สื่อใหม่กับการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชนไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้สื่อใหม่ในการสื่อสาร และมีส่วนร่วมทางการเมือง รวมถึงปัจจัยที่ส่งผลต่อการสื่อสารและมี ส่วนร่วมทางการเมืองในบริบทออนไลน์ของเยาวชนไทย ผู้วิจัยเก็บ รวบรวมข้อมูลจากการสํารวจด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างที่เป็น เยาวชน ใน 4 พื้นที่ คือ ภาคกลาง ภาคเหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ รวมทั้งสิ้น จํานวน 736 คน ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่มี อิทธิพลทางตรงต่อการสื่อสารและมีส่วนร่วมทางการเมืองในบริบทออนไลน์ ได้แก่ การมีส่วนร่วมทางการเมืองในบริบทออฟไลน์ การมีส่วนร่วม ทางการเมืองผ่านสื่อเดิม ความสนใจในการเมือง การรับรู้ความสามารถ ทางการเมืองของตนเอง ความเชื่อถือในการเมือง และทัศนคติที่มีต่อ ศักยภาพของสื่ออินเทอร์เน็ตในการส่งเสริมการสื่อสารและมีส่วนร่วม ทางการเมือง ทั้งนี้ยังพบว่า ปัจจัยการเรียนรู้ทางสังคมเกี่ยวกับการเมือง ผ่านครอบครัวและสถาบันการศึกษา และทุนทางสังคม มีอิทธิพล ต่อการสื่อสารและมีส่วนร่วมทางการเมืองในบริบทออนไลน์ โดยมีการมีส่วนร่วมทางการเมืองในบริบทออฟไลน์เป็นตัวแปรส่งผ่าน
Article Details
ประเภทบทความ
Articles
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
ชญานิษฐ์ พูลยรัตน์. (2554). เยาวชนกับวิกฤติการเมืองไทย. รัฐศาสตร์สาร ฉบับพิเศษ เมืองไทยสองเสี่ยง?: สภาพปัญหา แนวโน้ม และทางออกวิกฤติการเมืองไทย (2554), 129-154.
ฐิตกานต์ ธนาโอฬาร. (2537). การสื่อสารกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตและนักศึกษามหาวิทยาลัย: ศึกษาเฉพาะกรณีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,
ดารณี ธัญญสิริ. (2554). การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
พรทิพย์ บุญนิพัทธ์. (2539), พฤติกรรม การเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการไปใช้สิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในวันที่ 17 พ.ย. 2539 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคําแหง, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พสุ ชัยเวหุ. (2541). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจในการเปิดรับชมข่าวสารการเมืองทางโทรทัศน์, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัฒนาวดีชูโต. (2524). พฤติกรรมการสื่อสารกับสังคมประกิตทางการเมืองศึกษาเฉพาะกลุ่มนักศึกษาวิชาการสื่อสาร. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2554). ทัศนคติต่อการวิกฤติการณ์ความรุนแรงทางการเมืองในช่วงเมษายน 2552 ของนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. โครงการวิจัยความรุนแรงสาธารณะ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราวุธ แสงอร่าม. (2552), อินเทอร์เน็ตกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชุลี วงษ์บุญงาม และดารณี ธัญญสิริ. (2554) การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ภาษาอังกฤษ
Bakardjieva, M. (2009). Subactivism: lifeworld and politics in the age of the internet. The Information Society, 25:2, 91-104.
Bennett, W.L. (2007). Civic learning in changing democracies: challenges for citizenship and civic education. In Dahlgren, P. (ed.). Young citizen and new media: learning for democratic participation. New York: Routledge.
Calenda, D. and Mosco, L. (2007). Youth online: researching the political use of the internet in the Italian context. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Carpini, M. (2000). Gen.com: youth, civic engagement, and the new information environment, political participation. Political Communication, 17:4, 341-349.
Cottle, S. (2011). Media and the Arab uprisings of 2011: research notes. Journalism, 12(5), 647-659.
Gennaro, C. and Dutton, W. (2006). The internet and the public: online and offline political participation in the United Kingdom. Parliament Affairs, 59(2), 299-313.
Howard, P.N. and Hussain, M.M. (2011). The role of digital media. Journal of Democracy, 22(3), 35-48.
Levine, P. and Lopez, M.H. (2004). Young people and political campaigning on the internet. CIRCLE: The Center for Information and Research on Civic Learning and Engagement.
Lin, W., et al. (2010). Becoming citizens: youths' civic uses of new media in five digital cities in East Asia. Journal of Adolescent Research, p.839-857.
Livingstone, S. et al. (2007). Youthful steps towards civic participation: does the internet help? In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Loader, B. (2007). Young citizens in the digital engage: political engagement, young people and new media. London, New York: Routledge.
