The Development of Scouting Process Model for Strengthen Student Discipline in Primary School
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research are to 1) study the scouting process to strengthen student discipline in primary schools, 2) create a scouting process model to strengthen student discipline in primary schools, and 3) evaluate and confirm the scouting process model to reinforce Creating discipline among students in primary schools Conducting research in 3 steps: Step 1: Study documents and interview 16 administrators and scout teachers who are scout model schools. Step 2: Examine the scouting process model with 18 scout superintendent training leaders using a questionnaire. The 5-level rating scale uses median and interquartile range statistical analysis. Step 3: Confirm the model. Use a sample size 10 times the size of the variable, 140 people, as a questionnaire. A 5-level rating scale uses statistical analysis to find the average. and standard deviation
The research results found that:
1. The scouting process to strengthen student discipline in primary schools has 8 main issues and 79 sub-issues, which are abbreviated as PIYAPONG MODEL.
2. Scout process model to strengthen student discipline in primary schools. PIYAPONG MODEL consists of 1) P: The Scout Promise and Law has 11 activities 2) I: Learning by doing has 11 activities 3) Y: Symbolic framework has 10 activities. Activities 4) A: Adult Support has 9 activities 5) P: Patrol system has 10 activities 6) O: Nature and the outdoor has 10 activities 7) N: Community Involvement has 9 activities 8) G: Personal progression has 9 activities
3. Confirming the model, it was found that the Boy Scout model schools had a weight value of .246 at the .05 level, while general schools had a weight value of .088, indicating that teachers who practice Boy Scout activities It affects the discipline of students.
Article Details
References
ชลลดา ศรเดช. (2550). การเห็นคุณค่าพรหมจารีของวัยรุ่นหญิง. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิจัยการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณรงค์ จันทะคัด. (2550). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานกิจกรรมลูกเสือสามัญรุ่นใหญ่ของโรงเรียนสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษากาฬสินธุ์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะครุศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎมหาสารคาม.
ทิศนา แขมมณี. (2551). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยม: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: เมธีทิปส์.
นันท์มนัส รอดทัศนา. (2554). การจัดทำคู่มือจัดกิจกรรมพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนชั้นประถมศึกษา ปีที่ 6 โรงเรียน สาร สาส์น วิเทศ บาง บอน (Doctoral dissertation).
ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580. (2561). กรุงเทพมหานคร: ราชกิจจานุเบกษา.
วรรณภา พรหมถาวร และคณะ. (2551). การติดตามและประเมินผลการจัดกิจกรรมลูกเสือในค่ายลูกเสือ. กรุงเทพมหานคร: สำนักการลูกเสือ ยุวกาชาดและกิจการนักเรียน.
สมบัติ เดชบำรุง (2557). การบริหารงานลูกเสือกับผลการประเมินตามเกณฑ์การประเมินคุณภาพงานลูกเสือ ภายในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาประจวบคีรีขันธ์ เขต 1 และ เขต 2. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร. 10 (2), 136-147.
สมศักดิ์ สินธุระเวชญ์. (2542). ปัจจัยที่ส่งผลต่อมาตรฐานคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนประถมศึกษาสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม. วารสารการบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา. 7 (1), 91-102.
สมาน อัศวภูมิ. (2550). การใช้วิจัยพัฒนารูปแบบในวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี.
สุภาพร จตุรภัทร. (2556). การพัฒนาจิตสาธารณะผ่านโครงการกิจกรรมนักศึกษาต่อการเปลี่ยนแปลงด้าน คุณธรรมจริยธรรมที่ดีของนักศึกษา: กรณีศึกษานักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยมหิดลที่เข้า ร่วมโครงการค่ายบัณฑิตอาสาเสริมสร้างชุมชน. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม มหาวิทยาลัย บูรพา. 13 (1), 156-168.
Colaizzi, P. (1978). Psychological research as the Phenomenologist views it in Existential – Phenomenological Alternatives for Psychology (Valle R. & King M. eds), Oxford University Press, London.
