มาตรการทางกฎหมายสำหรับเด็กหรือเยาวชนที่กระทำความผิดอาญาร้ายแรง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาแนวความคิด ทฤษฎี และหลักการดำเนินคดีแก่เด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดอาญา 2. เพื่อศึกษาหลักเกณฑ์การดำเนินคดีแก่เด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดอาญาของประเทศไทยเปรียบเทียบกับสหรัฐอเมริกา มลรัฐอิลลินอยส์ และประเทศญี่ปุ่น 3. เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาองค์กรที่ควรจะเป็นผู้มีคำสั่งอนุญาตให้ผู้เสียหายฟ้องเด็กหรือเยาวชนที่ต้องหาว่ากระทำความผิดอาญาและศึกษาหลักเกณฑ์การโอนคดีที่อยู่ในอำนาจศาลเยาวชนและครอบครัวไปศาลที่มีอำนาจพิจารณาคดีธรรมดา และ 4. เพื่อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายเกี่ยวกับการดำเนินคดีแก่เด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดอาญา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากเอกสารต่าง ๆ อาทิ หนังสือ ตำรา วิทยานิพนธ์ บทความทางวิชาการ งานวิจัย ตัวบทกฎหมาย และข้อมูลสารสนเทศทางอิเล็กทรอนิกส์ของประเทศไทยและต่างประเทศ มาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) แนวความคิด ทฤษฎี และกฎหมายเกี่ยวกับเด็กและเยาวชนของประเทศไทย ใช้หลักการแก้ไขฟื้นฟูให้กลับตนเป็นพลเมืองดีของสังคมมากกว่าการลงโทษ 2) หลักการดำเนินคดีของสหรัฐอเมริกา มลรัฐอิลลินอยส์ และประเทศญี่ปุ่น ใช้หลักการดำเนินคดีโดยรัฐ พนักงานอัยการมีอำนาจฟ้อง และประเทศไทยยังให้ผู้เสียหายฟ้องได้ แต่ต้องได้รับอนุญาตจากผู้อำนวยการสถานพินิจ ซึ่งยังไม่เป็นไปตามอำนาจหน้าที่บทบาทและภารกิจ สมควรให้ศาลเยาวชนและครอบครัวเป็นผู้สั่งอนุญาต 3) หลักเกณฑ์การโอนคดี สหรัฐอเมริกา มลรัฐอิลลินอยส์ กำหนดให้โอนคดีทั้งกรณีกระทำความผิดร้ายแรงและกระทำความผิดซ้ำ ส่วนประเทศญี่ปุ่นกำหนดให้โอนคดีเฉพาะกรณีกระทำความผิดร้ายแรง แต่ประเทศไทยไม่ได้กำหนดหลักเกณฑ์ดังกล่าวไว้ และ 4) สมควรแก้ไขเพิ่มเติมหลักเกณฑ์ตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 มาตรา 99 ให้ผู้เสียหายที่จะฟ้องเด็กหรือเยาวชนต้องได้รับอนุญาตจากศาลเยาวชนและครอบครัว และแก้ไขเพิ่มเติมหลักเกณฑ์ตามมาตรา 97 วรรคสอง ให้ศาลเยาวชนและครอบครัว มีอำนาจโอนคดีไปศาลที่มีอำนาจพิจารณาคดีธรรมดาในกรณีที่กระทำความผิดร้ายแรงหรือกระทำความผิดซ้ำ