แนวโน้มการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมด้วยความไว้วางใจเชิงสัมพันธ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวโน้มการบริหารสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมด้วยความไว้วางใจเชิงสัมพันธ์โดยเน้นในเรื่องประสิทธิภาพของการบริหารสถานศึกษา ซึ่งเป็นการศึกษาแนวคิดความไว้วางใจเชิงสัมพันธ์ระหว่างผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา ด้วยการมีส่วนร่วมในการปฏิบัติหน้าที่ ระหว่างผู้อำนวยการสถานศึกษากับครู ครูกับครู และครู กับนักเรียนเพื่อพัฒนาผู้เรียนให้มีคุณภาพตามแผนพัฒนาคุณภาพการศึกษา พร้อมทั้งมีทักษะชีวิต เพื่อก้าวสู่การเป็นพลโลกที่ดี โดยสามารถมีฐานความรู้และการดูแลตัวเองได้ในอนาคต นักเรียน จึงต้องได้รับทั้งวิชาการที่มีคุณค่าและทักษะชีวิตที่พร้อมจะก้าวสู่ระดับอุดมศึกษาต่อไป สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นความพร้อมที่บุคลากรในสถานศึกษาต้องมี ในสถานศึกษาที่มีนักเรียนจำนวนมาก ทำให้บุคลากรต้องแยกกันดำเนินการในแต่ละด้าน เพื่อให้เกิดความเข้มแข็งและมีประสิทธิภาพ จึงเป็นการดำเนินงานตามความรับผิดชอบของแต่ละงาน ไม่มุ่งเน้นการหลอมรวมทำให้การประสานงานในแต่ละงานเป็นเรื่องยาก ประสิทธิภาพด้านการบริหารจัดการมีโอกาสด้อยลง ตามสัมพันธภาพของบุคลากรที่น้อยลงเป็นลำดับ การศึกษาและนำแนวคิดการบริหารสถานศึกษา แบบมีส่วนร่วมด้วยความไว้วางใจเชิงสัมพันธ์จึงได้รับความสนใจมากขึ้น เนื่องจากสถานศึกษา ล้วนต้องขับเคลื่อนด้วยบุคลากรและความสัมพันธ์อันดีในหมู่คณะจึงจะส่งเสริมให้คุณภาพ การจัดการศึกษามีประสิทธิภาพ ซึ่งต้องอาศัยหลักการ แนวคิด และทฤษฎี ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างรูปแบบกระบวนการทำงานร่วมกัน โดยรูปแบบกระบวนการที่ได้จะสามารถพัฒนาเป็นนวัตกรรม การแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับกระบวนการสร้างความไว้วางใจเชิงสัมพันธ์ ของแต่ละสถานศึกษาความเหมาะสม และความเป็นไปได้ของนวัตกรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฎกระทรวงศึกษาธิการ, (2546). คู่มือการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่เป็นนิติบุคคล. องค์กรค้าคุรุสภา
กระทรวงศึกษาธิการ, (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545. องค์กรค้าคุรุสภา
จาตุรงค์ กอบแก้ว, (2565). ความผันผวนในยุคVUCA World.บทความเศรษฐกิจ. นิตยสารอีแม็กกาซีน.
ธิญาดา ภัคธนาภิญโญ, (2565). การบริหารแบบมีส่วนร่วมในสถานศึกษา. วารสารนวัตกรรมการบริหารการศึกษา, 1(1), 1-9.
นุชนาถ สอนสง และสงวน อินทร์รักษ์, (2561). การบริหารแบบมีส่วนร่วมของกลุ่มเครือข่ายส่งเสริมประสิทธิภาพการจัดการมัธยมศึกษา. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต,14(1),115-132.
วรชัย วิภูอุปรโคตร, (2564). การจัดการศึกษาเชิงพื้นที่ในการบริหารแบบมีส่วนร่วมของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(3), 320-332.
Altbach, P. G., Gumport, P. J., & Berdahl, R. O. (Eds.). (2018). American higher education in the twenty-first century: Social, political, and economic challenges (3rd ed.). The Johns Hopkins University Press.
Bräutigam, R. R., & Lima, V. F. (2013). The political economy of budgeting in Latin America. The Oxford Handbook of Latin American Political Economy.
Bryk, A.S., & Schneider, B. (2002). Trust in Schools: A Core Resource for Improvement. Russell Sage Foundation.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1980). “Participation’s Place in Rural Development: Seeking Clarity Through Specifity.” Word Development, 8(3), 213-235.
Drucker, P. F. (2018). The practice of management. Routledge.
Gray A. Yukl (1981). Leadership in Organization. Prentice-Hall
Jackson, S. E., Schuler, R. S., & Werner, S. (2020). Managing Human Resources. Cengage Learning.
Shibuya, K. (2023). Community participation in school management: relationaltrust and educational outcomes. Routledge.
