การสื่อสารอัตลักษณ์ผู้ประกอบการในรายการอายุน้อยร้อยล้าน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเรื่อง การสื่อสารอัตลักษณ์ผู้ประกอบการในรายการอายุน้อยร้อยล้าน เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการประกอบสร้างอัตลักษณ์ผู้ประกอบการในรายการอายุน้อยร้อยล้าน โดยใช้วิธีการวิเคราะห์ตัวบทของรายการที่ออกอากาศในปี พ.ศ. 2562 จำนวน 29 ตอน รวมถึงศึกษาการถอดรหัสอัตลักษณ์ผู้ประกอบการในรายการอายุน้อยร้อยล้านของผู้ชมที่เป็นผู้ประกอบการ ที่คัดเลือกมาด้วยวิธีการแบบเจาะจง จำนวน 12 ราย โดยรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์เจาะลึก
ผลจากการวิเคราะห์ตัวบท พบว่า (1) รายการนำเสนอเรื่องราวการดำเนินธุรกิจบริการมากที่สุด ส่วนใหญ่เป็นธุรกิจที่ดำเนินการมาแล้ว 1-5 ปี (2) สิ่งบ่งชี้ความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจที่ถูกกล่าวถึงในรายการมากที่สุดคือ ความสำเร็จด้านการเงิน ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จมากที่สุด คือ ปัจจัยภายในองค์กร (3) อัตลักษณ์ผู้ประกอบการที่พบในรายการ มีดังนี้ (3.1) ผู้สร้างนวัตกรรม (3.2) ผู้ที่กล้าเสี่ยง (3.3) ผู้ใฝ่ใจเรียนรู้ (3.4) ผู้ทำงานเชิงรุก (3.5) ผู้ที่เชื่อในอำนาจจากภายในตน (3.6) ผู้ไม่ย่นย่อต่อการแก้ไขปัญหา และ (3.7) ผู้ต้องรับผิดชอบงานรอบด้าน
ในส่วนการถอดรหัสความหมายของผู้ชม พบว่า ผู้ชมส่วนใหญ่ถอดรหัสความหมายจากจุดยืนแบบเดียวกับที่รายการเข้ารหัสมา ในขณะที่ส่วนหนึ่งถอดรหัสความหมายจากจุดยืนแบบต่อรองความหมาย นอกจากนี้ยังพบว่า รูปแบบการถอดรหัสของผู้ชมซึ่งเป็นผู้ประกอบการนั้น ส่วนหนึ่งจะแตกต่างกันไปตามประสบการณ์ตรงของผู้ชมที่ได้รับจากประกอบธุรกิจของตนเอง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กันตนา ทองอินทร์. (2558). การนำเอาหลักคำสอนของศาสนาพุทธมาใช้ในการบริหารของนักธุรกิจในภาค ตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 8(1), 16-26.
กาญจนา แก้วเทพ. (2552). สื่อสารมวลชน:ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2548), “หน่วยที่ 6 ทฤษฎีการสื่อสารตามทัศนะของสำนักทฤษฏีวิพากษ์”, ใน ปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร, บัณฑิตศึกษา สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ขวัญฟ้า ศรีประพันธ์. (2551). ภาพตัวแทนคนจนในรายการเกมโชว์ทางโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิตมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จิตติรัตน์ แสงเลิศอุทัย. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการศึกษาต่อสาขาวิชาชีพครูของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. วารสารบัณฑิตศึกษา. 11(52): 139-148.
ปิ่นมณี ขวัญเมือง. (2557). หลักอิทธิบาท 4 : เส้นทาง สู่ ความ สำเร็จ. Journal of Industrial Education, 13(3), 1-7.
ปุรินทร์ นาคสิงห์. (2556). การประกอบสร้างตัวตนเกย์ในภาพยนตร์ไทย. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 39(2): 35-53.
พิบูล ทีปะปาล. (2552). การเป็นผู้ประกอบการ. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
โพสต์ทูเดย์. (2562). ม.หอการค้าเปิด10อันดับ "ธุรกิจ-อาชีพ" ดาวรุ่งดาวร่วงปี62. วันที่เข้าถึงข้อมูล 31 มีนาคม 2563 แหล่งที่มา https://www.posttoday.com/economy/news/577121
ภาวดี ทิพยรักษ์. (2547). ภาพอาชีพนักข่าวโทรทัศน์ในภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดกับที่ปรากฏอยู่ตามประสบการณ์นักข่าวโทรทัศน์ไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วริษฐา อุเทศนันท์. (2557). กระบวนการสร้างความเป็นจริงทางสังคมของ "แม่ค้า" ในละครโทรทัศน์. JC Journal. 6(2): 108-124.
