การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุตำบลบางเตย อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรม ระดับการรู้เท่าทันสื่อ และปัจจัยที่มีผลต่อการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุ เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน คือการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์เชิงลึก ประชากรเป็นผู้สูงอายุที่ใช้สื่อสังคมออนไลน์ และคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธี 1) การสุ่มตัวอย่างอย่างง่ายเพื่อตอบแบบสอบถาม จำนวน 94 คน และ 2) การเลือกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญเพื่อสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 13 คน
ผลการวิจัย พบว่า 1) พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุ รู้จักและเลือกใช้แอปพลิเคชัน ไลน์มากที่สุด เพื่อรับข่าวสาร ติดต่อสื่อสารกันระหว่างคนในครอบครัว เพื่อน และคนในชุมชน เคยได้รับข่าวปลอมและเคยมีมิจฉาชีพโทรมาหลอกลวง ส่วนใหญ่จะนำไปปรึกษาคนในครอบครัวและเพื่อนก่อน 2) ระดับการรู้เท่าทันสื่อสังออนไลน์ของผู้สูงอายุ พบว่า ผู้สูงอายุมีระดับการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์โดยรวมอยู่ในระดับน้อย 3) ปัจจัยที่มีผลต่อการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุ พบว่า ปัจจัยเพศและอายุ ไม่มีผลต่อการรู้เท่าทันสื่อของผู้สูงอายุ ส่วนปัจจัยระดับการศึกษาและอาชีพ มีผลต่อการรู้เท่าทันสื่อใน 3 ด้าน ได้แก่ ด้านการเข้าถึง ด้านการวิเคราะห์ และด้านการประเมินค่า และปัจจัยรายได้ มีผลต่อการรู้เท่าทันสื่อทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการเข้าถึง ด้านการวิเคราะห์ ด้านการประเมินค่า และด้านการสร้างสรรค์
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษณาพร ทิพย์กาญจนเรขา และคณะ. (2560). พฤติกรรมการแสวงหาข้อมูลสุขภาพจากสื่อออนไลน์และสื่อสังคมของผู้สูงอายุตามระดับการรับรู้ภาวะสุขภาพ. วารสารวิจัยทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ. 11 (พิเศษ), 12-22.
ชัชชญา เรืองยศ และ แอนนา จุมพลเสถียร. (2565). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงวัย. Media and
Communication Inquiry. 4 (1), 144-169.
ตระหนักจิต ยุตยรรยง. (2565). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. รายงานการวิจัย. คณะนิเทศศาสตร์ : มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
เนติยา แจ่มทิม และสินีพร ยืนยง. (2562). การใช้สื่อออนไลน์และการรู้เท่าทันสื่อสารสนเทศสุขภาพออนไลน์ของสูงอายุ จังหวัดสุพรรณบุรี. The Journal of Baramarajonani College of Nusing, 25 (2), 168-180.
บุบผา เมฆศรีทองคำ. (2554). การรู้เท่าทันสื่อ: การก้าวทันบนโลกข่าวสาร. วารสารนักบริหาร มหาวิทยาลัยกรุงเทพ. 31 (1), 117-123.
แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุระยะที่ 3 พ.ศ.2566 – 2580. (2561). กรุงเทพมหานคร: กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
พรทิพย์ เย็นจะบก. (2552). ถอดรหัสลับความคิดเพื่อการรู้เท่าทันสื่อ : คู่มือการเรียนรู้เท่าทันสื่อ.กรุงเทพ มหานคร: ออฟเซ็ท ครีเอชั่น.
พนม คลี่ฉายา. (2564). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของผู้สูงอายุและข้อเสนอเพื่อการเสริมสร้างภาวะพฤติพลังและผลิตภาพของผู้สูงอายุไทย. วารสารนิเทศศาสตร์. 39 (2), 56-78.
รุ่งนภา จันทรา, อดิญาณ์ ศรเกษตริน, ลินดา คล้ายปักษี, จีราพร ทองดี และ กฤษณา สังขมุณีจินดา. (2563).
การใช้สื่อออนไลน์และการรู้เท่าทันสื่อสารสนเทศสุขภาพออนไลน์ของผู้สูงอายุชมรมผู้สูงอายุใน
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิจัยพัฒนาระบบสุขภาพ. 13 (2),
-511.
เรวดี ไวยวาสนา และวิภาณี แม้นอินทร์. (2566). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ในกลุ่มผู้สูงอายุ
กรณีศึกษาผู้สูงอายุเขตบางแค กรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. 10 (2), 114-115.
วริศรา จินดาผ่อง, คมชาญ อุปถัมภ์ และธนภัทร เต็มรัตนะกุล. (2565). การรู้เท่าทันสื่อโซเชียลของผู้สูงอายุ
ในเรื่องการเปิดรับเนื้อหาทางการเมือง. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 13, 330-352.
สภาองค์กรของผู้บริโภค. (2565, เมษายน 9). ผู้สูงอายุถูกหลอกบนเฟซบุ๊ก 44%. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2565. แหล่งที่มา: https://tcc.or.th/oldies/
สำนักงานบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย (2566). สถิติจำนวนประชากร. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2566. แหล่งที่มา: https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/stat MONTH/statmonth/#/displayData
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2565). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2565. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานสถิติจังหวัดฉะเชิงเทรา. (2566). รายงานการวิเคราะห์ชุดข้อมูลด้านการพัฒนาสังคมจังหวัด
ฉะเชิงเทรา. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
เหมือนมาด หนุมาศ, แพรวพรรณ ปานนุช, ปิยดา นวลละออง และ นันทิพา บุษปวรรธนะ. (2566). การเปิดรับสื่อและทักษะการรู้เท่าทันสื่อของผู้สูงอายุในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม. 7 (12), 318-329.
องค์การบริหารส่วนตำบลบางเตย. (2565). ข้อมูลหมู่บ้านตำบลบางเตย อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2565. แหล่งที่มา: https://www.bangtoey.go.th/
อดิศักดิ์ จำปาทอง และศชากานท์ แก้วแพร่. (2564). แนวทางการใช้สื่อสังคมออนไลน์เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต
ของผู้สูงอายุในจังหวัดลำปาง. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์. 15 (2), 235-267.
อธิชา วุฒิรังสี. (2564). การรู้เท่าทันสื่อดิจิทัลของผู้สูงอายุ. วารสารสหศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
(1), 90-106.
อัญมณี ภักดีมวลชน. (2564). พฤติกรรมการใช้แอปพลิเคชั่นไลน์กับการรู้เท่าทันข่าวลวงของผู้สูงอายุในเขต
พื้นที่จังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย. คณะวิทยาการจัดการ: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
Lincoln, Y. & Guba, E. (1985). Naturalitic inquiry. Beverly Hills, CA: Sage. ; อ้างถึงใน วรรณดี สุทธินรากร. (2556). การวิจัยเชิงคุณภาพ: การวิจัยในกระบวนทัศน์ทางเลือก. กรุงเทพมหานคร: สยามปริทัศน์.