การพัฒนารายวิชาภาษาจีนที่เชื่อมโยงกับองค์ความรู้ตามแผนการเรียน โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

Main Article Content

กิตติพงษ์ เสนาะสรรพ์
ศิริรัตน์ ศรีสอาด
นาตยา ปิลันธนานนท์

บทคัดย่อ

          แม้ภาษาจีนมีความสำคัญมากขึ้นตามลำดับ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องเรียนภาษาจีน หากทำให้ภาษาจีนเชื่อมโยงกับสิ่งที่เรียน ก็จะช่วยให้นักเรียนมีพฤติกรรมการเรียน และเจตคติต่อวิชาภาษาจีนดีขึ้น การวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและประเมินรายวิชาภาษาจีนที่เชื่อมโยงกับองค์ความรู้ตามแผนการเรียน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ซึ่งเป็นการวิจัยแบบร่วมมือ (Participation research)
           โดยการดำเนินการวิจัยในครั้งนี้เริ่มจากการ แต่งตั้งคณะกรรมการพัฒนารายวิชาภาษาจีน ที่ประกอบด้วยคณะผู้บริหาร และหัวหน้าแผนการเรียน หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้ อาจารย์ในกลุ่มสาระการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้อง ร่วมกันพัฒนารายวิชา ตั้งแต่กำหนดโครงสร้างหลักสูตร ชื่อวิชา คำอธิบายรายวิชา โครงสร้างรายวิชา หน่วยการเรียนรู้ และจัดทำแผนการเรียนรู้ ส่วนในการประเมินรายวิชา ได้สอบถามความคิดเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ด้าน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง ได้แก่ ด้านหลักสูตรและการสอน จำนวน 10 คน ด้านภาษาจีน จำนวน10 คน และด้านอาชีพจำนวน 19 คน รวม 39 คน โดยใช้แบบสอบถาม ซึ่งเป็นแบบประมาณค่า (Rating Scale) 5 ระดับ และวิเคราะห์ผลโดยการหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
          ผลการวิจัยครั้งนี้พบว่า
          1. ได้รายวิชาภาษาจีนที่เชื่อมโยงองค์ความรู้ตามแผนการเรียน จำนวน 6 รายวิชา วิชาละ 0.5 หน่วยกิต ระดับชั้นละ 2 วิชา โดยแต่ละรายวิชาประกอบด้วย คำอธิบายรายวิชา โครงสร้างรายวิชาและแผนการจัดการเรียนรู้รายหน่วย
          2. ได้แผนการจัดการเรียนรู้รายหน่วย รายวิชาละ 4 แผนการเรียนรู้ รวมทั้งสิ้น 24 แผนการเรียนรู้
          3. การประเมินรายวิชา พบว่า ผู้ทรงคุณวุฒิส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่าทั้ง 6 รายวิชา มีความเหมาะสม ในระดับมากและมากที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เสนาะสรรพ์ ก. ., ศรีสอาด ศ. ., & ปิลันธนานนท์ น. . (2024). การพัฒนารายวิชาภาษาจีนที่เชื่อมโยงกับองค์ความรู้ตามแผนการเรียน โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(12), 816–826. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/274830
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กุลิสรา จิตรชญาวาณิช. (2565). การจัดการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สถาบันเอเชียศึกษา ศูนย์จีนศึกษา. (2551). การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย: ระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชาญชัย ยมดิษฐ์. (2548). ศาสตร์ศิลป์แห่งการสอน. ลพบุรี: หน่วยศึกษานิเทศก์ กรมสามัญศึกษา เขตการศึกษา 6.

ธำรง บัวศรี. (2542). ทฤษฎีหลักสูตร: การออกแบบหลักสูตรและพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: ธนรัชการพิมพ์.

นาตยา ปิลันธนานนท์. (2565). สังคมศึกษา : ยุคมาตรฐานกำกับ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัด โรจนพริ้นติ้ง.

ปภาพรรณ รุ่งมรกต และ FAN JUN. (2564). วิเคราะห์การใช้ภาษาจีนของเจ้าหน้าที่งานแสดงสินค้าไบเทคบางนา. วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน. 8 (1), 323 - 334.

เมธี ปิลันธนานนท์. (2529). การบริหารงานบุคคลในวงการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โอเอส พริ้นติ้ง เฮาส์.

Macquarie University. (2023) , Unit Descriptions https://lt.arts.mq.edu.au/curriculum design/constructive-alignment/writing-unit-descriptions/

University of San Francisco. (2024) , Course Title and Description Guidelines. https:// myusf. usfca.edu/artssciences/facultyresources/curriculum/courses/guidelines#:~:text=The%20purpose%20of%20the%20course,and%20outside%20of%20the%20University.