การคุ้มครองเด็กและเยาวชนจากเนื้อหารายการที่อาจเป็นภัยในกิจการโทรทัศน์ไทยภายใต้ภาวะสื่อหลอมรวม

Main Article Content

ชนัญสรา อรนพ ณ อยุธยา
พิรงรอง รามสูต

Abstract

This qualitative research is to examine the development of Thailand’s harmful content regulation to protect minors in TV services and to find out a plausible regulatory model and policy recommendations on improving its regulatory approach in line with media convergence by conducting document analysis, focus group discussion and in-depth interview of three stakeholder groups in Thailand’s media circle including broadcasting regulators, activists on youth and media from civil society and academics, and current Thai TV providers. The research found that the 1st phase of Thailand’s harmful content regulation (1997-2011) focuses on self-regulation with informative regulatory approach and statutory regulation with positive content approach; then the 2nd phase (2011-present) changes the focus to statutory regulation by NBTC with informative, restrictive, and positive content regulatory approach. Limitations in harmful content regulation in TV services include ineffective enforcing mechanism of both statutory and self-regulation, inadequacy in policy advocacy, and some challenges from media convergence toward TV regulatory framework and tools.
The research proposed some key recommendation for improving in protecting minors against harmful TV content under convergence in Thailand: implementing multi-stakeholderism, initiating a national convergent communication policy to protect minors covering with the promotion of media education and advocacy, and shifting toward co-regulation in TV services under the NBTC’s jurisdiction.

Article Details

Section
Articles

References

กนกกาญจน์ ประจงแสงศรี และธรรมรัช จงเสถียรธรรม. 23 กุมภาพันธ์ 2557. เจาะใจวัยรุ่นในการเสพสื่อ. ฐานเศรษฐกิจ.
แหล่งที่มา: http://www.thannews.th.com/index.php?option=com_content&view=article&id=219757:
2014-02-20-23-44-57&catid=106:-marketing&Itemid=456#.U7bXoPmSySo
คณะกรรมการกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ [กสท.]. 2556. รายงานผลการดำเนินงานประจำปี 2555. กรุงเทพฯ:
สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.).
เคฟ, มาร์ติน และ บาล์ดวิน, โรเบิร์ต. 2553. เข้าใจการกำกับดูแล ทฤษฎี กลยุทธ์และหลักปฏิบัติ. แปลโดย ศูนย์นวัตกรรมทางธุรกิจ
คณะบริหารธุรกิจ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. กรุงเทพฯ: ศูนย์นวัตกรรมทางธุรกิจ คณะบริหารธุรกิจ สถาบันบัณฑิต
พัฒนบริหารศาสตร์ และสำนักงานคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.
พิรงรอง รามสตู . 2556. การกำกับดูแลเนือ้หาอินเทอร์เน็ต. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษานโยบายสื่อ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
มานิตย์ จุมปา. 2554. คำอธิบายกฎหมายปกครอง เล่ม 3 ว่าด้วยการกระทำทางปกครองและการควบคุมการกระทำ
ทางปกครอง ตอนที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียงกิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ [สำนักงาน กสทช.]. 2556.
ฐานข้อมูลองค์กรวิชาชีพและบทเรียนการควบคุมกันเองด้านจริยธรรมขององค์กรวิชาชีพในกิจการกระจายเสียง
และกิจการโทรทัศน์ไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงาน กสทช. และศูนย์ศึกษานโยบายสื่อ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุริยเดว ทรีปาตี. 2556. ผลกระทบของสื่อกับเด็กและเยาวชน. ในสภาวิชาชีพข่าววิทยุและโทรทัศน์ (บรรณาธิการ), ผลกระทบ
ของสื่อต่อเด็กและเยาวชน เสนอข่าวอย่างไร ไม่ให้ตกเป็นจำเลย ภายใต้กรอบจริยธรรมแห่งวิชาชีพของ
การกำกับดูแลกันเอง, หน้า 64-71. กรุงเทพฯ: มมพ.

