สื่อใหม่กับการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชนไทย
Main Article Content
Abstract
This study aims at examining how young people in Thailand use new media to participate in politics, and relevant factors that influence online political participation of young people. Data was collected via questionnaire survey from 736 young people in four regions across Thailand: Central, North, North East, and South. The findings identify six factors that directly influence online political participation: offline political participation, political participation via traditional media, interest in politics, political self-efficacy, political trust, and attitude towards the Internet's potentials in facilitating political communication and participation. Moreover, the findings indicate that political socialization from family and education institution, as well as social capital, which are mediated by offline political participation, influence online political participation.
Article Details
References
ชญานิษฐ์ พูลยรัตน์. (2554). เยาวชนกับวิกฤติการเมืองไทย. รัฐศาสตร์สาร ฉบับพิเศษ เมืองไทยสองเสี่ยง?: สภาพปัญหา แนวโน้ม และทางออกวิกฤติการเมืองไทย (2554), 129-154.
ฐิตกานต์ ธนาโอฬาร. (2537). การสื่อสารกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตและนักศึกษามหาวิทยาลัย: ศึกษาเฉพาะกรณีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,
ดารณี ธัญญสิริ. (2554). การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
พรทิพย์ บุญนิพัทธ์. (2539), พฤติกรรม การเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการไปใช้สิทธิเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรในวันที่ 17 พ.ย. 2539 ของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคําแหง, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พสุ ชัยเวหุ. (2541). การใช้ประโยชน์และความพึงพอใจในการเปิดรับชมข่าวสารการเมืองทางโทรทัศน์, วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัฒนาวดีชูโต. (2524). พฤติกรรมการสื่อสารกับสังคมประกิตทางการเมืองศึกษาเฉพาะกลุ่มนักศึกษาวิชาการสื่อสาร. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. (2554). ทัศนคติต่อการวิกฤติการณ์ความรุนแรงทางการเมืองในช่วงเมษายน 2552 ของนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. โครงการวิจัยความรุนแรงสาธารณะ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราวุธ แสงอร่าม. (2552), อินเทอร์เน็ตกับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมือง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชุลี วงษ์บุญงาม และดารณี ธัญญสิริ. (2554) การเปิดรับข่าวสารทางการเมือง ความรู้ และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ภาษาอังกฤษ
Bakardjieva, M. (2009). Subactivism: lifeworld and politics in the age of the internet. The Information Society, 25:2, 91-104.
Bennett, W.L. (2007). Civic learning in changing democracies: challenges for citizenship and civic education. In Dahlgren, P. (ed.). Young citizen and new media: learning for democratic participation. New York: Routledge.
Calenda, D. and Mosco, L. (2007). Youth online: researching the political use of the internet in the Italian context. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Carpini, M. (2000). Gen.com: youth, civic engagement, and the new information environment, political participation. Political Communication, 17:4, 341-349.
Cottle, S. (2011). Media and the Arab uprisings of 2011: research notes. Journalism, 12(5), 647-659.
Gennaro, C. and Dutton, W. (2006). The internet and the public: online and offline political participation in the United Kingdom. Parliament Affairs, 59(2), 299-313.
Howard, P.N. and Hussain, M.M. (2011). The role of digital media. Journal of Democracy, 22(3), 35-48.
Levine, P. and Lopez, M.H. (2004). Young people and political campaigning on the internet. CIRCLE: The Center for Information and Research on Civic Learning and Engagement.
Lin, W., et al. (2010). Becoming citizens: youths' civic uses of new media in five digital cities in East Asia. Journal of Adolescent Research, p.839-857.
Livingstone, S. et al. (2007). Youthful steps towards civic participation: does the internet help? In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Loader, B. (2007). Young citizens in the digital engage: political engagement, young people and new media. London, New York: Routledge.
Mesch, G.S. and Coleman, S. (2005). New media and new voters: young people, the internet and the 2005 UK election campaign. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Norris, P. (2000). A Virtuous Circle? Political communications in post-industrial democracies. Cambridge: Cambridge University Press.
Olsson, T. and Dahlgren, P. (2010). Young people, ICTs and democracy: theories, policies, identities, and websites. Nordicom, Sweden.
Palfrey, J. and Gasser, U. (2008). Born digital: understanding the first generation of digital natives. New York: Basic Book.
Thai Netizen Network (2011). 2011-Internet rights and democratization. Available at http://www. giswatch.org/en/country-report/freedom-association/thailand
Vromen, A. (2007). Australian young people's participatory practices and internet use. In Loader, B.D. (ed.) Young citizens in the digital age: political engagement, young people, and new media. New York: Routledge.
Wellman et al. (2001) Does the internet increase, decrease, or supplement social capital?: social networks, participation, and community commitment. American Behavioral Scientist 2001 45, 436-455.