“เจ้าผีเสื้อ” ละครประยุกต์ประเด็นความฝันและความหวังของเยาวชนเชื้อชาติพม่าเพื่อนำสู่การแลกเปลี่ยนทัศนคติของผู้ชมละครในนิทรรศการพม่าระยะประชิดที่สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติ เกี่ยวกับตัวตนของลูกหลานแรงงานข้ามชาติในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
นิทรรศการเรื่องพม่าระยะประชิดที่จัดแสดงที่สถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้แห่งชาติระหว่างเดือนเมษายนถึงกรกฎาคมพ.ศ.2559 มีเป้าประสงค์เพื่อทำงานกับอคติของคนและสังคมไทยที่มีต่อแรงงานข้ามชาติเชื้อชาติพม่าในประเทศไทยที่สืบเนื่องมาจากอคติทางชาติพันธุ์ ละครเยาวชนพม่าเรื่อง “เจ้าผีเสื้อ” เป็นสื่อการเรียนรู้หนึ่งในนิทรรศการที่เล่าเรื่องราวของเยาวชนพม่าในตำบลมหาชัย จังหวัดสมุทรสาคร
กระบวนการละครเรื่อง “เจ้าผีเสื้อ” ใช้การมีส่วนร่วมระหว่างผู้กำกับและนักแสดงเพื่อสืบค้นและพัฒนาเรื่องจากเยาวชนพม่า ละครเสริมพลังเยาวชนและเน้นการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างนักแสดงและผู้ชมเพื่อปรับเปลี่ยนทัศนคติและสลายอคติของผู้ชมละครในนิทรรศการที่มีต่อแรงงานข้ามชาติเชื้อชาติพม่าในประเทศไทยได้
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2549). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริง เอกลักษณ์ และความเป็นอื่น. กรุงเทพฯ : วิภาษา.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2558). “การศึกษาประวัติศาสตร์แบบสาแหรก วิธีการศึกษาประวัติศาสตร์ของฟูโกต์”. ใน อ่านวิพากษ์ มิเชล ฟูโกต์. กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์. หน้า 127-175.
นพพร ประชากุล. (2551). “คำนำเสนอบทแปล” ใน มายาคติ. กรุงเทพฯ : คบไฟ. หน้า 1-18.
ปาริชาติ จึงวิวัฒนาภรณ์. (2547). ละครสร้างสรรค์สำหรับเด็ก กระบวนการเรียนรู้แนวทางเลือก. กรุงเทพฯ : พัฒนาคุณภาพวิชาการ.
พรรัตน์ ดำรุง. (2550). การละครสำหรับเยาวชน. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรรัตน์ ดำรุง. (2557). ละครประยุกต์: การใช้ละครเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันเพ็ญ ธุรกิตต์วัณณการและ รัตนภูมิ วัฒนปัญญาสกุล. (2558). Self-Esteem. กรุงเทพฯ : เขียนอักษร.
Bower, Gordon H. (1992). The Handbook of Emotion and Memory: Research and Memory. New York : Psychology Press.
Greenhill, Eilean Hooper. (1993). Museums and the Shaping of Knowledge. London : Routledge.
Jackson, Anthony and Chris Vine. (2013). Learning through Theatre: The Challenging Face of Theatre in Education. Oxon : Routledge.
Mruk, Christopher J. (1999). Self-Esteem: Research, Theory, and Practice. New York : Springer PC.
