การสื่อสารประเด็นสังคมร่วมสมัยของละครไม่มีบทพูดในเทศกาลละครกรุงเทพ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์การสื่อสารประเด็นทางสังคมร่วมสมัยของละครไม่มีบทพูดในเทศกาลละครกรุงเทพ โดยทำการคัดเลือกละครไม่มีบทพูดที่มีการสื่อสารประเด็นทางสังคมในเทศกาลละครกรุงเทพในปีพ.ศ. 2566 ที่จัดแสดงในหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร (BACC) จำนวน 10 เรื่อง ประกอบด้วย ละครใบ้ ฟิสิคัลเธียเตอร์ การเต้นร่วมสมัย และการแสดงแสง เสียง และเงา เก็บรวบรวมข้อมูล จากวีดิทัศน์บันทึกภาพการแสดง และการลงพื้นที่สัมภาษณ์ศิลปินผู้ผลิตละครไม่มีบทพูด ผลการวิจัยพบว่า วิธีการสื่อสารประเด็นสังคมของละครไม่มีบทพูดในเทศกาลละครกรุงเทพ สามารถบอกเล่าประเด็นสังคมได้เช่นเดียวกันกับละครที่มีบทพูด แต่มีวิธีการสื่อสารการแสดงที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละรูปแบบการแสดง ซึ่งการตีความอาจขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของแต่ละบุคคล นับว่าเป็นจุดเด่นของละครไม่มีบทพูดที่ต้องการเปิดกว้างทางความคิดให้ผู้ชมสามารถจินตนาการและตีความเรื่องราวได้หลากหลายทิศทางอย่างไม่มีถูกหรือผิด ประเด็นสังคมที่ถูกเล่าผ่านละครไม่มีบทพูด ได้แก่ สิ่งแวดล้อม ครอบครัว ความเชื่อและความศรัทธาทางศาสนา การใช้ชีวิตและกฎเกณฑ์ในสังคม และเศรษฐกิจการเมือง โดยประเด็นดังกล่าวนี้มักมีการอ้างอิงมาจากประสบการณ์ส่วนตัวหรือจากบุคคลรอบตัว รวมถึงมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในสังคมทั้งในอดีตจนถึงปัจจุบันที่ถูกเล่าผ่านมุมมองของศิลปิน/ผู้ผลิต จากที่กล่าวข้างต้นนี้ ผู้วิจัยจึงรวบรวมวิธีการสื่อสารประเด็นสังคมของละครไม่มีบทพูดในเทศกาลละครกรุงเทพ เพื่อเป็นแนวทางการออกแบบสร้างสรรค์ผลงานการแสดงให้กับศิลปิน นักเรียน และบุคคลที่สนใจในศิลปะการแสดงในการประกอบสร้างเรื่องราวผลงานการแสดงในอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธิดามาศ ผลไม้. (2562). เทศกาลละคร. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ธนกร สรรย์วราภิภู. (2558). กระบวนการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ร่วมสมัย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 9 (2), 17-29.
เพียงไรฑูตร สาตราวาหะ. (2555). ไทยจ๋า : การสร้างบทละครใบ้ที่ผนวกความตลกขบขันกับเนื้อหาวิพากษ์วิจารณ์ คณะอักษรศาสตร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 กรมทรัพย์สินทางปัญญา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2567. แหล่งที่มา: https://www.ipthailand.go.th/images/3534/2565/Copyright/ Copyright_ Act2_TH.pdf
นิพัทธา อินทรักษา. (2560). การเล่าเรื่องประเด็นสังคมผ่านคลิปวีดิโอบนสื่อออนไลน์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัธทรา โต๊ะบุรินทร์. (2560). อิสรเสรีภาพของสื่อศิลปะการแสดงในการนำเสนอประเด็นทางการเมืองหลังรัฐประหาร 2557 : กรณีศึกษาพระจันทร์เสี้ยวการละครและกลุ่มละคร B-floor. วิทยาลัยสหวิทยาการ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ยุทธนา บุญอาชาทอง. (2559). การศึกษาเรื่องกระบวนการสร้างละครเวทีไทยสมัยใหม่. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต
สุกัญญา ธรรมแสง. (2555). กรณีศึกษาละครเวทีเกาหลีเรื่อง Ballerina who loves B-Boy. คณะอักษรศาสตร: มหาวิทยาลัยศิลปกร