Academic Leadership Academic leadership of Administrators affecting the Development of learning Organizations In Schools Under The Office of secondary educational Services area, Bangkok District 1
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
เชิงนามธรรม
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 2) ศึกษาระดับการพัฒนาองค์กรการเรียนรู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 และ 3) ผลกระทบของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารต่อการพัฒนาองค์กรการเรียนรู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 กลุ่มตัวอย่างคือ ครูจากสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 จำนวน 369 คน ในปีการศึกษา 2566 เลือกโดยวิธีสุ่มแบบแบ่งชั้นตามขนาดของสถานศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า
- ระดับภาวะผู้นำทางวิชาการโดยรวมของผู้บริหารสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร อยู่ในระดับสูง โดยระดับเฉลี่ยสูงสุดคือด้านการกำหนดภารกิจ รองลงมาคือด้านการสร้างบรรยากาศทางวิชาการในโรงเรียน และระดับเฉลี่ยต่ำสุดคือด้านการจัดการเรียนการสอน
- ระดับการพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร โดยรวมอยู่ในระดับสูง โดยระดับเฉลี่ยสูงสุดคือ การสร้างวิสัยทัศน์ร่วมกัน รองลงมาคือ บุคลากรที่มีความรู้ และมีระดับเฉลี่ยต่ำสุดคือ การเรียนรู้เป็นทีม
3.ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารส่งผลต่อการพัฒนาองค์กรแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 กรุงเทพมหานคร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรองการญจน์ อรุณเมฆ. (2564). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผูบริหารที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่ง
การเรียนรู้ในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9 [วิทยานิพนธ์
ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร].
นนชัย จันทร์กลม. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนกับความ
เป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา เขต 19
[วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย].
ยุรพร ศุทธรัตน์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อกระบวนการจัดการความรู้ในองค์การเพื่อการเรียนรู้:
กรณีศึกษากลุ่มอุตสาหกรรมผู้ผลิตรถยนต์. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 55(1), 1–21.
วรัชญ์ธารี ประกิ่ง. (2561). องค์การแห่งการเรียนรู้กับประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 4 [วิทยานิพนธ์, มหาวิทยาลัยรามคำแหง].
สมาน อัศวภูมิ. (2558). รูปแบบการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนในเครือสัมมาสิกขา. วารสาร
บริหารการศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร, 5(2), 1–13.
สุนทร ชำนาญ. (2563). ภาวะผู้นำทางการศึกษาทฤษฎีและปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). เอส.พี.เอ็น.การ
พิมพ์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. (2565). รายงานผลการทดสอบทาง
การศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) ปีการศึกษา 2565. http://www.sesao1.go.th
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 1. (2566). ข้อมูลโรงเรียนในสังกัด ภาค
เรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566. http://www.sesao1.go.th
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. พริกหวาน
กราฟฟิค.
Best, J. W. (1970). Research in education. Prentice-Hall.
Hallinger, P., & Murphy, J. (1985). Assessing the instructional management behavior of principals.
The Elementary School Journal, 86(2), 217–247.
Hrex.asia. (2019). การศึกษา (Education) สำคัญอย่างไรกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์.
https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190625-education-for-hrd/
Likert, R. (1961). New patterns of management. McGraw-Hill.
Murphy, J. (1999). Educational administration: A decade of reform. Sage.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Doubleday
Currency.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. Harper & Row.
