Development of tourism souvenir products with innovation to enhance the value-added local resources
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study tourism souvenirs purchasing behavior of Thai tourists 2) to propose the development of Nong Yang Suea community tourism souvenir products with innovation to add value to local resources, and 3) to propose the strategy for development of Nong Yang Suea community tourism souvenir products with innovation to add value to local resources.. The sample group was Thai tourists and members of Nong Yang Suea Community Enterprise collected by using in-depth interviews and focus group discussion. Data analysis includes Taxonomy analysis together with content analysis.
The results revealed that Thai tourists who had purchased souvenir products from tourism in Thailand want to buy food products as tourism souvenir and decide to buy by themselves from considering the packaging, price and taste of the product, respectively. Moreover, they preferred buying tourism souvenir products in tourist attractions or souvenir centers. According to the community needs analysis and the assessment of the strengths, weaknesses, opportunities and threats of community souvenir products, it was found that the marketing strategies that were suitable for the marketing environment, budget and personnel abilities were 1) the development of healthy food from mulberry and cow's milk as tourism souvenir products 2) connecting Agrotourism routes to Khao Yai 3) increasing online channels for distribution and connecting new tourist markets 4) organizing product development and online marketing training 5) developing unique tourism souvenir products, and 6) enhancing farmers’ entrepreneurship The prototype of the tourism souvenir product is Jelly Gummy Mulberry Yogurt using molecular gastronomy, fermentation technology, and innovative packaging design.
Article Details
References
กรมการท่องเที่ยว. (2561). มาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2565. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2566. แหล่งที่มา https://www.mots.go.th/news/category/655.
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและการกีฬา. (2565). สถานการณ์การท่องเที่ยวไทยในปี 2564. Tourism Economic รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว Review, 3(1), 26-49.
กฤษดากร เศรษฐเสถียร. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อของที่ระลึกของนักท่องเที่ยวต่างชาติในจังหวัดเชียงใหม่. สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
กิตติกรณ์ บำรุงบุญ และปิยลักษณ์ โพธิวรรณ์. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกที่สะท้อนอัตลักษณ์ท้องถิ่นจังหวัดมหาสารคามเพื่อยกระดับมูลค่าทางเศรษฐกิจ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 40(2), 7-24.
กิติยา คีรีวงก์, วรรณวิสา ไพศรี และอรจิต ชัชวาล. (2564). พฤติกรรมผู้บริโภคและปัจจัยจูงใจในการเลือกซื้อผลิตภัณฑ์ของฝากของที่ระลึก บ้านผาฆ้อง ตำบลห้วยส้ม อำเภอภูกระดึง จังหวัดเลย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 9(2), 68-85.
จิตพนธ์ ชุมเกต. (2560). การพัฒนาผลิตภัณฑ์จากภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางการจัดการชุมชนอย่างยั่งยืนของชุมชนไทยมุสลิม อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ซาฟุเราะห์ สาเฮาะ. (2558). การรับรู้ภาพลักษณ์สินค้าของที่ระลึกจังหวัดสตูล. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการจัดการการท่องเที่ยว : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ฐิญาภา เสถียรคมสรไกร, พิมพ์สิรี สุวรรณ, นวพร ลาภส่งผล, ธนภูมิ อติเวทิน และไกรศักดิ์ พิกุล. (2564). โครงการยกระดับการท่องเที่ยวเชิงเกษตรสุขภาพและการถ่ายทอดเทคโนโลยีการพัฒนาอาหารสุขภาพในพื้นที่ตำบลหนองย่างเสือ จังหวัดสระบุรี. คณะศิลปศาสตร์: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ณัฏฐกฤติ นิธิประภา. (2564). บทวิเคราะห์สถานการณ์ MSME สาขาธุรกิจท่องเที่ยว ปี 2564 และแนวโน้มปี 2565. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2565. แหล่งที่มา https://www.sme.go.th/
upload/mod_download/download-20211012232619.pdf
ณัฐอร เบญจปฐมรงค์ และชุติกา เกียรติเรืองไกร. (2565). การเปลี่ยนแปลงภาคการท่องเที่ยวไทยกับก้าวต่อไปหลังเปิดประเทศ. BOT พระสยาม Magazine, 2565(3), 34-37.
