การเลือกตั้งนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) รูปแบบการรณรงค์หาเสียงที่มีผลต่อการได้รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย และ 2) รูปแบบการจัดตั้งหัวคะแนนที่มีผลต่อการได้รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลหลักได้แก่ ผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรี ผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาเทศบาล เจ้าหน้าที่เทศบาล หัวคะแนน ผู้นำชุมชน และประชาชนทั่วไป โดยใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง จำนวน 40 คน ด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสร้างข้อสรุป
ผลการศึกษา พบว่า1) รูปแบบการรณรงค์หาเสียงที่มีผลต่อการได้รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย คือ การออกเดินไปตามบ้านเรือนของประชาชน หรือที่เรียกว่า “การเคาะประตูบ้านขอคะแนน” เพราะเป็นการเข้าถึงประชาชนโดยเฉพาะเทศบาลตำบลที่ไม่ได้ตั้งอยู่ในเขตเมือง 2) รูปแบบการจัดตั้งหัวคะแนนที่มีผลต่อการได้รับเลือกตั้งเป็นนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย คือ ระบบหัวคะแนนแบบเครือข่ายหรือแบบขายตรง
ผลการวิจัยสรุปได้ว่า การใช้รูปแบบการรณรงค์หาเสียงแบบเคาะประตูบ้าน ร่วมกับการจัดรณรงค์หาเสียงแบบเครือข่ายหรือแบบขายตรง มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อความสำเร็จในการเลือกตั้งของผู้สมัครรับเลือกตั้งนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลยดังนั้นผู้สมัครอาจใช้แนวทางนี้เป็นแนวทางเชิงยุทธศาสตร์ในการหาเสียงเพื่อเพิ่มโอกาสในการได้รับเลือกเป็นนายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลในจังหวัดเลย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กิตติยา มาสาเร๊ะ. (2519). การหาเสียงเลือกตั้งนายกเทศมนตรี ตำบล โกตาบารู อำเภอรามัน จังหวัดยะลา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช].
จรูญ สุภาพ. (2535). สารานุกรมรัฐศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). ไทยวัฒนาพานิช.
ชาญณวุฒ ไชยรักษา. (2549). นักการเมืองถิ่นจังหวัดพิษณุโลก. สถาบันพระปกเกล้า.
ชัยวัฒน์ กุลศักดิ์วิมล. (2543). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของสมาชิกสภาเทศบาลในจังหวัดนครพนม ตามทัศนะของข้าราชการครูในโรงเรียนประถมศึกษา ข้าราชการครูในโรงเรียนมัธยมศึกษาและผู้นำท้องถิ่น [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม].
ไชยวุฒิ มนตรีรักษ์. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดเลย. สถาบันพระปกเกล้า.
ทวี สุรฤทธิกุล. (2541). วิศวกรรมการเลือกตั้งกรอบวินัยสำหรับการเลือกตั้งสมัยใหม่. ใน รวมบทความวิชาการรัฐศาสตร์ เนื่องในโอกาสครบรอบ 20 ปี มสธ. ครบรอบ 16 ปี รัฐศาสตร์. อักษรการพิมพ์.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2542). เทศบาลในทศวรรษหน้า เลือกตั้งนายกเทศมนตรีโดยตรง. โรงพิมพ์มิ่งเมือง.
ธโสธร ตู้ทองคำ และชัชชัย คงทวี. (2556). กลยุทธ์การรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดสงขลา กรณีศึกษา การเลือกตั้งวันที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2556 ระหว่าง นายนิพนธ์ บุญญามณี และนายอุทิศ ชูช่วย. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ธีรยุทธ บุญมี. (2533). ระบบอุปถัมภ์ในสังคมไทย. ใน สังคมและวัฒนธรรมไทย (น. 193–217). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นิทัศน์ วงศ์วังเพิ่ม, พิทยา สาคร และจันทร์เพ็ญ เจริญทรัพย์. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกตั้งนายกเทศมนตรีของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลเขาแก้ว อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(3), 224–234.