Mesch, G.S. and Coleman, S. (2005). New media and new voters: young people, the internet and the 2005 UK election campaign. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Norris, P. (2000). A Virtuous Circle? Political communications in post-industrial democracies. Cambridge: Cambridge University Press.
Olsson, T. and Dahlgren, P. (2010). Young people, ICTs and democracy: theories, policies, identities, and websites. Nordicom, Sweden.
Palfrey, J. and Gasser, U. (2008). Born digital: understanding the first generation of digital natives. New York: Basic Book.
Thai Netizen Network (2011). 2011-Internet rights and democratization. Available at http://www. giswatch.org/en/country-report/freedom-association/thailand
Vromen, A. (2007). Australian young people's participatory practices and internet use. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Wellman et al. (2001) Does the internet increase, decrease, or supplement social capital?: social networks, participation, and community commitment. American Behavioral Scientist 2001 45, 436-455.
ชญานิษฐ์ พูลยรัตน์. (2554). เยาวชนกับวิกฤติการเมืองไทย. รัฐศาสตร์สาร ฉบับพิเศษ เมืองไทยสองเสี่ยง?: สภาพปัญหา แนวโน้ม และทางออกวิกฤติการเมืองไทย (2554), 129-154.
ฐิตกานต์ ธนาโอฬาร. (2537). การสื่อสารกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตและนักศึกษามหาวิทยาลัย: ศึกษาเฉพาะกรณีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,
ดารณี ธัญญสิริ. (2554). การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
พรทิพย์ บุญนิพัทธ์. (2539), พฤติกรรม การเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการไปใช้สิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในวันที่ 17 พ.ย. 2539 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคําแหง, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พสุ ชัยเวหุ. (2541). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจในการเปิดรับชมข่าวสารการเมืองทางโทรทัศน์, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัฒนาวดีชูโต. (2524). พฤติกรรมการสื่อสารกับสังคมประกิตทางการเมืองศึกษาเฉพาะกลุ่มนักศึกษาวิชาการสื่อสาร. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2554). ทัศนคติต่อการวิกฤติการณ์ความรุนแรงทางการเมืองในช่วงเมษายน 2552 ของนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. โครงการวิจัยความรุนแรงสาธารณะ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราวุธ แสงอร่าม. (2552), อินเทอร์เน็ตกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชุลี วงษ์บุญงาม และดารณี ธัญญสิริ. (2554) การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ภาษาอังกฤษ
Bakardjieva, M. (2009). Subactivism: lifeworld and politics in the age of the internet. The Information Society, 25:2, 91-104.
Bennett, W.L. (2007). Civic learning in changing democracies: challenges for citizenship and civic education. In Dahlgren, P. (ed.). Young citizen and new media: learning for democratic participation. New York: Routledge.
Calenda, D. and Mosco, L. (2007). Youth online: researching the political use of the internet in the Italian context. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Carpini, M. (2000). Gen.com: youth, civic engagement, and the new information environment, political participation. Political Communication, 17:4, 341-349.
Cottle, S. (2011). Media and the Arab uprisings of 2011: research notes. Journalism, 12(5), 647-659.
Gennaro, C. and Dutton, W. (2006). The internet and the public: online and offline political participation in the United Kingdom. Parliament Affairs, 59(2), 299-313.
Howard, P.N. and Hussain, M.M. (2011). The role of digital media. Journal of Democracy, 22(3), 35-48.
Levine, P. and Lopez, M.H. (2004). Young people and political campaigning on the internet. CIRCLE: The Center for Information and Research on Civic Learning and Engagement.
Lin, W., et al. (2010). Becoming citizens: youths' civic uses of new media in five digital cities in East Asia. Journal of Adolescent Research, p.839-857.
Livingstone, S. et al. (2007). Youthful steps towards civic participation: does the internet help? In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Loader, B. (2007). Young citizens in the digital engage: political engagement, young people and new media. London, New York: Routledge.
Mesch, G.S. and Coleman, S. (2005). New media and new voters: young people, the internet and the 2005 UK election campaign. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Norris, P. (2000). A Virtuous Circle? Political communications in post-industrial democracies. Cambridge: Cambridge University Press.
Olsson, T. and Dahlgren, P. (2010). Young people, ICTs and democracy: theories, policies, identities, and websites. Nordicom, Sweden.
Palfrey, J. and Gasser, U. (2008). Born digital: understanding the first generation of digital natives. New York: Basic Book.
Thai Netizen Network (2011). 2011-Internet rights and democratization. Available at http://www. giswatch.org/en/country-report/freedom-association/thailand
Vromen, A. (2007). Australian young people's participatory practices and internet use. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Wellman et al. (2001) Does the internet increase, decrease, or supplement social capital?: social networks, participation, and community commitment. American Behavioral Scientist 2001 45, 436-455.
