การศึกษาพัฒนาการทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ (Davies’ InstructionModel for Psychomotor Domain) และสอดแทรกคุณธรรมด้านความเพียรของนักศึกษาที่เรียนรายวิชา 864 382 ทักษะดนตรีไทย 2

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออของนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีไทย เครื่องมือเอกขลุ่ยเพียงออชั้นปีที่ 2 คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดวีส์ (Davies’ Instruction Model For Psychomotor Domain) และสอดแทรกคุณธรรมด้าน ความเพียร ในรายวิชา 864 382 ทักษะดนตรีไทย 2 ผลการวิจัยพบว่า

การใช้รูปแบบการสอน ทักษะปฏิบัติของเดวีส์ (Davies’ Instruction Model For Psychomotor Domain) สามารถพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ย เพียงออ 5 ทักษะ คือ การระบายลม การตีนิ้ว การพรมนิ้ว การครั่นลม และการเป่า โหยหวน ได้อยู่ในระดับดี สามารถช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจทักษะย่อยต่างๆ ก่อนที่จะเชื่อมโยงทักษะต่างๆ ที่ใช้ในแต่ละบทเพลงได้ ในการเป่าขลุ่ยประเภทเพลงเดี่ยวจำเป็นที่จะต้องใช้เทคนิคให้ประสานกลมกลืนกัน 3 ส่วน คือ เรื่องนิ้ว เรื่องลมและเรื่องลิ้น ซึ่งล้วนแล้วแต่มีทักษะย่อยต่างๆมากมายโดยที่ผลจากการเรียนรู้ทักษะการเป่าขลุ่ยอย่างเป็นลำดับขั้นตอนช่วยผู้เรียนสามารถจดจำจดและแยกแยะทักษะต่างๆ เหล่านั้นได้ชัดเจนก็จะช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาทักษะตนเอง ได้รวดเร็วมากขึ้น

การสอดแทรกความเพียร ในการเรียนทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออจากผลการวิจัย พบว่า ความเพียรที่เกิดขึ้นของผู้เรียนนั้นแสดงออกมาในเชิงคุณภาพได้อยู่ในระดับดีสามารถใช้ความเพียรของตนเองฝึกทักษะต่างๆ จนสามารถบรรเลงบทเพลงที่กำหนดได้ค่อนข้างสมบูรณ์ แต่ในเชิงปริมาณโดยการกำหนดชั่วโมงฝึกซ้อมด้วยตนเองต่อสัปดาห์นั้นพบว่า ผู้เรียนมีชั่วโมงการฝึกซ้อมอยู่ในระดับน้อยและการกำหนดชั่วโมงฝึกซ้อมนี้สามารถกระตุ้นความรู้สึกให้มีความเพียรได้เพียงน้อยนิด แต่หากกำหนดให้ผู้เรียนได้แสดงผลงานในโอกาสต่างๆ เช่น ประกวดดนตรี หรือคอนเสิร์ต พบว่าสามารถสร้างแรงกระตุ้นให้ผู้เรียนมีความเพียรในการฝึกซ้อม มากที่สุด

The study of a development of khluy-peang-or skill through davies’ instruction model for psychomotor domain and establishing virtue of the attempt in 863382 thai music skill II

The objective of this study is to develop to the skill of second year student in performing Khluy-Peang-Or, Thai classical Music, at Department of Thai classical Music, Faculty of Fine and Applied Arts, Khon Kean University through Davies’ Instruction Model for Psychomotor Domain and establishing virtue of Attempt. The study found as follow ;

The application of Davies’ Instruction Model For Psychomotor Domain enriches the students’ Khluy-Peang-Or skills in 5 techniques of Rabay-Lom, Tee-Niew, Prom-Niew, Krun-Lom and Pao- Hoy-Hwun to a good level. The application also assists the students’ understanding of basic skills to be able to associate those skills to perform the songs later. In performing Khluy-Peang-Or solo song requires 3 master skills, those are fingers, blowing and tongue, which greatly consist of details. The result of studying those details in order helps the students to remember clearly and able to distinguish those specific skills better. As well as, the ability to associate those skills and their relation is developed. Thus, the skill development of students is in a good level

In collaborating the attempt in the study of Khluy-Peang-Or skills development, the research found that the students with attempt attitude are positive. The students’ behavior in attempt is in good level. Although, in quantitative manner of rehearsing hours, which students are selves-planners of their own rehearsing times, found that the students have an actual rehearsing hours per week in a low level. Therefore, fix schedule of rehearsing has put a pressure condition to the students, which causes the stress and boredom of rehearsal. Although, rehearsing with a clear purpose of performing such as for competition or concert, the students are a lot more active in rehearsal they are also motivated to be assiduous in rehearsing, thus, the students are developed their skills continuously