การพัฒนาผลิตภัณฑ์น้ำพริกก้างปลาในตำบลบ้านดู่ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
การพัฒนา, ผลิตภัณฑ์, น้ำพริกก้างปลาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์น้ำพริกก้างปลาและศึกษาพฤติกรรมของผู้บริโภคที่มีต่อผลิตภัณฑ์น้ำพริกก้างปลา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ ผู้บริโภคผลิตภัณฑ์ จำนวน 400 ราย การศึกษาใช้วิธีรวบรวมข้อมูลโดยการออกแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริโภคมีระดับความพึงพอใจด้านผลิตภัณฑ์ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด พบว่าข้อที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ได้แก่ ผลิตภัณฑ์มีความแปลกใหม่ของอาหาร (=4.34)อยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมาความสวยงามของผลิตภัณฑ์ (
=4.25) อยู่ในระดับมากที่สุด ความชัดเจนในด้านราคาของบรรจุภัณฑ์ (
=4.17) อยู่ในระดับมากป้ายฉลากของผลิตภัณฑ์มีข้อความวันผลิตและวันหมดอายุ (
=4.10) อยู่ในระดับมาก รูปลักษณ์ของอาหาร (
=4.07) อยู่ในระดับมาก และ รสชาติอาหาร (
=4.02) อยู่ในระดับมากต้นทุนของ ผลิตภัณฑ์น้ำพริกก้างปลา เฉลี่ย 40.05 บาท/กระปุก โดยมีวัตถุดิบทางตรง เฉลี่ย 35.09 บาท/กระปุก ค่าแรงงานทางตรง เฉลี่ย 1.5 บาท/กระปุก และค่าใช้จ่ายในการผลิต เฉลี่ย 7.46 บาท/กระปุก ผลการวิเคราะห์ภาพรวมระดับความพึงพอใจของผู้บริโภค ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่าข้อที่มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด ได้แก่ ด้านการส่งเสริมการตลาดและด้านช่องทางการจัดจำหน่าย (
=4.30) อยู่ในระดับมากที่สุด รองลงมา ด้านราคา (
=4.22) อยู่ในระดับมากที่สุด และด้านผลิตภัณฑ์ (
=4.16) อยู่ในระดับมาก
References
กุลธิดา ก้าวสัมพันธ์. (2560). การส่งเสริมการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการบริโภคกาแฟสดของผู้บริโภคในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
รัชภูมิ สมสมัย. (2552). การสร้างแบบประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. เชียงใหม่ :มหาวิทยาลัยเชียงใหม่,
ธีรพงษ์ เทพกรณ์. (2556). น้ำพริกน้ำเมี่ยงคั่วของชุมชนบ้านผาเด็ง ตำบลป่าแป๋ อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่.6(1). 68-79
ปราโมทย์ ธรรมรัตน์.(2556) การพัฒนาผลิตภัณฑ์น้ำพริกเสริมแคลเซียมสูงจากก้างปลาสำหรับชุมชนบางระกำ. วารสารวิจัยเพื่อพัฒนาเชิงเพื้นที่. 5(3),69-83
พิมลพรรณ จันทร์เจริญ และกิตติมา ชาญวิชัย. (2559). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมการตลาดของสถาบันแนะแนวการศึกษาต่อต่างประเทศในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(พิเศษ), 73 – 86.
สุพจน์ บุญแรง. (2557). การพัฒนารูปแบบการถ่ายทอดเทคโนโลยีนํ้าหมักชีวภาพสำหรับเกษตรกร กรณีศึกษา พื้นที่อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ . มหาวิทยาลัยแม่โจ้/เชียงใหม่.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีแห่งชาติ (สวทช). (2565 เมษายน 10).เศรษฐกิจชีวภาพ BIOECONOMY. จาก https://www.bcg.in.th/bioeconomy/
สำนักบริหารทะเบียน กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2565 เมษายน 6). จำนวนประชากรและบ้าน จำแนกเป็นรายอำเภอ และรายตำบล จังหวัดเชียงราย ณ เดือนธันวาคม พ.ศ. 2553. จาก http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/districtList/S010107/th/36.htm
อนุรักษ์ ทองสุโขวงศ์. (2559). การบัญชีต้นทุน (Cost Accounting). กรุงเทพฯ:ซีเอ็ดยูเคชั่น.
อุษณีย์ เส็งพานิช. (2558). การประยุกต์ใช้การบัญชีบริหารในการจัดการธุรกิจของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในจังหวัดพิษณุโลก.วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.1(1).60-69.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publishers. 202-204.
Taro Yamane (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd Ed.New York.Harper and Row. Publications. Vroom, H. V. (1967). Work and Motivation.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัญชีปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย ไม่อนุญาตให้นำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสียแต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย เป็นลายลักษณ์อักษร
