การสื่อสารภาพลักษณ์ที่สะท้อนอัตลักษณ์ความเป็นนักร้องของ “มาช่า วัฒนพานิช”

Abstract

อุตสาหกรรมเพลงของประเทศไทยได้มีบทบาทสําคัญในการ สร้างสุนทรียศาสตร์ให้กับคนไทยมาเป็นระยะเวลารวมกว่า 80 ปีมาแล้ว โดยเฉพาะ “เพลงไทยสากล” ที่มีลักษณะเป็นเพลงที่ขับร้องในภาษาไทย นําทํานองไทยเดิมใส่เนื้อร้องบรรเลงและขับร้อง โดยใช้มาตรฐาน ของโน้ตเพลงแบบสากล จนถือได้ว่าเป็นเพลงไทยแนวใหม่ที่ได้รับ ความนิยมอย่างรวดเร็วและมีพัฒนาการตามสภาพสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป อย่างต่อเนื่องตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา จากอิทธิพลของดนตรีตะวันตก ที่เข้ามามีบทบาทในอุตสาหกรรมเพลงของไทยตั้งแต่ปี 2527 เป็นต้นมา ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนในวงการเพลงไทยสากล เมื่อผลงาน เพลงที่พยายามเสนอความแปลกใหม่หลายชุดเริ่มประสบความสําเร็จ ทําให้บริษัทผู้ผลิตเทปเพลงหลายบริษัทเริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้น เช่น บริษัท แกรมมี่ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์, บริษัท นิธิทัศน์ โปรโมชั่น, บริษัท อาร์เอส โปรโมชั่น, บริษัท คีตา เร็คคอร์ด, บริษัท รถไฟดนตรี เป็นต้น โดยบริษัทเหล่านี้เริ่มทําการแข่งขันกันผลิตเพลงในสไตล์ดนตรีใหม่ๆ ออกมามากมาย เช่น แนวป๊อบ (Pop) ป๊อบร็อค (Pop rock) แดนซ์ (Dance) เฮฟวี่ เมทัล (Heavy metal) ส่วนเพลงไทยแบบเก่าที่นํามา ผลิตใหม่ ได้แก่ เพลงเพื่อชีวิต, ลูกทุ่ง, ลูกกรุง, วงขับร้องประสานเสียง ฯลฯ ก็ยังได้รับความนิยม แต่มีแนวโน้มความนิยมที่ลดลงเรื่อยๆ ทั้งนี้ บริษัทผู้ผลิตเทปเพลงแต่ละแห่งจึงได้พยายามรวบรวมเอาศิลปิน นักร้อง นักดนตรี และนักแต่งเพลงเข้าไว้ในสังกัดของตน ทำให้แนวดนตรีทุกประเภท ทุกสไตล์ ล้วนเกิดขึ้นภายใต้สังกัดในระบบธุรกิจทั้งสิ้น จึงทำให้มีเทปเพลงในแนวต่างๆ ออกมามากมายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในอดีต (ลำเนา เอี่ยมสะอาด, 2539)