A Study of CaA Study of Causal Factors Influencing the Results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 Students in Academic Year of 2018 – 2020 Under the Office of the Basic Education Commissionusal Factors Influencing the Results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 Students in Academic Year of 2018 – 2020 Under the Office of the Basic Education Commission
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the relationship between different variables influencing the results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 Students in Academic year of 2018 – 2020 under the Office of the Basic Education Commission (OBEC), Thailand and 2) to examine the consistency of causal relationship model of factors influencing the results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 Students in Academic year of 2018 – 2020 under the Office of the Basic Education Commission with empirical data. Examples include. 2,112 teachers and 2,112 administrators selected using stratified random sampling. The instrument used for the research was a questionnaire. Data were analyzed using causal structure modeling with Mplus program. From the results, 1) the following independent variables were found to influence the results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 students in Academic year of 2018 – 2020 under the Office of the Basic Education Commission at the .01 level of significance; learner center competencies; classroom climate; academic administration attitude; academic leadership and school climate. And 2) the causal model of factors influencing the results of the National Student Quality Assessment of Prathomsuksa 3 Students in the Academic year of 2018– 2020 under the Office of the Basic Education Commission was consistent with empirical data and met all the required criteria (Chi-Square = 290.388, df = 132, p-value = 0.00, CFI = 0.995, TLI = 0.994 and RMSEA = 0.022). and the model accounted for 77 percent of the variance of the Results of the National Student Quality Assessment of 3rd Grade Students in the Academic year of 2018– 2020 under the Office of the Basic Education Commission.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2541). คำชี้แจงประกอบพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร:
โรงพิมพ์กรมศาสนา.
เกวลิน บุญทวี. (2554). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 5 จังหวัดยโสธร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการวิจัยการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จำเนียร แจ่มอำพร. (2557). ปัจจัยเชิงพหุระดับที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์. 9 (1), 166-175.
เจนภพ ชัยวรรณ, ถนอมวรรณ ประเสริฐ เจริญสุข, และ ภัทราวดี มากมี. (2559). โมเดลความสัมพันธ์เชิง สาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนในโรงเรียนรัฐบาล สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา: การวิเคราะห์กลุ่มพหุ. Journal of Educational Administration Khon Kaen University. 12 (2), 182-194.
ชัยมงคล บุญชัย. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนยุคประเทศไทย 4.0. สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. วิทยานิพนธ์ ค.ด. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนครพนม.
ทศพร จันทนราช และคณะ. (2556). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรม การบริหารงานของผู้บริหารโรงเรียนที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทรงศักดิ์ ดีจริงตระกูล. (2546). ความคิดเห็นของนักเรียนมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6 ที่มีการจัดการเรียนสาขา ธุรกิจใน เขตห้วยขวาง สังกัดกรมสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปนิดา ทวีชาติ.(2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่5 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต28. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 23 (1), 143-153.
ประภาภรณ์ วงค์แพทย์. (2557). การศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. Journal of Humanities and Social University of Phayao. 2 (3), 42-56.
พอนสี เวทะนา. (2561). โมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของ นักเรียนชั้นมัธยมสมบูรณ์ศึกษาปีที่ 7 อำเภอชัยทานี นครหลวงเวียงจันทร์ สาธารณรัฐประชาธิปไตย ประชาชนลาว: การวิเคราะห์กลุ่มพหุ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา. 6 (2), 63-83.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2551). ทักษะ 5 C เพื่อการพัฒนาหน่วยการเรียนรู้และการจัดการ เรียนการสอนแบบบูรณาการ. ภาควิชาหลักสูตรการสอนและเทคโนโลยีการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ลักษณ์.
พิมพาพัญ ทองกิ่ง. (2563). บทบาทครูกับการจัดบรรยากาศชั้นเรียนเชิงบวกในศตวรรษที่ 21. ศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 4 (1), 50-59.
เลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษา แนวปฏิบัติของการสร้างและส่งเสริมการรู้ดิจิทัลสำหรับครู. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2562). รายงานผลการประเมินคุณภาพผู้เรียนระดับชาติ ปีการศึกษา 2562 : บทสรุป และข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อรุณี ราชพัฒน์.(2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน : การวิเคราะห์พหุระดับ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
Bettey, T. and Herrou, A. (2004). School Climate and Learning. Best Practices Brief.
Cortina, J. M. (1993). What is coefficient alpha. An examination of theory and applications. Journal of Applied Psychology. 78 (1), 98 – 104.
Hall, S. (1982). The classroom climate: A chilly one for woman. Wahington D.C.: Association of American Colleges.
Hirschy, A. S., & Braxton, J. M. (2004). Effects of student classroom incivilities on students. New Directions for Teaching and Learning, 2004 (99), 67-76
Lendis, E.I. (2014). Teaching in a 21st Century Educational Context: A Case Study to Explore the Alignment between Vision, Instruction and the Needs of the 21st Century Workplace. Duquesne University.
Zulling, K. J., Koopman, T. M., Patton, J. M., & Ubbes, V. A. (2010). School climate: Historical review, instrument development, and school assessment. Journal of Psychoeducational Assessment. 28 (2), 139-152.
