันวาคม 2559). สัมภาษณ์.
ธิดา ผลิตผลการพิมพ์. ผู้ก่อตั้ง Documentary Club. (20 พฤศจิกายน 2560). สัมภาษณ์.
บงกช เบญจาทิกุล. (2546). การสื่อสารการตลาดแบบครบเครื่อง (IMC) กรณีศึกษา: โรงภาพยนตร์ในเครืออีจีวี ภายใต้ผู้บริหารคนไทย. รายงานโครงการเฉพาะบุคคลหลักสูตรวารสารศาสตร์มหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุญส่ง นาคภู่. ผู้กำกับภาพยนตร์ไทยอิสระ. (9 ตุลาคม 2561). สัมภาษณ์.
ประชาไท. (12 มกราคม 2560). คนทำหนังไทยเรียกร้องจัดสัดส่วนโรงฉาย-แก้ปมผูกขาดธุรกิจโรงหนัง. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 พฤศจิกายน 2560. แหล่งที่มา https://prachatai.com/journal/2017/01/69598.
มณฑิรา ธาดาอำนวยชัย. (2544). กระบวนการนำเข้าและการจัดจำหน่ายของภาพยนตร์อเมริกันในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณฑิรา ธาดาอำนวยชัย. (2552). สถานภาพความรู้เศรษฐกิจสร้างสรรค์และศักยภาพของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทยในการพัฒนาสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์.วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตรสารสนเทศ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มานิต ศรีวานิชภูมิ. ผู้ก่อตั้งโรงภาพยนตร์โอเอซิส กรุงเทพฯ และผู้ผลิตภาพยนตร์สารคดี. (13 กันยายน 2561). สัมภาษณ์.
รุ่งโรจน์ ธรรมตั้งมั่น. (2543). โครงสร้างตลาด การแข่งขัน และกลยุทธ์ของธุรกิจโรงภาพยนตร์ในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล. งานวิจัยเฉพาะเรื่องเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต (เศรษฐศาสตรธุรกิจ) คณะเศรษฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ลงทุนแมน. (26 January 2018). SF CINEMA มาจากคำว่า สมานฟิล์ม. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา https://
www.longtunman.com/4168
วิชา พูลวรลักษณ์. (29 พฤศจิกายน 2561). อุตฯภาพยนตร์โตต่อเนื่อง ดันรายได้ 'เมเจอร์' ทะลุหมื่นล้าน ใน Nation TV. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา https://www.msn.com/th-th/news/national
วิโรจน์ หิรัญโสทร. (2537). โครงสร้างและพฤติกรรมการแข่งขันของตลาดภาพยนตร์. ภาคนิพนธ์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุดใจ คุ้มผาติกุล. (2555). ระดับการเปิดรับการสื่อสารการตลาดของภาพยนตร์ไทยและการชมภาพยนตร์ไทยในโรงภาพยนตร์ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต (นิเทศศาสตร์) คณะนิเทศศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุรชัย เจียมรัตตัญญู. ผู้ช่วยผู้จัดการบริษัทเมโทรโปลิศ สายหนังภาคเหนือและแปดจังหวัดภาคกลาง. (16 มกราคม 2560). สัมภาษณ์.
สุวัฒน์ ทองร่มโพธิ์. ประธานเจ้าหน้าที่บริษัทเอสเอฟ คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน) สายหนังภาคตะวันออก. (20 เมษายน 2560). สัมภาษณ์.
อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล. (2557). ในสนธยา ทรัพย์เย็น (บรรณาธิการ) สวรรค์ 35 มม. กรุงเทพฯ: โมรีมาตย์ ระเด่นอาหมัด.
อุณาโลม จันทร์รุ่งมณีกุล. (2561). 120 ปีธุรกิจภาพยนตร์ไทยในมิติประวัติศาสตร์เศรษฐกิจและสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อุษา ไวยเจริญ. (2550). การควบรวมกิจการในธุรกิจโรงภาพยนตร์. วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต (เศรษฐศาสตร์ธุรกิจ) คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เอกวิชช์ ชัยรัฐบริบูรณ์. ผู้จัดการฝ่ายขายและการตลาด ธุรกิจลิขสิทธิ์ภาพยนตร์ บริษัท MVP. (13 มีนาคม 2560). สัมภาษณ์.
Filmax. (February 2013).
Filmax. (February 2014).
Filmax. (February 2015).
Filmax. (February 2016).
