อุบัติการณ์และปัจจัยเสี่ยงต่อการติดเชื้อซิฟิลิสในกลุ่มผู้ป่วยวัยรุ่นที่ติดเชื้อเอชไอวี ที่ทำการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี ที่คลินิกนิรนาม โรงพยาบาลปทุมธานี

บทคัดย่อ

โรคซิฟิลิสเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่พบบ่อยในผู้ติดเชื้อเอชไอวี แต่ยังไม่พบการศึกษาอุบัติการณ์การติดเชื้อซิฟิลิสในผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่ได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอุบัติการณ์และปัจจัยเสี่ยงต่อการติดเชื้อซิฟิลิสในกลุ่มผู้ป่วยวัยรุ่นที่ติดเชื้อเอชไอวี กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่มารับบริการที่คลินิกนิรนาม โรงพยาบาลปทุมธานี เป็นครั้งแรก รูปแบบการศึกษาแบบ Retrospective cohort study โดยเก็บข้อมูลการได้รับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสเอชไอวี และติดตามการติดเชื้อซิฟิลิส จากฐานข้อมูลผู้ติดเชื้อเอชไอวี โรงพยาบาลปทุมธานี ในช่วงระหว่างวันที่ 1 มกราคม 2555 ถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2565 วิเคราะห์ข้อมูลอุบัติการณ์การเกิดซิฟิลิสและระยะเวลาด้วย Kaplan Meier และวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเกิดการติดเชื้อด้วย Cox proportional hazard ผลการศึกษาพบว่า ผู้ติดเชื้อเอชไอวีส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ร้อยละ 60.71 มีอายุเฉลี่ยขณะเริ่มรับยาต้านไวรัสเอชไอวี 21.63 ± 2.34 ปี พบอัตราการติดเชื้อซิฟิลิส เท่ากับ 21.13 ต่อ 1,000 คน-ปี (95%CI = 15.61 – 28.59) ปัจจัยเสี่ยงในการติดเชื้อซิฟิลิสในผู้ติดเชื้อเอชไอวี คือ เป็นกลุ่มเสี่ยง เช่น MSM TGW  ฯลฯ (HR_adj = 2.80, 95%CI = 1.41-7.23) และการมีโรคร่วม เช่น  หนองใน แผลริมอ่อน หูดหงอนไก่ ฯลฯ (HR_adj = 3.57, 95%CI = 1.77 - 7.23) ข้อเสนอแนะในการศึกษาครั้งนี้ ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่เป็นกลุ่มประชากรเสี่ยงและเป็นโรคร่วมควรได้รับการตรวจคัดกรองซิฟิลิสทุกๆ 6 เดือน และเน้นย้ำให้ความรู้เรื่องการป้องกันขณะมีเพศสัมพันธ์ในผู้ติดเชื้อเอชไอวี