ภาษาอังกฤษ
Ang, Peng Hwa. 2003. The Possibilities and Limits of Self-regulation of Cyberspace. International Communication
Association Annual Meeting, San Diego, CA, 05/23/2003.
Bartle, Ian, & Vass, Peter. 2005. Self-regulation and the regulatory state - a survey of policy and practice Centre for
the study of Regulated Industries. [Online] Bath: University of Bath School of Management. Available from:
http://www.bath.ac.uk/management/cri/pubpdf/Research_Reports/17_Bartle_Vass.pdf [2012, June 20]
Byron, Tanya. 2008. Safer Children in a Digital World: The Report of the Byron Review 2008. [Online].
UK: Department for Children, School and Families. Available from: http://webarchive.nationalarchives.
gov.uk/20101021152907/dcsf.gov.uk/byronreview/ [2012, July 20]
Cave, Jonathan, Marsden, Chris, and Simmons, Stephen. 2008. Options for and Effectiveness of Internet Self- and
Co-regulation: Phase 3 (Final) Report. RAND Europe.
Clark, Lynn Schofield. 2011. Parental Mediation Theory for the Digital Age. Communication Theory, 21,
323-343. Doi: 10.1111/j.1468-2885.2011.01391.x
de Haan, Jos, & Livingstone, Sonia. 2009. Policy and research recommendations. EU Kids Online, Deliverable D5
“[Online]. Available from: http://eprints.lse.ac.uk/24387/ [2013, June 15]
Doyle, Chris. 1997. Self-Regulation and Statutory Regulation. Business Strategy Review. 8(3), 35-42. doi: 10.1111/1467-8616.00036
Hans-Bredow Institut [HBI]. 2006. Final report: Study on Co-Regulation Measures in the Media Sector. (Tender
DG EAC 03/04; Contract No.: 2004-5091/001-001 DAVBST). Study for the European Commission, Directorate
Information Society and Media Unit A1 Audiovisual and Media Policies. [Online] Available from: http://
ec.europa.eu/archives/information_society/avpolicy/docs/library/studies/coregul/final_rep_en.pdf [2010, June 20]
Iosifidis, Petros. 2011. Global media and communication policy. New York : Palgrave Macmillan.
Lievens, Eva. 2010. Protecting Children in the Digital Era: The Use of Alternative Regulatory Instruments. Boston:
Martinus Nijhoff Publishers.
McKinsey & Company. 2002. Comparative Review of Content Regulation: A McKinsey Report for the Independent
“Television Commission.” UK: Independent Television Commission.
Millwood-Hargrave, Andrea and Livingstone, Sonia M. 2009. Harm and offence in media content: a review of the
evidence. “2nd revised edition ed.. Bristol, UK: Intellect.
Noam, Eli M. 2008. TV or Not TV: Three Screens, One Regulation?. [Online] Canadian Radio-television and
Telecommunications Commission. Available from: www.crtc.gc.ca/eng/media/noam2008.htm [2010, June 15]
Organization for Economic Co-operation and Development [OECD]. 2012. The Pretection of Children Online
Recommendation of the OECD Council Report on risked faced by children online and policies to protect
them [Online]. Available from: www.oecd.org/sti/ieconomy/childrenonline_with_cover.pdf [2013, Jan 30]
Pitaksantayothin, Jompon. 2013. Regulating Sexually Explicit Content on the Internet: Towards Reformation of the
Thai Regulatory Approach. Doctor of Philosophy’s Thesis. The University of Leeds.
Straubhaar, Joseph and Larose, Robert. 2000. Media now: communication media in the information age.
2nd ed. Belmont, California : Wadsworth Thomson Learning
Strasburger, Victor C. 2004. Children, adolescents, and the media. Current problems in pediatric and adolescent health care 34(2),
54-113.
Taskforce on IndustrySelf-regulation. 2000. Industry Self-Regulation in Consumer Markets [Online]. Commonwealth
of Australia. Available from: http://www.treasury.gov.au/documents/1131/PDF/final_report.pdf [2012, February
15]
the Australian Government Department of Broadband, Communications and the Digital Economy [DBCDE]. 2012. Report
of the Independent Inquiry into the Media and Media Regulation [Online]. Available from: http://www.archive.
dbcde.gov.au/__data/assets/pdf_file/0006/146994/Report-of-the-Independent-Inquiry-into-the-Media-and
-Media-Regulation-web.pdf
Verhulst, Stefaan G. 2002. About Scarcities and Intermediaries. In Leah A. Lievrouw & Sonia M. Livingstone
(Eds.), Handbook of new media: social shaping and consequences of ICTs. pp. 432-447. London: SAGE.