A Study of State in Japanes Learning Management in the School of North of Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to study the in Japanese Learning Management of Teacher in the School of Nort of Thailand The group of informants consisted of school administrators and Japanese language teachers in total 133 people. Instrument used in this research was a 5-level estimation questionnaire. The statistics used for data analysis are mean and standard deviation.
The results found that Management of Japanese language learning at secondary schools that offer Japanese language courses in the northern region as a whole was at a high level. 1) Considering the plan of learning management, the item at the highest level was to support the students to access to studying at university in the field of Japanese language. 2) Considering the modification of the teaching process, the item at the highest level was to develop teachers to have professional advancement in teaching. 3) Considering teaching activities, the item at the highest level was the consistent and periodic evaluation in teaching outcome. 4)Considering learning measurement and evaluation,the item at the highest level was to use a various and proper tools with meeting the objective and aim of learning.
Article Details
References
ขจิตรารัตน์ แสนรัมย์. (2557). สภาพการบริหารงานด้านการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
ธนเดช กิจศุภไพศาล. (2562). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนมัธยมศึกษาสอนภาษาจีนตามการรับรู้ของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร. 10 (2), 79-91.
มติชนออนไลน์. (2564). พบบริษัทญี่ปุ่นลงทุนในไทยมากขึ้นจากปี 2557. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม
แหล่งที่มา:.https://www.tcijthai.com/news/2017/19/current/7436.
ยุพิน ประทุมมี. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ ทางการเรียนภาษาญี่ปุ่นในการเรียนแบบรวมกลุ่มผู้เรียนที่มีระดับความรู้พื้นฐานต่างกัน. วิทยานิพนธ์สาขาญี่ปุ่นศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วชิระ วิชชุวรนันท์และ คณะ. (2552). การพัฒนากระบวนการจัดการความรู้เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษของ ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษา. การวิจัยทุนอุดหนุนจากงบประมาณแผ่นดิน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2550 มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
วิเนส จันทะวงษ์ศร และคณะ. (2562). การบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาญี่ปุ่นในมหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารราชนครินทร์. กรกฎาคม- ธันวาคม, 61-67.
วลัยพร กาญจนการุณและ ธีรัช ปัญโญ. (2560). ความสำเร็จของนักเรียนและความคาดหวังของนักเรียน และผู้ปกครองต่อการเรียนภาษาญี่ปุ่นของนักเรียนระดับ มัธยมศึกษาตอนปลายเขตอำเภอเมืองเชียงใหม่. ทุนวิจัย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศุภลักษณ์ ศรีรุวัฒน์.(2561).การศึกษาสภาพและแนวทางการดำเนินงานด้านการจัดการเรียนรู้วิชาภาษาอังกฤษของครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิจิตรเขต 2 .วิทยานิพนธ์ สาขาบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม.
อัจฉรา อึ้งตระกูล. (2553).ปัญหาการศึกษาภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกของมหาวิทยาลัยในเขตภาคเหนือของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ สาขาภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาต่างประเทศ คณะอักษรศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อิซาโอะ ยามากิ. (2559). สถานการณ์การเลือกเรียนภาษาญี่ปุนในสถาบันอุดมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในภาคเหนือ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทิร์น. 10 (2), 52-62.
CHUNPING,ZHU .(2563). รูปแบบการบริหารการจัดการเรียนการสอนภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในมณฑลกวางซีประเทศจีน. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
Japan Foundation. (2564). เรียนภาษาญี่ปุ่นในประเทศไทยมีจำนวนประมาณ 174,000 คน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2564. แหล่งที่มา: http://www.jpf.go.jp/j/about/press /2016/057.html.
Japan Foundation. (2564). สำรวจคนเรียนญี่ปุ่น ปี 2018.ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2564. แหล่งที่มา: https://www.jpf.go.jp/j/about/press/2019/029.html .
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities.
Eduation and Psychological Measurement, 30 (3), 607- 610.
