การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้มโดยใช้การจัดการเรียนรู้ แบบชุมชนเป็นฐาน สำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา

Main Article Content

คำล่า มุสิกา
ปริณ ทนันชัยบุตร

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อพัฒนาหลักสูตรการฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้ม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบชุมชนเป็นฐานสำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา และ 2) เพื่อศึกษาผลการใช้หลักสูตรการฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้ม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบชุมชนเป็นฐาน สำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา กลุ่มเป้าหมาย คือ นักศึกษาวิชาเอกดนตรี จำนวน 15 คน รูปแบบการวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยและพัฒนา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) แบบสอบถามความต้องการในการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้ม 2) หลักสูตรฝึกอบรมฯ 3) แบบประเมินการแสดงกลองตุ้ม และ 4) แบบประเมินผลการใช้หลักสูตรฝึกอบรมฯ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยใช้การสรุปความ
          ผลการวิจัยพบว่า
          1) ผลการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้ม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบชุมชน     เป็นฐาน สำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา ประกอบด้วย หลักการและเหตุผล จุดมุ่งหมายของหลักสูตรฝึกอบรม แผนการเรียนรู้ วัตถุประสงค์ของแผนการเรียนรู้ คำอธิบายเนื้อหา กิจกรรมการเรียนรู้/วิธีการฝึกอบรม สื่อประกอบการฝึกอบรม และการวัดและประเมินผลการฝึกอบรม รายละเอียดของแผนการจัดการเรียนรู้หลักสูตรฝึกอบรมฯ ประกอบด้วย เนื้อหาวิชาดนตรีและการแสดงเรื่องการแสดงกลองตุ้ม จำนวน 4 แผน รวม 12 ชั่วโมง ดังนี้ แผนการเรียนรู้ที่ 1 เรื่องเล่าขานตำนานกลองตุ้ม จำนวน 3 ชั่วโมง แผนการเรียนรู้ที่ 2 เรื่องฟ้อนกลองตุ้มทวยพญาแถน จำนวน 3 ชั่วโมง แผนการเรียนรู้ที่3 เรื่องตีกลองตุ้มขอฝน จำนวน 3 ชั่วโมง และแผนการเรียนรู้ที่ 4 เรื่องประดิษฐ์ซวยมือ สืบงานศิลป์จำนวน 3 ชั่วโมง โดยมีค่าดัชนีความเหมาะสมของหลักสูตรฝึกอบรมฯ ในภาพรวมมีความเหมาะสมระดับมากที่สุด (𝑥̅ = 4.89, S.D = 0.86) และเมื่อพิจารณาในรายข้อ พบว่า ความเหมาะสมระดับมากที่สุดในทุกข้อ (𝑥̅ = 4.67 - 5.00, S.D = 0.75 – 1.00) แสดงให้เห็นว่า หลักสูตรมีความเหมาะสมสำหรับนำไปทดลองใช้ได้
          2) ผลผลการศึกษาการประเมินผลการใช้หลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้ม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบชุมชนเป็นฐานสำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา พบว่า ค่าดัชนีความเหมาะสมของหลักสูตรฝึกอบรมในภาพรวมการประเมินผลการใช้หลักสูตรฝึกอบรมอยู่ในระดับมากที่สุด (𝑥̅ = 4.59, S.D = 0.68) หากพิจารณาเป็นรายด้าร พบว่า ด้านกระบวนการ (𝑥̅ = 4.64, S.D = 0.67) ด้านปัจจัยนำเข้า (𝑥̅ = 4.62, S.D = 0.72) ด้านผลิตผลิต (𝑥̅ = 4.58, S.D = 0.77) และด้านบริบท (𝑥̅ = 4.52, S.D = 0.79) ตามลำดับ เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด       

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
มุสิกา ค. . ., & ทนันชัยบุตร ป. . . (2024). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเรื่องการแสดงกลองตุ้มโดยใช้การจัดการเรียนรู้ แบบชุมชนเป็นฐาน สำหรับนักศึกษาวิชาเอกดนตรีศึกษา. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(12), 518–533. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/271257
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กัญญาณัฐ สิมสวัสดิ์. (2565). การจัดการเรียนรู้โดยชุมชนเป็นฐาน: กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ท่ามกลางสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง

ชลธิชา ดีเลิศ. (2560). การพัฒนาหลักสูตรการเป่าขลุ่ยเพียงออ โดยใช้รูปแบบการสอนทางตรง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น

นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2564). กระบวนการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน : บทสะท้อนจากประสบการณ์และการเรียนรู้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร วิทยาเขตอีสาน. 2 (3), 78-85.

มนัสวี เวชกามา. (2565). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติมภาษาเวียดนามในชีวิตประจำวันเพื่อส่งเสริมความสามารถในการพูด โดยใช้รูปแบบการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารแบบ 3Ps สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น

อรดี แก้วชะเนตร. (2559). การศึกษาผลการพัฒนาหลักสูตรทักษะปฏิบัติดนตรีไทยขั้นสูง โดยใช้แหล่งเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น