การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการออกกำลังกายโดยใช้ศิลปะมวยไทย เพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบกิจกรรมการออกกำลังกายเพื่อส่งเสริมคุณภาพชีวิตของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โดยการวิเคราะห์สังเคราะห์ทฤษฎีการเรียนรู้ทางสังคม แนวคิดการออกกำลังกายแบบวงจรและศิลปะมวยไทย รวมทั้งเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ได้รูปแบบกิจกรรมประกอบด้วย 5 กิจกรรม คือ กิจกรรมมาขยับจับมวยไทย กิจกรรมรำไหว้ครู กิจกรรมหุ่นดีด้วยมวยไทย กิจกรรมเสริมความปลอดภัย และกิจกรรมดรีมทีม มีค่าดัชนีความสอดคล้อง 0.78 2) ประเมินประสิทธิผลของรูปแบบกิจกรรที่พัฒนาขึ้นโดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบอาสาสมัคร เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายจำนวน 42 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 21 คน กลุ่มควบคุม 21 คน ดำเนินการทดลอง 8 สัปดาห์ เก็บข้อมูล 2 ครั้ง คือ ระยะก่อนและหลังการทดลอง นำข้อมูลที่ได้มาหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบด้วยสถิติ “ที” ที่ระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบกิจกรรมที่พัฒนาขึ้นส่งผลให้คุณภาพชีวิตด้าน จิตใจ สังคม และความปลอดภัยของกลุ่มทดลองแตกต่างจากก่อนการทดลองและแตกต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

The objectives of this study are to develop and evaluate the effectiveness of an activity exercise model using Muay Thai arts which are used to promote the quality of life of upper secondary school students. The development of the model is based on the leadership theory, social learning theory, a circuit exercise, Muay Thai itself and other related studies. The model consists of five activities, namely Moving with Muay Thai, Rum Wai Kru, Good shape with Muay Thai, Safety enhancement and Dream Team. All activities have an aggregate IOC of 0.78. The effectiveness of the model was assessed by an experiment with 42 upper secondary school students. The experiment was done in 8 weeks and the data were collected twice: before athen experiment and after the experiment. The data were analyzed by mean, standard deviation and t-test, all at a statistically significant level of .05. The result is that the activity exercise model had an effect on the experimental group. The result also shows that after the experiment, the experimental group had a better quality of life (physical, psychological, social relationships, security and safety) than before; the difference between this group and the control group was statistically significant at a level of .05.