แนวทางพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับอากาศยานไร้คนขับ : ศึกษากฎหมายไทยเปรียบเทียบข้อกำหนดจาก European Union Aviation Safety Agency (EASA)

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับอากาศยานไร้คนขับ โดยศึกษากฎหมายไทยเปรียบเทียบข้อกำหนดจาก European Union Aviation Safety Agency (EASA) ประเทศไทยอาจแบ่งประเภทของอากาศไร้คนขับได้เป็น 2 ประเภท คือ อากาศยานไร้คนขับที่มีน้ำหนักเกิน 25 กิโลกรัม ซึ่งจะเป็นไปตามประกาศกระทรวงคมนาคม เรื่องหลักเกณฑ์ขออนุญาตและเงื่อนไขในการบังคับหรือปล่อยอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน ประเภทอากาศที่ควบคุมการบินจากภายนอกที่มีน้ำหนักเกิน 25 กิโลกรัม พ.ศ. 2567 และอากาศยานไร้คนขับที่มีน้ำหนักไม่เกิน 25 กิโลกรัม ซึ่งจะเป็นไปตามประกาศกระทรวงคมนาคม เรื่อง หลักเกณฑ์ขออนุญาตและเงื่อนไขในการบังคับหรือปล่อยอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินประเภทอากาศยานที่ควบคุมการบินจากภายนอก พ.ศ. 2558 เมื่อศึกษาเปรียบเทียบกับข้อกำหนด European Union Aviation Safety Agency (EASA) พบว่า อากาศยานไร้คนขับที่มีน้ำหนักเกิน 25 กิโลกรัม มีการแบ่งประเภทความเสี่ยงในการบินเหมือนกับข้อกำหนด European Union Aviation Safety Agency (EASA) ซึ่งแบ่งการบินเป็น 3 ประเภท คือ Open ประเภท Specific และประเภท Certified และมีการกำหนดให้ผู้ควบคุมอากาศยานไร้คนขับต้องผ่านการอบรม การสอบข้อเขียน และการสอบปฏิบัติ แต่อากาศยานไร้คนขับที่มีน้ำหนักไม่เกิน 25 กิโลกรัม ไม่มีการกำหนดประเภทการบินตามความเสี่ยงไว้ และไม่มีการกำหนดการทดสอบคุณสมบัติของผู้ควบคุมอากาศยานไว้อย่างชัดเจน จึงควรต้องมีการแก้ไขประกาศกระทรวงคมนาคม เรื่องหลักเกณฑ์ขออนุญาตและเงื่อนไขในการบังคับหรือปล่อยอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินประเภทอากาศยานที่ควบคุมการบินจากภายนอก พ.ศ. 2558 โดยควรมีการแบ่งประเภทความเสี่ยงในการบินไว้แ โดยกำหนดให้มี 3 ประเภท คือ 1) ประเภท Open ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตก่อนขึ้นบิน แต่ต้องผ่านการอบรมขั้นพื้นฐาน 2) ประเภท Specific ผู้ควบคุมอากาศยานต้องผ่านการอบรม ผ่านการสอบทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ และ 3) ประเภท Certified ผู้ควบคุมอากาศยานต้องผ่านการอบรมขั้นสูง ผ่านการสอบทั้งภาคทฤษฎี และภาคปฏิบัติ