การเสริมสร้างความสามารถด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนโดยบูรณาการตามรูปแบบพหุปัญญา สำหรับครูภาษาจีนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปางเขต 1

ผู้แต่ง

  • บัณศิกาญจ ตั้งภากรณ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

คำสำคัญ:

การจัดการเรียนรู้ภาษาจีน, บูรณาการ, พหุปัญญา, ครูภาษาจีน

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการเสริมสร้างการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนโดยบูรณาการตามรูปแบบพหุปัญญาต่อความสามารถในการจัดการเรียนรู้ของครูภาษาจีน กลุ่มเป้าหมาย คือ ครูภาษาจีน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปางเขต 1 จำนวน 9 คน จาก 6 โรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย เครื่องมือเชิงนวัตกรรม เครื่องมือเชิงคุณภาพ และเครื่องมือเชิงปริมาณ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสถิติด้วยวิธีวิลคอกซัน

ผลการศึกษา พบว่า 1) ครูภาษาจีนที่ผ่านการอบรมเชิงปฏิบัติการสามารถพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนโดยบูรณาการตามรูปแบบพหุปัญญา 5 ขั้นตอน มีคุณภาพอยู่ในระดับดีมาก (μ=4.79)  2) ความรู้ด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนที่บูรณาการตามรูปแบบพหุปัญญาของครูภาษาจีนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ทักษะในการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนตามแผนฯ ที่พัฒนาขึ้นของครูภาษาจีน โดยรวมสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ในทุกช่วงของการเปรียบเทียบ และ 4) ทัศนคติของครูภาษาจีนที่มีต่อการอบรมเชิงปฏิบัติการอยู่ในระดับดีมาก (M = 4.8) และพบว่า นักเรียน จำนวน 295 คน มีเจตคติต่อการเรียนรายวิชาภาษาจีนตามแผนการจัดการเรียนรู้ฯ ที่พัฒนาขึ้น อยู่ในระดับดีมาก (M = 4.83)

References

กมลวรรณ อังศรีสุรพร. (2554). การศึกษาความสามารถทางพหุปัญญาของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมตามรูปแบบพหุปัญญาเพื่อการเรียนรู้โดยใช้นิทานเป็นสื่อ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. Integrated Thesis & Research Management System. http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ear_Chi_Ed/Kamolwan_A.pdf
กิตติ พัชรวิชญ์. (2544). เอกสารการสอนชุดการเรียนรู้ การฝึกอบรมการศึกษานอกระบบและเทคนิคการฝึกอบรม หน่วยที่ 10 [อัดสำเนา]. สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กิตติพันธ์ อุดมเศรษฐ์. (2558). การพัฒนารูปแบบการออกแบบการเรียนการสอนแบบการเรียนรู้กลับด้านตามกรอบ แนวคิดทีแพคและทฤษฎีขยายความคิดสำหรับครูมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. The Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula. ac.th/handle/123456789/49960
ณภัทริน เภาพาน, ลดาวัลย์ วัฒนบุตร, สุณี สาธิตานันต์, และ สกล สรเสนา. (2554). การศึกษาผลของการเรียนรู้คําศัพท์ภาษาอังกฤษโดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนเน้นความจำจากภาพประกอบ ตามแนวทฤษฎีพหุปัญญา สําหรับนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ โรงเรียนธีรภาดาเทคโนโลยี จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคราม มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(3), 57-65.
ถาวร นามลาพุทธา. (2549). การพัฒนาครูด้านการจัดทำแผนการเรียนรู้แบบบูรณาการ โรงเรียนบ้านขามคุรุราษฎร์อุปถัมภ์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาขอนแก่น เขต 2 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย]. Thai Library Integrated System. http://newtdc.thailis.or.th/result.aspx
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2560, พฤศจิกายน). ทฤษฎีพหุปัญญา. แฮปปี้โฮม คลินิก.
http://www.happyhomeclinic.com/a01-multiple intelligence.htm
นริศรา เสือคล้าย. (2550). การวิจัยและพัฒนาแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน เพื่อพัฒนาความสามารถทางการคิดของนักเรียนชั้นประถมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ศูนย์ข้อมูลการวิจัย Digital "วช.". https://dric.nrct.go.th/index.php?/Search/SearchDetail/195937
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 8). สุวีริยสาสน์.
ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ. (2557). นโยบายการปฏิรูปการเรียนการสอนภาษาจีน. http://www.nan2.go.th/news2school57/data/file
พิสิษฐ์ แก้ววรรณะ, เกตุมณี มากมี, และสำเนา หมื่นแจ่ม. (2558). การพัฒนาครูด้านการจัดการเรียนรู้ ตามแนวทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญา. ใน บัณฑิตา อินสมบัติ (บ.ก.), เครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 15. การประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ (น. 939-950). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, ประเทศไทย.
ไพศาล วรคำ. (2558). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 5). ตักสิลาการพิมพ์.
เยาวพา เดชะคุปต์. (2553). การพัฒนารูปแบบพหุปัญญาเพื่อการเรียนรู้สำหรับการจัดการศึกษาในบริบทของสังคมไทย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 2(1), 133-145.
รุจิร์ ภู่สาระ. (2545). การเขียนแผนการเรียนรู้. บุ๊คพอยส์.
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2543). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 3). สุวีริยาสาส์น.
วรรณดี สุทธินรากร. (2556). การวิจัยเชิงปฏิบัติการ: การวิจัยเพื่อเสรีภาพและการสรรค์สร้าง. สยามปริทัศน์.
วัฒนา สุนทรธัย. (2552, เมษายน). วัดความพึงพอใจอย่างไรจึงจะตอบคำถามของ สกอ.ได้. Bangkok University. http://tulip.bu.ac.th/~wathna.s/kpi5.4.pdf
วาสนา มะณีเรือง, จันทรัศม์ ภูติอริยวัฒน์, ราชันย์ บุญธิมา, และ จารุวรรณ พลอยดวงรัตน์. (2559). รูปแบบการพัฒนาครูเก่งครูดีของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 4(2), 260-278.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). การกำหนดมาตรฐานการศึกษา ตามกฎกระทรวงว่าด้วยระบบ หลักเกณฑ์และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2553. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการสู่พหุปัญญา. ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยสังเคราะห์ภาพรวม. พริกหวานกราฟฟิค.
สิรินธร สินจินดาวงศ์. (2547). วิธีการวิเคราะห์ข้อสอบ. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม, 4(1), 21-33.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง). โอเดียนสโตร์.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2020-06-30

How to Cite

ตั้งภากรณ์ บ. . (2020). การเสริมสร้างความสามารถด้านการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนโดยบูรณาการตามรูปแบบพหุปัญญา สำหรับครูภาษาจีนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปางเขต 1. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(2), 129–146. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/243191