A Study of Causal Factors Influencing Academic Diligence Among Undergraduate Social Studies Students in the Faculty of Education at Ramkhamhaeng University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to study the relationship between different variables influencing academic diligence among undergraduate social studies students at the Faculty of Education at Ramkhamhaeng University, Thailand. For the research, 432 students were selected using stratified random sampling. The instrument used for the research was a questionnaire. Data were analyzed using causal structure modeling with the LISREL program. From the results, the following independent variables were found to influence academic diligence at the .01 level of significance: the relationship between the student and teachers; the relationship between the student and friends; academic achievement motivation; parental support; attitudes towards learning; the learning atmosphere. In addition, the results indicated that the causal model of factors influencing academic diligence was consistent with empirical data and met all the required criteria (Chi-Square = 60.84, df = 51, p-value = .162, RMSEA = .020, GFI = .980, AGFI = .960 and CFI = 1.000), and the model accounted for 73 percent of the variance of academic diligence among undergraduate social studies students.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
ฉัตรา ชลวิถี, เกศินี โสขุมา และวินัย ชุ่มชื่น. (2563). ปัจจัยเชิงสาเหตุของแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยเทคนิคราชบุรี. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 6 (1), 154-166.
ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2543). ทฤษฎีต้นไม้จริยธรรม : การวิจัยและการพัฒนาบุคคล. กรุงเทพมหานคร: โครงการส่งเสริมเอกสารวิชาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
ดุสิต วันวัย. (2562). ผลการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อเสริมสร้างจิตจริยธรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนศรีอยุธยา ในพระอุปถัมภ์ฯ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (ศึกษาศาสตร์).มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล : สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิษรา พรสุริวงษ์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ. วารสารวิจัยวิชาการ, 4 (2), 177-186.
บุณยาพร วัตจันทร์. (2562). ปัจจัยสนับสนุนของผู้ปกครองในการตัดสินใจนำบุตรหลานเข้าศึกษาในโรงเรียนเรียนร่วม กลุ่มกรุงเทพกลาง. วารสารศิลปการจัดการ, 3 (2), 105-114.
ปิยลักษณ์ อัครรัตน์, ศุภวรรณ์ เล็กวิไล, ปิยะดา จุลวรรณา, อัชรา เอิบสุขสิริ และดารารัตน์ อุทัยพยัคฆ์. (2564). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างทักษะและเจตคติในการเรียนภาษาอังกฤษสำหรับนักศึกษาครู สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6 (9), 142-157.
มนตรี อินตา และกาญจนา อินตา. (2562). อารมณ์ในชั้นเรียน : อารมณ์ของครูมีผลต่อนักเรียนอย่างไร. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 14 (2), 461-481.
เรวดี หิรัญ. (2561). ห้องเรียนแสนสุข : กระบวนทัศน์ใหม่เพื่อทลายกับดักในห้องเรียนซึ่งบั่นทอนการเรียนรู้ในห้องเรียนที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 19 (2). 14-30.
เศรษฐชัย ชัยสนิท. (2562). A Review of Education Communication Model a Practical Teaching in The Thai Classroom Guide. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12 (ฉบับพิเศษ), 9-18.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สุชีรา วิบูลย์สุข และวิรงรอง สิตไทย. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล. เวชบันทึกศิริราช นิพนธ์ต้นฉบับ, 10 (2), 83-89.
สุนิสา เจริญสุข. (2564). การเปรียบเทียบปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ระหว่างการสอนแบบ EIS กับการสอนแบบปกติของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 เขตจังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (การประเมินและการวิจัยการศึกษา). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เอกภูมิ เจียมวิทยานุกูล. (2564). การเมืองกับการศึกษา: บทวิเคราะห์นโยบายการศึกษาของไทยภายหลังเปลี่ยนแปลงการปกครองถึงปัจจุบัน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19 (2), 178-194.
Bollen, K.A. (1989). Structural Equations with Latent Variables. John Wiley and Sons, Inc.: New York.
Brown, M. W., & Cudeck, R. (1993). Alternative Ways of Assessing Model Fit. Sage Publications, Newbury Park: CA.
Cortina, J. M. (1993). What is coefficient alpha? An examination of theory and applications. Journal of Applied Psychology, 78(1), 98–104.
David C. McClelland. (1961). The Achieving Society. D. Van Nostrand Company: New York.
Erikson, E. H. (1968). Identity, Youth and Crisis. New York: Norton.
Hair et al. (2010). Multivariate Data Analysis. 7th Editions, Pearson: New York.
Jöreskog, K. G., & Sörbom, D. (1993). LISREL 8 Structural Equation Modeling with the SIMPLIS Command Language. Scientific Software International.
Saris. W.E. & Strenkhorst. L H. (1984). Causal modeling non-experimental research: An Introduction to the lisrel approach. Dissertation Abstract International, 47(7), 2261-A.
William A. Mehrens and Irvin J. Lehmann. (1975). Standardized Tests in Education.
nd Editions, Holt Rinehart and Winston: Michigan.
