การพัฒนาชุดการสอนขิมสำหรับใช้ในการเรียนการสอนตามระบบการศึกษาตามอัธยาศัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยในเชิงคุณภาพ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาชุดการสอนขิมสำหรับใช้ในการเรียนการสอนตามระบบการศึกษาตามอัธยาศัยและหาประสิทธิภาพในเชิงคุณภาพของการพัฒนาชุดการสอนขิมสำหรับใช้ในการเรียนการสอนตามระบบการศึกษาตามอัธยาศัย ซึ่งการวิจัยในครั้งนี้ ผู้วิจัยได้ทำการเชิญชวนผู้เข้าร่วมการวิจัยที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่และมีอายุระหว่าง 21-65 ปี จำนวน 6 คน มาทำการเรียนการสอนตามชุดการสอนขิมเพลงแขกปัตตานีที่ผู้วิจัยได้ทำการพัฒนาขึ้นและผ่านการประเมินคุณภาพของชุดการสอนโดยผู้เชี่ยวชาญ เป็นระยะเวลา 4 คาบ คาบ ละ 1 ชั่วโมง เพื่อทำการหาประสิทธิภาพของชุดการสอนจากผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนด้วยการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญและบันทึกพัฒนาการของผู้เรียนโดยผู้วิจัย ผลการวิจัยพบว่าผู้เรียนทุกคนสามารถปฏิบัติทักษะต่างๆ ที่ผู้วิจัยได้กำหนดไว้ได้ ในเรื่องการจับไม้ ท่านั่งในการบรรเลง การปฏิบัติทักษะการตีเก็บ การตีกรอ ความต่อเนื่องในการบรรเลง จังหวะในการบรรเลง ความเพราะในการบรรเลง และสามารถบรรเลงบทเพลงแขกปัตตานีได้อย่างครบถ้วน ถูกต้อง โดยผู้เรียนทุกคนมีพัฒนาการสูงขึ้นเป็นที่น่าพอใจอย่างเห็นได้ชัด
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2547). ประวัติดนตรีไทยศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2560). วิธีวิทยาการสอนดนตรี. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย .
นิมิตาภรณ์ ลับแล. (2543). การสร้างและพัฒนาชุดการสอนแบบศูนย์การเรียนเรื่องเครื่องดนตรีไทยสำหรับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาดนตรี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
บุญธรรม ตราโมท. (2481). คำบรรยายวิชาดุริยางคศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ: กองทุนสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานเยาวชนแห่งชาติ.
ประโมทย์ พ่อค้า. (2542). การพัฒนาชุดการสอนทฤษฎีดนตรีสากลดบื้องต้นผ่านทักษะปฏิบัติขลุ่ย รีคอร์เดอร์ในรายวิชาสำหรับครูประถมศึกษาของสถาบันราชภัฏ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาขาดนตรี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2554). ปฐมบทดนตรีไทย โครงการตำราและหนังสือ คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มนตรี ตราโมท. (2538). ฟังและเข้าใจเพลงไทย. กรุงเทพฯ: ไทยเขษม.
ศิริพร ปัตตะพงษ์. (2543). ประสิทธิภาพชุดการสอนเรื่องการผสมเสียงผ่านทักษะการฟังสำหรับนักศึกษาสถาบันราชภัฏพิบูลสงคราม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาดนตรี บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมคิด อิสระวัฒน์. (2543). การสอนผู้ใหญ่. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
สุรางค์ โค้วตระกูล. (2559). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Cresswell, J. W. (2012). Educational research. Boston: Pearson education.
