การยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลของครูโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลของครู และ 2)เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นเกี่ยวกับการยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลของครูโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2 โดยจำแนกตามเพศ อายุ วุฒิทางการศึกษาและประสบการณ์ทำงาน รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณใช้แนวคิดการยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัล เป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัยคือ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2 กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 278 คน ใช้วิธีกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างของเครซี่ และมอร์แกน และใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานด้วยสถิติค่าทีและการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัยพบว่า
1.การยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลของครูโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2 โดยภาพรวม และรายด้านมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก
2.การยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัลของครูโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2 จำแนกตามเพศ อายุ วุฒิทางการศึกษา และประสบการณ์ทำงาน โดยภาพรวม และรายด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
องค์ความรู้จากงานวิจัยนี้เป็นประโยชน์ ต่อครูและผู้บริหารสถานศึกษา สามารถนำไปใช้วางแผนพัฒนาการยอมรับนวัตกรรมทางการเรียนการสอนผ่านสื่อเทคโนโลยีดิจิทัล ให้เกิดประสิทธิภาพทางการใช้สื่อเทคโนโลยีดิจิทัลมากยิ่งขึ้นในสถานศึกษา
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤติภัทรกร ศิริภัทรนิธิโภคิน. (2564). การใช้เทคโนโลยีในการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาในยุควิถีใหม่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่ [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่].
ชัยวัฒน์ สุภัควรกุล. (2560). การพัฒนาระบบการเรียนการสอนแบบไฮบริด สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 23(1), 66–75.
นธิภาส จันทรศร. (2565). ปัจจัยการรู้ดิจิทัลและการยอมรับเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสลากดิจิทัลผ่านแอพพลิเคชั่นเป๋าตังของผู้บริโภคเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
นัทธีรัตน์ พีระพันธุ์. (2560). โครงการการพัฒนาเครื่องมือส่งเสริมทักษะเทคโนโลยีสารสนเทศและสื่อสารการศึกษาของครูตามแนวคิดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: โครงการวิจัยย่อยที่ 1: รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
บุปผา หลงมีหนา. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับนวัตกรรมทางการศึกษาของครูมัธยมศึกษา จังหวัดนครนายก [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี].
ภัณฑิลา ธนบูรณ์นิพัทธ์. (2563). สมรรถนะด้านเทคโนโลยีสารสนเทศของครูไทยในศตวรรษที่ 21. https://shorturl.asia/cl8Nr
รัชนก มีชูขันธ์ และสมใจ สืบเสาะ. (2565). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการบริหารงานวิชาการเพื่อการส่งเสริมการเรียนรู้ยุคดิจิทัลในสถานศึกษา. Journal of Administrative and Management Innovation, 10(2), 1–12.
สมนึก อินทะลา และกรรณิกา ไวโสภา. (2566). การศึกษาสมรรถนะของครูในศตวรรษที่ 21 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย เขต 1. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(1), 228–239.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2. (2564). แผนพัฒนาเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อการศึกษา พ.ศ. 2564–2565. https://shorturl.asia/gXVmL
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). Harper Collins Publishers.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of innovations (3rd ed.). The Free Press.