เบญจพร เชื้อผึ้ง, วัชรวิชญ์ วิยาภรณ์, หงสกุล เมศนุกูล และคณะ. (2565). แนวทางการพัฒนาศักยภาพสินค้าของฝากและของที่ระลึกเพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 17(1), 19-33.
พชรพจน์ นันทรามาศ, กิตติพงษ์ เรือนทิพย์ และจารุวรรณ เหล่าสัมฤทธิ. (2563). เจาะพฤติกรรมท่องเที่ยวใน New Normal: เมื่อโควิดทำชีวิตเปลี่ยน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2565. แหล่งที่มา https://www.mots.go.th/news/category/655.
พลอยจันทร์ สุขคง. (2565). ททท. เปิดแผนปี 66 เน้นพลิกฟื้นอุตสาหกรรมท่องเที่ยวสร้างคุณค่าสู่ High Value & Sustainable Tourism. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2565. แหล่งที่มา https://thestandard.co/tat-2023-plan/.
พัชรัมภา ม่วงมุลตรี. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการเลือกซื้อสินค้าของนักท่องเที่ยวในตลาดน้ำอโยธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
พิมพ์อมร นิยมค้า. (2564). การพัฒนาสินค้าที่ระลึกผ้าทอมือย้อมครามเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวในเขตเทศบาลนครสกลนคร. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 8(2), 76-89.
มัสลิน วุฒิสินธุ์. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวทางเลือกแบบผสมผสานในชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนตำบลท่าข้าม จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 11(2), 439-450.
วริษฐา ประจงการ และสุชานัน จุนอนันตธรรม. (2564). Tourism at a crossroad: อนาคตภาคการท่องเที่ยวไทย เดินต่ออย่างไรในฟ้าหลังฝน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 24 มกราคม 2566. แหล่งที่มา https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAndPublications/DocLib_/Article_18Aug2021.pdf
สิริชนก อินทะสุวรรณ์ และอรณิช สาครินทร์. (2562). พฤติกรรมการตัดสินใจซื้อสินค้าที่ระลึกของนักท่องเที่ยวในเขตย่านเมืองเก่าจังหวัดสงขลา. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ, 1(2), 79-86.
สุภาพร วิชัยดิษฐ์. (2559). พฤติกรรมการเลือกซื้อสินค้าของนักท่องเที่ยวชาวไทย : กรณีศึกษา เกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 10(1), 166-179.
สุวภัทร ศรีจองแสง. (2561). การพัฒนาสินค้าที่ระลึกทางการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านบากชุม ตำบลโนนก่อ อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(2), 20-47.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 – 2580 (ฉบับประกาศราชกิจจานุเบกษา). (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อรณี บุญมีนิมิต. (2540). พฤติกรรมการซื้อสินค้าที่ระลึกของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
Marketeeronline. (2020). โควิด-19 ส่งผลต่อพฤติกรรมของผู้บริโภคและทัศนคติที่มีต่อแบรนด์อย่างไร. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2565. แหล่งที่มา https://marketeeronline.co/
archives/176416.
Chanin Yoopetch. (2017). The determinants of souvenir shopping satisfaction of international tourists. Panyapiwat Journal, 9, 1-13.
Hugh, W. (2011). Souvenirs: What and Why We Buy. Journal of Travel Research, 1-30.
Lacher, R. G., & Nepal, S. K. (2011). The Economic Impact of Souvenir Sales in Peripheral Areas A Case Study from Northern Thailand. Tourism Recreation Research, 36(1), 27-37.
Marzouki, S. Y. (2020). Studying the Vital Role of Souvenirs Industry as an Essential Component of Tourist Experience: A Case Study of the United Arab Emirates (UAE). Journal of Tourism,Hospitality and Sports, 46, 24-33.