รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่จังหวัดกาฬสินธุ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาความเป็นมาของแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่สำคัญในพื้นที่จังหวัดกาฬสินธุ์ 2. เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหาการจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดกาฬสินธุ์ และ 3. เพื่อสร้างรูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ในพื้นที่จังหวัดกาฬสินธุ์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีเครื่องมือในการวิจัย ประกอบด้วย (1) แบบบันทึก (2) แบบการสัมภาษณ์ (3) แบบการสังเกต โดยมีกลุ่มเป้าหมายในการวิจัย จำนวน 20 คน ที่มาจากการเลือกแบบเจาะจง แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากเครื่องมือการวิจัยและเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง มาวิเคราะห์ในเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ความเป็นมาของแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมมีพัฒนาการมาจากพุทธศาสนา วิถีชีวิตที่ผูกพันกับแหล่งธรรมชาติ มีเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ รวมทั้งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีเทคโนโลยีท้องถิ่น เช่น เมืองฟ้าแดดสงยาง วัดพุทธนิมิตภูค่าว วนอุทยานภูพระ หมู่บ้านผู้ไทยโคกโก่ง และกลุ่มทอผ้าแพรวาบ้านโพน 2) สภาพปัญหาปัจจุบันของแหล่งท่องเที่ยวนั้น จากสถานการณ์การระบาเของโควิด-19 เป็นปัญหาสำคัญ นอกจากนี้ ปัญหาด้านการจัดการของบางชุมชนยังมีข้อจำกัดเท่าที่ควร รวมทั้งปัญหาสิ่งแวดล้อม และ 3) การจัดรูปแบบการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม การมีส่วนรวมของชุมชนนับว่าเป็นสิ่งสำคัญ โดยภาครัฐต้องเข้ามาหนุนเสริมอย่างเต็มกำลัง โดยเฉพาะการประชาสัมพันธ์ การสนับสนุนงบประมาณจากท้องถิ่น และการให้การศึกษาอบรมด้านการจัดการแหล่งท่องเที่ยวแก่ชุมชน