หนึ่งทศวรรษทฤษฎีที่ใช้ในหลักสูตรการเรียนรู้ร่วมกันระหว่างผู้สูงอายุและเด็ก

ผู้แต่ง

  • ฐิติกาญจน์ อัศตรกุล, อาจารย์ ดร.

คำสำคัญ:

การเรียนรู้ร่วมกันระหว่างวัย, ผู้สูงอาย, เด็ก

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทฤษฎีที่ใช้อธิบายหลักสูตรการเรียนรู้ร่วมกันระหว่างผู้สูงอายุ
และเด็ก ด้วยวิธีวิจัยเอกสารจากการคัดเลือกเอกสารวิชาการ ระหวาง พ.ศ. 2550–2559 ใช้วิธีวิเคราะห์
เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า ทฤษฎีที่ถูกนํามาใช้เป็นแนวคิดหลักในการอธิบายหลักสูตรการเรียนรู้ร่วมกัน
ระหว่างผู้สูงอายุและเด็ก แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ 1) ทฤษฎีในบริบทการมีปฏิสัมพันธ์ระดับบุคคลและกลุ่ม
(ทฤษฎีทุนทางสังคม ทฤษฎีการสัมผัส ทฤษฎีการสื ่อสารระหว่างวัย การสร้างพลังอํานาจ ทฤษฎีนิเวศวิทยา) และ 2) ทฤษฎีเกี่ยวกับการพัฒนาระดับบุคคล (ทฤษฎีพัฒนาการทางจิตสังคม ทฤษฎีเกี่ยวกับความเป็นบุคคล การศึกษาเพื่อการเปลี่ยนแปลง การเรียนรู้ตลอดชีวิต) ส่วนใหญ่ใช้อธิบายวัตถุประสงค์ เป้าหมาย แนวทางการจัดกระบวนการ การออกแบบกิจกรรม และประโยชน์ของหลักสูตร ความท้าทายของการพัฒนาองค์ความรู้นี้ คือ การสร้างทฤษฎีจากการปฏิบัติงานในพื้นที่จริงด้วยประสบการณ์ของนักปฏิบัติ เช่น ผู้จัดกิจกรรม ผู้ดําเนินหลักสูตร ซึ่งจะทําให้ทฤษฎีสามารถอธิบายหลักสูตรได้เจาะจงมากขึ้น

ประวัติผู้แต่ง

ฐิติกาญจน์ อัศตรกุล, อาจารย์ ดร.

อาจารย์คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-03-26

รูปแบบการอ้างอิง

อัศตรกุล ฐ. (2019). หนึ่งทศวรรษทฤษฎีที่ใช้ในหลักสูตรการเรียนรู้ร่วมกันระหว่างผู้สูงอายุและเด็ก. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 47(1), 63–83. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/179720