การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด Model-Eliciting Activities เพื่อส่งเสริมความฉลาดรู้ ด้านคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เรื่องสมการเชิงเส้นตัวแปรเดียว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด Model-Eliciting Activities ที่ส่งเสริมความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ และเพื่อศึกษาความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ เรื่อง สมการเชิงเส้นตัวแปรเดียว ของนักเรียนหลังจากที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด MEAs กลุ่มเป้าหมายคือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา จำนวน 29 คน ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 และใช้รูปแบบการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียนตามวงจรปฏิบัติการ PAOR จำนวน 3 วงจรปฏิบัติการ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ และแบบวัดความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ โดยนำข้อมูลที่ได้มาทำการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและหาค่าเฉลี่ย ร้อยละของคะแนนที่ได้จากแบบวัดความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ ผลการวิจัยพบว่า แนวทางในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิด MEAs ควรใช้สถานการณ์ใกล้เคียงชีวิตจริงเพื่อกระตุ้นความสนใจ ควรนำเสนอยุทธวิธีในการแก้ปัญหาเพื่อช่วยนักเรียนในการวางแผนแก้ปัญหา เปิดโอกาสนักเรียนในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างอิสระ รวมทั้งเสนอแนะแนวทางปรับปรุงแก้ไขจนกระทั่งได้รูปแบบการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพ
ผลความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ของนักเรียน พบว่า ร้อยละของค่าเฉลี่ยของคะแนนความฉลาดรู้ด้านคณิตศาสตร์ เท่ากับ 60.57 ในด้านการคิดหรือแปลงปัญหาทางคณิตศาสตร์ นักเรียนสามารถวิเคราะห์ ระบุ ประเด็นปัญหา กำหนดตัวแปร และเขียนสมการ ในด้านการใช้คณิตศาสตร์ นักเรียนสามารถใช้ความรู้
เรื่องการแก้สมการในการแก้ปัญหาได้ และในด้านการตีความและประเมินผลลัพธ์ทางคณิตศาสตร์ นักเรียนสามารถตีความผลลัพธ์ทางคณิตศาสตร์ และอธิบายความสมเหตุสมผลของผลลัพธ์กลับไปสู่บริบทในชีวิตจริงได้อย่างเหมาะสม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กมลกานต์ ศรีธิ, วนินทร สุภาพ, และ รัชฎา วิริยะพงศ์. (2561). การวิจัยปฏิบัติการเพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐานที่ส่งเสริมการรู้เรื่องคณิตศาสตร์ เรื่อง ภาคตัดกรวย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 13 (37), 105-118.
ขวัญหทัย พิกุลทอง, ชนิศวรา เลิศอมรพงษ์, สิริพร ทิพย์คง, และ ชานนท์ จันทรา. (2561). การพัฒนากระบวนการเรียนการสอนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี. 29 (3), 14–31.
ขวัญหทัย พิกุลทอง, และชนิศวรา เลิศอมรพงษ์. (2562). MODEL-ELICITING ACTIVITIES (MEAS): การจัดการเรียนรู้ทางคณิตศาสตร์เพื่อพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาสำหรับนักเรียนไทยในยุคการศึกษา 4.0. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร. 21 (3), 342–355.
ชนิสรา เมธภัทรหิรัญ. (2563). การเรียนการสอนคณิตศาสตร์โดยใช้ตัวแทนความคิดทางคณิตศาสตร์และการนึกภาพทางคณิตศาสตร์, นิตยสาร สสวท. 48 (224), 22-29
ณัฐดนัย โสทะ. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการศึกษาคณิตศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับชีวิตจริงเพื่อส่งเสริมการรู้เรื่องคณิตศาสตร์ของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. การค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ทีฆทัศน์ ญาณะทวี, จักรกฤษ กลิ่นเอี่ยม, และวนินทร สุภาพ. (2564). ผลการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดModel-Eliciting Activities ที่มีต่อการรู้เรื่องคณิตศาสตร์ เรื่อง ความน่าจะเป็น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารพัฒนาการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต. 15 (1), 103-117.
ปรีชา เนาว์เย็นผล. (2556). ประมวลสาระชุดวิชาสารัตถะและวิทยวิธีทางคณิตศาสตร์ หน่วยที่ 8. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
รุ่งทิวา บุญมาโตน, วนินทร สุภาพ และ รัชฏา วิริยะพงศ์. (2561). การพัฒนาการรู้เรื่องคณิตศาสตร์ เรื่อง ความน่าจะเป็น ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้บริบทเป็นฐาน, วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 29 (2), 51-61.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2563). PISA 2021 กับการประเมินความฉลาครู้ด้าน คณิตศาสตร์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2566. แหล่งที่มา: https://pisathailand.ipst.ac. th/issue-2020-53
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2567). ผลการประเมิน PISA 2022 ด้านคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และการอ่าน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https:// pisathailand.ipst.ac.th/news-21
สิรินภา กิจเกื้อกูล. (2557). การจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ ทิศทางสำหรับครูศตวรรษที่ 21. เพชรบูรณ์: จุลดิสการพิมพ์.
สุวพัชร โพธิ์ปิ่น. (2564). การจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด Model-Eliciting Activities เพื่อส่งเสริมความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อัมพร ม้าคนอง. (2554). ทักษะและกระบวนการทางคณิตศาสตร์: การพัฒนาเพื่อพัฒนาการ. (พิมพ์ครั้งที่ 2).กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Lesh, R., M. Hoover, B. Hole, A. Kelly, & T. Post. (2000). Principles for developing thoughtrevealing activities for students and teachers. In A. Kelly and R. Lesh. (eds.). Handbookof research design in mathematics and science education (pp. 113-149). Mahwah, NewJersey: Lawrence Erlbaum Associates.
OECD. (2009). PISA 2009 Assessment Framework - Key Competencies in Reading, Mathematics and Science. Online. Retrieved November 11, 2023. from: https:/www. oecd.org/pisalpisaproducts/44455820.pdf
OECD. (2018). PISA 2022 Mathematics Framework (draft). Online. Retrieved December 16,2023. from: https://pisa2022-maths.oecd.org
