“The Butterfly” An Applied Theatre Performance about Hopes and Dreams of Myanmar Youth aimed at Exchanging Perceptions of Thai People about the Identity of the Myanmar Youth in Thailand, as Part of Myanmar Up Close at Museum Siam
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Myanmar Up Close program held at Museum Sian from April to July, 2016 was aimed at eliminating the ethnic bias of Thai people and society towards Myanmar migrant workers in Thailand. The youth performance “The Butterfly” was one of the learning programs in the Myanmar Up Close exhibition telling stories about Myanmar Youth in Mahachai district, Samut-sakorn province.
The applied theatre process “The Butterfly” was a participation process between the director and the actors in order to search for and develop stories from Myanmar youths. The theatre in education process empowered the youth actors. Also it incorporated inter-relationship between the youth actors and the audiences as this process would eradicate bias of Thai audiences towards Myanmar migrant workers in Thailand.
Article Details
Content and information in articles published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is regarded as the opinion and sole responsibility of the author(s) directly; therefore, editors are not obliged to agree to or share any responsibility with regard to the content and information that appears within these articles.
All articles, information, content, image, etc. that have been published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is the copyright of the Journal of Fine and Appllied Arts of Khon Kaen University. Any person or organization who wishes to distribute all or parts of the articles for further dissemination or other usage must first receive permission from the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University before proceeding to do so.
References
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2549). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น. กรุงเทพฯ : วิภาษา.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2558). “การศึกษาประวัติศาสตร์แบบสาแหรก วิธีการศึกษาประวัติศาสตร์ของฟูโกต์”. ใน อ่านวิพากษ์ มิเชล ฟูโกต์. กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์. หน้า 127-175.
นพพร ประชากุล. (2551). “คำนำเสนอบทแปล” ใน มายาคติ. กรุงเทพฯ : คบไฟ. หน้า 1-18.
ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2547). ละครสร้างสรรค์สำหรับเด็ก กระบวนการเรียนรู้แนวทางเลือก. กรุงเทพฯ : พัฒนาคุณภาพวิชาการ.
พรรัตน์ ดำรุง. (2550). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรัตน์ ดำรุง. (2557). ละครประยุกต์: การใช้ละครเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันเพ็ญ ธุรกิตต์วัณณการและ รัตนภูมิ วัฒนปัญญาสกุล. (2558). Self-Esteem. กรุงเทพฯ : เขียนอักษร.
Bower, Gordon H. (1992). The Handbook of Emotion and Memory: Research and Memory. New York : Psychology Press.
Greenhill, Eilean Hooper. (1993). Museums and the Shaping of Knowledge. London : Routledge.
Jackson, Anthony and Chris Vine. (2013). Learning through Theatre: The Challenging Face of Theatre in Education. Oxon : Routledge.
Mruk, Christopher J. (1999). Self-Esteem: Research, Theory, and Practice. New York : Springer PC.