ศูนย์วิจัยธนาคารออมสิน. (2562). ธุรกิจร้านอาหาร. วันที่เข้าถึงข้อมูล 31 มีนาคม 2563 แหล่งที่มา www.gsbresearch.or.th/
wpcontent/uploads/2019/10/IN_restaurant_10_62_detail.pdf
สสว. (2560). แผนการส่งเสริมเอสเอ็มอีฉบับที่ 4 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพ : สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(สสว.).
สาคร สมเสริฐ. (2552). อัตลักษณ์ของมนุษย์เงินเดือน: เปรียบเทียบคนทำงานคอปกขาวกับคนทำงานคอ ปก น้ำเงินของบริษัทผลิตอาหารแห่งหนึ่งในเขตเมือง. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 5(2), 690-706.
อชิรญา จงรักษ์. (2555). มายาในโลกมายา: ละครโทรทัศน์กับการสร้างความเป็นจริงทางสังคมของอาชีพในวงการบันเทิง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อนงค์นาฏ รัศมีเวียงชัย. (2561). การประกอบสร้างรูปแบบการดำเนินชีวิตของวัยทำงานตอนต้นในภาพยนตร์: กรณีศึกษาภาพยนตร์เรื่อง ฟรีแลนซ์...ห้ามป่วยห้ามพัก ห้ามรักหมอ. วารสารศาสตร์. 11(3):102-131.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2546) .อัตลักษณ์ (identity) : การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยา-มานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อัญมณี ภักดีมวลชน. (2552). การสื่อสารภาพตัวแทนของคุกชายในภาพยนตร์ไทย : ศึกษากรณี ภาพยนตร์เรื่อง" น.ช. นักโทษชาย".วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อิสระพันธ์ ชวันกุล. (2559). แรงจูงใจของนักศึกษาวิชาทหาร ชั้นปีที่ 5 ในกรุงเทพฯที่จะตัดสินใจเข้ารับราชการทหาร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อิสริยา อ้นเงิน. (2560). ภาพตัวแทนของข้าราชการในละครโทรทัศน์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Brandbuffet. (2562). เทรนด์ใหม่ผู้ประกอบการ “เถ้าแก่วัยเก๋า” ส่วนกลุ่ม “อายุน้อย” เริ่มปั้นธุรกิจตั้งแต่ ม.ต้น พร้อมอินไซต์ และ Mindset ทำธุรกิจให้สำเร็จ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 29 มีนาคม 2563 แหล่งที่มา https://www.brandbuffet.in.th/
/07/trend-and-insight-thai-sme-2019/
Berger, Peter L. and Luckmann, Thomas. (1966). The social construction of reality. New York: Dobleday.
Cornell University, INSEAD, and WIPO (2015). The Global Innovation Index 2015: Effective Innovation Policies for Development, Fontainebleau, Ithaca, and Geneva.
Dess, G. G., Lumpkin, G.T., & Taylor, M. L. (2005). Strategic management: Creating competitive advantage. New York: McGraw-Hill.
Esteves, J., & De Haro, G. (2016). Meet the Teenagers Who Found Their Own Startups. Harvard Business Review. https://hbr.org/2016/12/meet-the-teenagers-who-found-their-own-startups
Hall S. (1980). “Encoding/decoding.” In Stuart Hall. Et al. (eds.), Culture, Media, Language. London: Unwin Hyman.
Hall S. (1990). Identity, Community, Cultural, Difference. London: Lawerence and Wishant.
Jones, R.G. and George, M.J. (2003). Contemporary Management. New York: McGraw – Hill.
Kaplan R.S. and Norton D.P. (1992). “The Balanced Scorecard - Measures That Drive Performance”, Harvard Business Review, 70(Jan-Feb).
Littlejohn, Stephen W. (1992). Theories of Human Communication. California: Wadsworth.
Zoltners, A. A., Sinha, P., & Lorimer, S. E. (2006). Match your sales force structure to your business life cycle. Harvard business review, 84(7/8), 80.
