มาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และหลักการที่เกี่ยวข้องกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ 2. เพื่อศึกษาเปรียบเทียบมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ 3. เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ และ 4. เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้องกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาวิจัยเอกสาร ค้นคว้าและรวบรวมข้อมูลจากตำรากฎหมาย บทความทางวิชาการ วารสาร ผลงานวิจัย วิทยานิพนธ์ รายงานการศึกษา พระราชบัญญัติ แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องมาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิด ทฤษฎี และหลักการที่เกี่ยวข้องกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ มุ่งเน้นหาสาเหตุของการกระทำความผิดซ้ำ และแก้ไขฟื้นฟูเพื่อให้กลับตัวเป็นคนดี 2) เมื่อศึกษาเปรียบเทียบมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการลงโทษที่เหมาะสมกับบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ พบว่า กฎหมายอาญาของไทยให้ความสำคัญกับอายุของผู้กระทำผิดมากกว่าความผิดที่กระทำ ในขณะที่สาธารณรัฐสิงคโปร์ ประเทศแคนาดา สาธารณรัฐฝรั่งเศส และประเทศญี่ปุ่น จะให้ความสำคัญกับความร้ายแรงของความผิด แม้ผู้กระทำความผิดจะยังเป็นเยาวชนก็อาจถูกลงโทษเช่นเดียวกับผู้ใหญ่ 3) ประมวลกฎหมายอาญาของไทยกำหนดให้ศาลลดมาตราส่วนโทษให้แก่บุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำความผิดคดีอุกฉกรรจ์ซ้ำไว้ โดยมีทั้งที่เป็นบทบังคับและให้ใช้ดุลพินิจในการลดโทษ ตลอดจนห้ามเพิ่มโทษบุคคลอายุต่ำกว่า 18 ปีที่กระทำความผิดซ้ำโดยไม่จำกัดฐานความผิด ทำให้ไม่สามารถลงโทษผู้กระทำผิดได้อย่างเหมาะสมกับความผิด และ 4) เสนอให้แก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญาเกี่ยวกับมาตรการลงโทษบุคคลอายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 20 ปี ที่กระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ให้มีความเหมาะสมกับสภาวการณ์ปัจจุบัน