การพัฒนารูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อรองรับสังคมสูงวัยในวิถีชีวิตถัดไป

ผู้แต่ง

  • ชวลิต ขอดศิริ ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ https://orcid.org/0000-0001-8907-8928
  • วชิรา เครือคำอ้าย ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

DOI:

https://doi.org/10.14456/jescu.2025.11

คำสำคัญ:

แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้, การเรียนรู้ตลอดชีวิต, ผู้สูงวัย, วิถีชีวิตถัดไป

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนารูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิต 2) พัฒนารูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิต 3) ทดลองใช้รูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิต และ 4) ประเมินรูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิต ระเบียบวิธีการวิจัยแบบผสานวิธี (mixed-method research) ตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป มีภูมิลำเนาและอาศัยอยู่ในเขตตำบลสะลวง อำเภอแม่ริม และตำบลเชิงดอย อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 60 คน โดยการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง การเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ การสังเกต และการศึกษาเอกสาร เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง แบบบันทึกการสังเกต แบบสำรวจ แบบบันทึกการวิเคราะห์ข้อมูล และแบบสนทนากลุ่ม ผลการวิจัย พบว่า 1) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนารูปแบบ ประกอบด้วย การสร้างความคิดที่มีต่อตนเอง ประสบการณ์ ความพร้อม แนวโน้มต่อการเรียนรู้ และเทคโนโลยีดิจิทัล 2) รูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อรองรับสังคมสูงวัยในวิถีชีวิตถัดไป มีชื่อรูปแบบ “CHaBA Model” ประกอบด้วย 3 ส่วนหลัก ได้แก่ (1) หลักการ (2) เงื่อนไขสำคัญ และ (3) องค์ประกอบหลัก 4 องค์ประกอบ 3) ผลการทดลองใช้รูปแบบฯ แสดงถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างชัดเจนของการสร้างความคิดการเห็นคุณค่าในตนเอง การคิดแก้ไขปัญหา การเสริมสมรรถนะเดิมและปรับเป็นสมรรถนะใหม่ที่เหมาะกับผู้สูงวัย โดยผู้สูงวัยที่มีแนวโน้มยึดปัญหาเป็นศูนย์กลางของการเรียนรู้และความรู้จากแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ในท้องถิ่น สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ทันทีในปัจจุบัน และ 4) ดัชนีความสอดคล้องของรูปแบบทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิตจากผู้เชี่ยวชาญ มีความเห็นไปในทิศทางเดียวกันในเชิงบวก ค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 1.00

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย

กันนิษฐา มาเห็ม, ปิยนุช ภิญโย, รัชนี พจนา, ภาสินี โทอินทร์, พัฒนี ศรีโอษฐ์, และ พัฒนี ศรีโอษฐ์. (2563). ประสบการณ์ของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ตามพังและความแตกต่างระหว่างหญิงและชาย : การวิจัยชาติพันธุ์วรรณนาอภิมาน. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 38(2), 138-147. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jnat-ned/article/view/238977/165485

กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565, 30 มิถุนายน). อว. พาไปดู 6 นวัตกรรมสำหรับสังคมสูงวัยที่ตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์ของ "คนวัยเก๋า" พัฒนาโดย NIA. https://www.mhesi.go.th/index.php/en/all-media/infographic/7552-650630general.html

ณัฏฐ์ฐิตตา เทวาเลิศสกุล, วณิฎา ศิริวรสกุล, และ ชัชสรัญ รอดยิ้ม. (2559). แนวทางการพัฒนาผู้สูงอายุจากภาระให้เป็นพลัง กรณีศึกษาเทศบาลนครรังสิต. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal Silpakorn University, 9(1), 529-545. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/61498/50672

ประกายดาว แก้วชัยเถร และ อาชัญญา รัตนอุบล. (2562). สภาพปัญหาและความต้องการการบริการแหล่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตในพื้นที่รอบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยของเยาวชน. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(4), 289-307. https://digital.car.chula.ac.th/cgi/viewcontent.cgi?article=3798&context=educujournal

ประกาศแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). (2565, 24 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258 ง. หน้า 1-143.

สุมาลี สังข์ศรี. (2544). รายงานการวิจัยการศึกษาตลอดชีวิตเพื่อพัฒนาสังคมไทยในศตวรรษที่ 21. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

สำนักงานจังหวัดเชียงใหม่. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดเชียงใหม่ (พ.ศ. 2566-2570) ฉบับทบทวนปี พ.ศ. 2568. https://www.chiangmai.go.th/managing/public/D2/2D22May2025075927.pdf

สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2560). ดัชนีพฤฒพลังผู้สูงอายุไทย. เท็กซ์แอนด์เจอร์นัลพับลิเคชั่น. https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2024/20241104131733_84431.pdf

อัฐฉญา แพทย์ศาสตร์ และ พัชรินทร์ รุจิรานุกูล. (2565). แนวทางการพัฒนาสุขภาพจิตผู้สูงอายุของโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลวังใหม่ อำเภอนายายอาม จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 16(3), 166-173. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RRBR/article/view/262312/176324

ภาษาอังกฤษ

Charungkaittikul, S., & Henschke, J. A. (2024). Lifelong learning: An andragogical approach to education for the aging population. International Journal of Technology-Enhanced Education, 3(1), 1–13. https://doi.org/10.4018/ijtee.349130

Knowles, S. M. (1980). The modern practice of adult education: From pedagogy to andragogy. Prentice Hall.

Vlasova, A. A., & Shamatonova, G. L. (2024). Potential of lifelong learning of senior citizens to fill the labor shortage in the region. Social and Humanitarian Knowledge, 10(4), 468-477. https://doi.org/10.18255/2412-6519-2024-4-468-477

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-26

รูปแบบการอ้างอิง

ขอดศิริ ช., & เครือคำอ้าย ว. (2025). การพัฒนารูปแบบแหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อรองรับสังคมสูงวัยในวิถีชีวิตถัดไป. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 53(02), 1–17. https://doi.org/10.14456/jescu.2025.11