THE BEHAVIOR DEVELOPMENT OF THE PERSON BY FIVE PRECEPTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The Five Precepts are the basis of human beings. It is a practice in life that leads to a perfect human being, not stealing, not committing sexual misconduct, not telling lies, not drinking alcohol, and developing good behavior by using the 5 precepts to bring about peace in society. and bring peace in human life It is the basis for building virtues such as benevolence. Honesty lead a correct life according to Buddhism.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสีย แต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร และเพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้เขียนทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์ บทความให้แก่วารสาร พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้เขียนทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น
References
ชิดชงค์ ส.นันทนาเนตร. (2549). ทฤษฎีการเรียนรู้สำหรับผู้ใหญ่. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
ธีรยุทธ บุญมี. (2547). ความหลากหลายของชีวิต ความหลากหลายทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: บริษัทโรงพิมพ์เดือนตุลาจำกัด.
ปราโมทย์ น้อยวัฒน์. (มมป.). อนุปุพพิกถา และอริยสัจ. กรุงเทพฯ: จัดพิมพ์โดยชมรมอนุรักษ์ธรรม.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
_______. (2543). วิธีคิดตามหลักพุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ศยาม.
_______. (2539). การศึกษากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โรงพิมพ์การศาสนา.
_______. (2541). การศึกษาทางเลือก : สู่วิวัฒน์หรือวิบัติ ในยุคโลกไร้พรมแดน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
พระโสภณคณาภรณ์ (ระแบบ ฐิตญาโน). (2532). ธรรมปริทรรศน์ 2 อธิบายธรรมวิภาค ปริจเฉทที่ 2. กรุงเทพฯ: วัดบวรนิเวศวิหาร.
พระอภิชัย อภิชาโต (ชูขุนทด). (2554). การศึกษาหลักธรรมสำหรับพัฒนาพฤติกรรมของมนุษย์ในสังคมปัจจุบัน (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). อยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอุปติสสเถระ. (2538). วิมุตติมรรค แปลโดย คณาจารย์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พุทธทาสภิกขุ. (2539). ทาน ศีล ภาวนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มิต อาชวนิจกุล. (2535). การพัฒนาตนเอง ภาค 2. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ทิพย์อักษร.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น จำกัด.
วศิน อินทสระ. (2528). มนุษย์และแนวทางพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ตามหลักพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
สมเด็จพระญาณสังวร (เจริญ สุวฑฺฒโน). (2538). ความจริงที่ต้องเข้าใจ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สามารถ สุขุประการ. (2551). ศึกษาเชิงวิเคราะห์ปรากฏการณ์บิ๊กแบงในมุมมองพระพุทธศาสนา (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.