ผลของการใช้โปรแกรมการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายตามทฤษฎีการกระทำด้วยเหตุผลเพื่อป้องกันภาวะอ้วนของนักเรียนประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน

ผู้แต่ง

  • อานนท์ คงสุนทรกิจกุล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • จินตนา สรายุทธพิทักษ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

โปรแกรมการบริโภคอาหารและการออกกำลังกาย, ภาวะน้ำหนักเกิน, ภาวะอ้วน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้โปรแกรมการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายตามทฤษฎีการกระทำด้วยเหตุผลเพื่อป้องกันภาวะอ้วนของนักเรียนประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน ตัวอย่าง คือ นักเรียนประถมศึกษาปีที่ 4-6 ที่มีภาวะน้ำหนักเกิน จำนวน 40 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองจากโรงเรียนวัดพระยายัง จำนวน 20 คน และกลุ่มควบคุมจากโรงเรียนวัดดวงแข จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดการปฏิบัติตนในด้านการบริโภคอาหารและการออกกำลังกาย วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที ผลการศึกษา พบว่า 1) ค่าเฉลี่ยคะแนนการปฏิบัติตนของกลุ่มทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) หลังการทดลอง ค่าเฉลี่ยคะแนนการปฏิบัติตนของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ค่าเฉลี่ยของน้ำหนักตัวของกลุ่มทดลองก่อนและหลังการทดลองไม่แตกต่างอย่างกันมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4) ค่าเฉลี่ยของน้ำหนักตัวหลังการทดลองระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

ภาษาไทย
กรมอนามัย. (2542). การเจริญเติบโตของเด็กไทยตั้งแต่แรกเกิด –18ปี กราฟแสดงเกณฑ์อ้างอิงการเจริญเติบโตเด็ก. http://nutrition.anamai.moph.go.th/temp/main/view.php?group=1&id=315
ณัฐวุฒิ ฉิมมา. (2556). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพตามทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคที่มีต่อการลดน้ำหนักและเปอร์เซ็นต์ไขมันของนักเรียนประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/43146
ดนิตา ภาณุจรัส. (2552). Junk food หรือ อาหารขยะhttp://www.classifiedthai.com/content.php?article=1010
ธีระพร อุวรรณโณ. (2535). ทฤษฎีและการวัดเจตคติ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
นฤมล ลีลายุวัฒน์. (2553). สรีรวิทยาของการออกกำลังกาย= Physiology of exerciseมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ฝ่ายโภชนาการศิริราชพยาบาล. (2555). โภชนาการในเด็กวัยเรียน. มหาวิทยาลัยมหิดล.
พงศกร สังข์เงิน. (2556). ผลของการจัดโปรแกรมสุขภาพที่มีต่อน้ำหนักและเปอร์เซ็นต์ไขมันของนักเรียนประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/44523
พรสุข หุ่นนิรันดร์. (2545). เอกสารคำสอนวิชา สข 531 พฤติกรรมศาสตร์ทางสุขศึกษา [เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะพลศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รังสรรค์ ตั้งตรงจิตร. (2550). โรคอ้วน การเปลี่ยนแปลงทางด้านโภชนาการและชีวเคมี. เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
วีนัส ลีฬหกุล, ถนอมขวัญ ทวีบูรณ์, และ สุภาณี พุทธเดชาคุ้ม. (2545). โภชนศาสตร์ทางการพยาบาล. บุญศิริการพิมพ์.
ศัลยา คงสมบูรณ์เวช. (2550). กินอย่างไร ไม่อ้วน ไม่มีโรค. อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชซิ่ง.
ศิริรัตน์ จำปีเรือง. (2553). การให้คำปรึกษาทางสุขภาพ. Blogger. http://sirirut2003.blogspot.com/2010/01/blog-post_5146.html
สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2541). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2556). สรุปสำหรับผู้บริหาร การสำรวจพฤติกรรมการบริโภคอาหารของประชากร พ.ศ. 2556. http://service.nso.go.th/nso/nsopublish/service/survey/healthCare_56.pdf
สำนักโภชนาการ. (2553). การส่งเสริมภาวะโภชนาการหญิงตั้งครรภ์และการเจริญเติบโตของเด็กอายุแรกเกิดถึง 18 ปี. http://nutrition.anamai. moph.go.th/temp/files/K-center/re01.pdf
สำนักระบาดวิทยา. (2552). ภาวะอ้วนในนักเรียน ปี พ.ศ. 2548-2552 (Obesity situation in Thai student, 2005-2009). กรมควบคุมโรค. http://www.boe.moph.go.th/Annual/Annual%202552/AESR52_Part1/B_Part1_52/5452_ObesitySituation.doc
สุชาติ โสมประยูร และ เอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์. (2553). เทคนิคการสอนสุขศึกษาแบบมืออาชีพ. ดอกหญ้าวิชาการ.
อรุณี เจตศรีสุภาพ. (2555). เด็กอ้วน เด็กน้ำหนักตัวเกิน (Pediatric obesity and overweight). หาหมอ.com. http://haamor.com/th/เด็กอ้วน-เด็กน้ำหนักตัวเกิน

ภาษาอังกฤษ
Ajzen, I. (2002). Perceived behavioral control, self-efficacy, locus of control, and the theory of planned behavior. Journal of Applied Social Psychology, 32(4), 665-683.
Ajzen, I., & Fishbein, M. (1980). Understanding attitudes and predicting social behavior. Prentice-Hall.
Center for Disease Control and Prevention. (2009). Obesity among low-income preschool children. http://www.cdc.gov/obesity/downloads/pednssfactsheet.pdf
Glanz, K., Rimer, B. K., & Lewis, F. M. (2002), Health behavior and health education (3rd ed.). Wiley.
Piaget, J., & Inhelder, B. (1969). The psychology of the child. Basic Books.
World Health Organization. (2014a). Childhood overweight and obesity. http://www.who.int/dietphysicalactivity/childhood/en/
World Health Organization. (2014b). Obesity and overweight. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs311/en/#

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

คงสุนทรกิจกุล อ. ., & สรายุทธพิทักษ์ จ. . (2020). ผลของการใช้โปรแกรมการบริโภคอาหารและการออกกำลังกายตามทฤษฎีการกระทำด้วยเหตุผลเพื่อป้องกันภาวะอ้วนของนักเรียนประถมศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(4), 369–387. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/246454