นิรันดร์ กุลฑานันท์. (2549). นักการเมืองถิ่นจังหวัดบุรีรัมย์. สถาบันพระปกเกล้า.
ประทุมมารถ สุจริต. (2558). ระบบอุปถัมภ์ในการเลือกตั้งท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ่อทอง อำเภอบ่อทอง จังหวัดชลบุรี [การศึกษาค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช].
ปธาน สุวรรณมงคล. (2552). การเมืองท้องถิ่น: การเมืองของใคร โดยใคร เพื่อใคร. โครงการวิทยาลัยการเมือง สาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พรชัย เทพปัญญา. (2552). นักการเมืองถิ่นจังหวัดชลบุรี. สถาบันพระปกเกล้า.
พรพิมล ธรรมสาร. (2561). บทบาทและพฤติกรรมของหัวคะแนนในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร: ศึกษาเฉพาะกรณีอำเภอธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี [การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์].
พระครูพิสุทธิธรรมาภรณ์. (2568). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกองค์การบริหารส่วนจังหวัดเลย: การศึกษาเปรียบเทียบระหว่างผู้สมัครหน้าใหม่และผู้สมัครที่มีประสบการณ์. วารสารสิทธิจินดา, 1(1), 5–8.
พิชญ์ สมพอง. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดยโสธร. สถาบันพระปกเกล้า.
เพียงกมล มานะรัตน์. (2547). การเมืองเรื่องการเลือกตั้ง: ศึกษากรณีการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกเทศมนตรีของเทศบาลนครเชียงใหม่ ปี พ.ศ. 2547 [วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
ภาคภูมิ ฤกขะเมธ. (2552). นักการเมืองถิ่นจังหวัดตาก. สถาบันพระปกเกล้า.
รักฎา เมธีโภคพงษ์ และวีระ เลิศสมพร. (2551). นักการเมืองถิ่นจังหวัดเชียงใหม่. สถาบันพระปกเกล้า.
วรลักษณ์ พุ่มพวง และสมเกียรติ วันทะนะ. (2556). บทบาทหัวคะแนนกับการเลือกตั้งในจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสหวิทยาการวิจัย, 2(2), 146–159.
วิทยาธร ท่อแก้ว. (2568). แนวทางการสื่อสารในการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด ปี 2568. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 8(3), 57–71.
ศรุดา สมพอง. (2550). นักการเมืองถิ่นจังหวัดฉะเชิงเทรา. สถาบันพระปกเกล้า.
สุเชาวน์ มีหนองหว้า และกิติรัตน์ สีหบัณฑ์. (2549). นักการเมืองถิ่นจังหวัดอุบลราชธานี. สถาบันพระปกเกล้า.
สุพรรณา ภัทรเมธาวรกุล และคณะ. (2565). กระบวนการสื่อสารในการหาเสียงเลือกตั้งของนักการเมืองท้องถิ่น. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(6), 178–196.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2545). แนวความคิดในการหาเสียงเลือกตั้ง. ประสิทธิภัณฑ์แอนด์พริ้นติ้ง.
แสวง รัตนมงคลมาศ และพิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2536). “การรณรงค์หาเสียงเลือกตั้ง: ทฤษฎี และการปฏิบัติ” เอกสารประกอบการอบรมหลักสูตรผู้จัดการรณรงค์เลือกตั้ง. สถาบันเทคโนโลยีสังคม (เกริก).
เอกรินทร์ ต่วนศิริ และสามารถ ทองเฝือ. (2564). การศึกษารูปแบบ วิธีการ และผลกระทบการเลือกตั้งภายใต้รัฐธรรมนูญใหม่ กรณีศึกษาจังหวัดปัตตาน. สถาบันพระปกเกล้า.
Blau, P. M. (1977). Inequality and heterogeneity: A primitive theory of social structure. Free Press.
De Sio, L., & Weber, T. (2020). Issue yield, campaign communication, and electoral performance: A six-country comparative analysis. West European Politics, 43(3), 720–745.
Newman, B. J., Shah, S., & Collingwood, L. (2018). Race, place, and building a base: Latino population growth and the nascent Trump campaign for president. Public Opinion Quarterly, 82(1), 122–134.