M Pictures. (ม.ป.ป.) M Pictures. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา https://investorth.mpictures.co.th/company_background.html
Major Cineplex. (2561a). ธุรกิจโรงภาพยนตร์. วันที่เข้าถึงข้อมูล 13 มีนาคม 2562 แหล่งที่มา http://www.majorcineplex.com/th/main
Major Cineplex. (2561b). ธุรกิจโรงภาพยนตร์. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา http://www.majorcineplex.com/th/main
Marketeer. (11 เมษายน 2018). เทียบฟอร์มโรงหนัง Major กับ SF ใครดีกว่ากัน. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา https://marketeeronline.co/archives/16272
Phranakornfilm. (2012–2019). พระนครฟิล์ม. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 เมษายน 2562 แหล่งที่มา http://www.phranakornfilm.com/en/
SF Group. (2019). SF. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 เมษายน 2562 แหล่งที่มา https://www.sfcinemacity.com/
Siamzone.com. (n.d.). Thailand Box Office. วันที่เข้าถึงข้อมูล 2 พฤษภาคม 2562 แหล่งที่มา https://www.siamzone.com/movie/boxoffice/
Adamczak, M. (2020). ‘Hard power and film distribution: transformation of distribution practices in Poland in the era of digital revolution’. In Studies in Eastern European Cinema, 11(3). 243-261. (Published online: 26 August 2019).
Albarran.A.B. (2002). Management of Electronic Media. Australia: Wadsworth.
Albarran, A.B., Chan-Olmsted, S. & Wirth, O.M. (2006) Handbook of media management and economics. New York and London: Lawrence Erlbaum Associates.
Bartosiewicz, A. & Orankiewicz, A. (2020). ‘The impact of Hollywood majors on the local film industry: the case of Poland’. In Creative Industries Journal. 13(3). 288-302. (Published online: 06 Mar 2020).
Boonyaketmala, B. (1992). ‘The Rise and Fall of the Film Industry in Thailand, 1897-1922.’ In East-West Film Journal. 6(2), 62-98.
Corrigan and White (2004). The film experience: an introduction. Boston: Bedford/St.Martin’s.
Finney, A. (2010). The international film business: a market guide beyond Hollywood. Oxon: Routledge.
Hanzlík, J. (2020). ‘Limiting the unlimited: curation in Czech film distribution in the digital era’. In Studies in Eastern European Cinema, 11(3), 262-278. (Published online: 14 Aug 2020).
Harris, C.L. (2018). ‘Film distribution as policy: current standards and alternatives’. In International Journal Cultural Policy. 24(2), 236-255.
Huffer, I (2017). ‘Social inclusivity, cultural diversity and online film consumption’. In Cultural Trends. 26(2), 138-154. (Published online: 29 May 2017).
Izquierdo‐Sanchez, S. (2019) ‘Managing the supply of short‐life products. A duration analysis approach using the UK film industry’. In Bulletin of Economic Research. 71(1), 75-89.
Larroa, M.A. (2017). ‘Film distribution and delivery outlets in New Zealand: a transnational phase and some implications for local films and diversity’. In Studies in Australasian Cinema. 11(3), 137-156. (Published online: 06 Nov 2017).
Larroa, M.A. & Ferrer-Roca, N. (2017). ‘Film distribution in New Zealand: industrial organization, power relations, and market failure’. In Media Industry, 4(2).
Lu, Y. (2016). ‘The malling of the movies: film exhibition reforms, multiplexes, and film consumption in the new millennium in urban China’. In Journal of Chinese Cinemas, 10(3). 205-227. (Published online: 12 Apr 2016).
McMahon, J. (2019). ‘Is Hollywood a risky business? A political economic analysis of risk and creativity’ in New Political Economy, 24(4). 487-509.
Miller,T., Schiwy, F. & Salván, H.M. (2012). ‘Distribution the forgotten element transnational cinema’. In Transnational Screens, 2(2), 197-215. (Published online: 03 Jan 2014).
Musikawong, S. (2007). ‘Working practices in Thai independent film production and distribution’ In Inter-Asia Cultural Studies, Volume 8, Number 2, 2007.
Pardo, A & Sánchez-Tabernero, A. (2012). ‘Effects of market concentration in theatrical distribution: the case of the big five western European countries’. In International Journal on Media Management. 14(1), 51-71. (Published online: 12 Mar 2012).
Rimscha, B.V.M. (2009). ‘Managing risk in motion picture project development’. In Journal of Media Business Studies, 6(4), 75-101. (Published online: 16 Mar 2015).
Stafford, R. (2007). Understanding audiences and the film industry. Abbott, S. (ed.). London: British Film Institute.
Teti, E. (2013), ‘The dark side of the movie: the difficult balance between risk and return’. in Management Decision. 51(4), 730-741.
Trice, N.J. (2009). Transnational cinema, transcultural capital: cinema distribution and exhibition in metro-Manila, Philippines, 2006-2009. PhD dissertation in the Department of Communication and Culture and the American Studies Program, Indiana University.