อัตลักษณ์การแสดงในงานประเพณีจังหวัดสุโขทัย

Main Article Content

สมบูรณ์ พนเสาวภาคย์

บทคัดย่อ

          งานวิจัย เรื่อง อัตลักษณ์การแสดงในงานประเพณีจังหวัดสุโขทัย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา      1) รูปแบบ องค์ประกอบการแสดง วิธีการรำพื้นบ้านในงานประเพณีของจังหวัดสุโขทัย และ 2) อัตลักษณ์การแสดงในงานประเพณีจังหวัดสุโขทัย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาจากเอกสาร ตำรา งานวิจัยที่เกี่ยวข้องรวบรวมข้อมูล โดยการสังเกต สัมภาษณ์ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนาม ได้แก่การสังเกตแบบ   ไม่มีส่วนร่วม และแนวทางการสัมภาษณ์จากกลุ่มให้ข้อมูลหลักทางด้านวัฒนธรรมประเพณีที่เป็นอัตลักษณ์ของ    แต่ละอำเภอ จำนวน 10 คน เพื่อรวบรวมข้อมูลและนำความรู้ที่ได้มาวิเคราะห์ สรุปผลตามวัตถุประสงค์เพื่อ วิเคราะห์ข้อมูลตามประเด็นในการศึกษา ดังนี้
          จากการศึกษา พบว่า 1) รูปแบบ องค์ประกอบและวิธีการรำพื้นบ้านในงานประเพณีของจังหวัดสุโขทัย มีรูปแบบการแสดงเป็นการรำหมู่ระหว่างชายหนุ่ม หญิงสาวและรำหมู่หญิงล้วน ปฏิบัติท่ารำเคลื่อนตัวประกอบในขบวนพร้อมกับจังหวะดนตรี ลักษณะของการแสดงเป็นการแสดงประเภทรำเป็นกลุ่มบนเวที และรำหมู่ในรูปแบบของขบวน องค์ประกอบในการแสดงประกอบด้วย1. ผู้แสดง  2. สถานที่ใช้แสดง 3.โอกาส    ที่แสดง 4. การแต่งกายมีความเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละท้องถิ่น และ 5. ดนตรีประกอบการแสดง ประกอบด้วยเครื่องดนตรีดำเนินทำนอง เครื่องกำกับจังหวะและเครื่องควบคุมจังหวะ ด้านวิธีการรำมีการใช้อวัยวะในส่วน ของร่างกาย  การใช้ศีรษะและลำตัว การใช้มือ แขนและการใช้ขาและเท้าและ 2) อัตลักษณ์การแสดงในงานประเพณีจังหวัดสุโขทัยใน 7 อำเภอมี 2 ประเด็น ได้แก่ ด้านการจัดการแสดง และด้านเครื่องแต่งกาย ด้านการจัดการแสดง แบ่งเป็น 2 ส่วน ได้แก่ 1. รูปขบวน และ 2. ขั้นตอนการแสดง ส่วนด้านเครื่องแต่งกาย แบ่งเป็น 3 ส่วน ได้แก่ 1. เสื้อที่สวมใส่ 2. ผ้านุ่ง และ 3. ลักษณะการพาดผ้าสไบ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พนเสาวภาคย์ ส. (2024). อัตลักษณ์การแสดงในงานประเพณีจังหวัดสุโขทัย. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(12), 1099–1115. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/275299
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ภาวิณี บุญเสริม. (2564). การพัฒนาศิลปะการแสดงเพื่อส่งเสริมอัตลักษณ์พื้นถิ่นในการรองรับนักท่องเที่ยวจังหวัดกาญจนบุรี. วารสารนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 40 (2), 24-40.

ชนิดา จันทร์งาม. (2561). การสร้างสรรค์อัตลักษณ์รำโทนของชุมชนบางกอกน้อย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี. 4 (3), 55-66.

ชมนาด กิจขันธ์. (2547). นาฏยลักษณ์ตัวพระแบบหลวง. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นุพงษ์ กองพิมพ์. (2562). ศึกษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมชุมชนบ้านขาว อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ (วท.ม. (การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศชุมชน)). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

พิทยวัฒน์ พันธะศรี และคณะ. (2563). อัตลักษณ์ด้านดนตรีและศิลปะการแสดงชาวผู้ไทย อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 7 (1), 138–152.

สุรพล วิรุฬรักษ์. (2549). หลักการแสดงนาฏยศิลป์ปริทรรศน์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.