การเสริมสร้างความสมานฉันท์กับการแก้ไขวิกฤตความขัดแย้ง ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้

Main Article Content

ประสงค์ โตนด
ฐิติมา โห้ลำยอง
รัชยา ภักดีจิตต์
สุเชาว์น มีหนองหว้า

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ วิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเพื่อศึกษาสาเหตุความขัดแย้งใน 3จังหวัดชายแดนภาคใต้ในอดีตและปัจจุบัน เพื่อศึกษาความขัดแย้งที่เครือข่ายบุคคลได้รับผลกระทบในปัจจุบันและเพื่อศึกษาแนวทางการเสริมสร้างความสมานฉันท์ ระเบียบวิธีการวิจัยการศึกษาครั้งนี้ ประกอบด้วย 1.การวิจัยเอกสาร เป็นการศึกษาจากงานวิจัยของนักวิชาการ เอกสารทางราชการ ข้อมูลบันทึกของหน่วยงาน
2. การสัมภาษณ์เชิงลึกโดยการสัมภาษณ์ผู้นำชุมชน  ผู้นำทางศาสนา ประชาชนดั้งเดิมในพื้นที่ ข้าราชการ และพ่อค้า แม่ค้า เจ้าของธุรกิจภาคเอกชนชน เป็นการสัมภาษณ์เชิงลึกแบบไม่มีโครงสร้าง   เป็นคำถามปลายเปิดมีจัดเตรียมชุดคำถามและวิธีการสัมภาษณ์แบบยืดหยุ่นบรรยากาศเป็นกันเองจำนวนกลุ่มตัวอย่าง 45 คน 3. การสำรวจทัศนะของประชาชนโดยกระจายไปตามระดับพื้นที่ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ และวิเคราะห์ค่าร้อยละ กลุ่มตัวอย่าง 150 คน


ผลการวิจัยสรุปดังนี้ 1.ความขัดแย้งในอดีตประชากรส่วนใหญ่เกิดจากนโยบายการบริหารของรัฐบาลที่ไม่สอดคล้องกับความต้องการของประชาชนในท้องถิ่น  ไม่ได้ให้ความสำคัญกับประชาชนในการมีส่วนร่วมกำหนดนโยบายของรัฐบาล และขาดการรับฟังความคิดเห็นของประชาชนในระดับท้องถิ่น สาเหตุความขัดแย้งในปัจจุบันเกิดมาจากปัญหายาเสพติด และผลประโยชน์ของนักการเมือง 2.ประชากรส่วนใหญ่มีความคิดเห็นสอดคล้องกันว่า ระดับความขัดแย้งได้รับผลกระทบเป็นระดับพื้นฐานทางสังคม ในลักษณะการเกิดความกลัว ความไม่ไว้วางใจกับคนต่างถิ่น ความไม่ปลอดภัยในชีวิต การใช้ชีวิตประจำวันมีความหวาดระแวงซึ่งกัน 3. แนวทางการเสริมสร้างความสมานฉันท์ในการแก้ไขวิกฤตความขัดแย้งใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ประชากรส่วนใหญ่มีความคิดเห็นว่า ให้ใช้แนวทางการส่งเสริมความยุติธรรมเชิงสมานฉันท์ควบคู่กับแนวทางการส่งส่งเสริมคุณภาพชีวิต

Article Details

How to Cite
โตนด ป., โห้ลำยอง ฐ., ภักดีจิตต์ ร., & มีหนองหว้า ส. (2022). การเสริมสร้างความสมานฉันท์กับการแก้ไขวิกฤตความขัดแย้ง ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน, 4(3), 121–135. https://doi.org/10.14456/jappm.2022.24
บท
บทความวิจัย

References

ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2549). ความรุนแรงกับการจัดการ “ความจริง”: ปัตตานีในรอบ กึ่งศตวรรษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พลเดช ปิ่นประทีป. (2547). ศานติธรรมรวมใจดับไฟใต้ด้วยปัญญา. กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์.

รัตติยา สาและ. (2550). ปตานี ดารุสลาม (มลายู-อิสลาม ปตานี) สู่ความเป็น “จังหวัดปัตตานี” ใน ศรีวิชัยเก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์ ศิลปวัฒนธรรม. ฉบับพิเศษ (หน้า 236-250). กรุงเทพฯ: มติชน

รุ่ง แก้วแดง. (2548). สงคราม และสันติสุข. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

ศรีสมภพ จิตร์ภิรมย์ศรี. (2556). ความจริงที่คุณไม่อยากฟัง: ความขัดแย้งที่รุนแรงในชายแดนใต้/ปาตานีกับทศวรรษของความเป็นจริงที่สับสนกดดันและการหาทางออกอันไม่แน่นอน. ปัตตานี: ศูนย์เฝ้าระวังสถานการณ์ภาคใต้.

สุรชาติ บำรุงสุข.(2550).ปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ : อดีต ปัจจุบัน และแนวโน้มในอนาคต. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สุริยะ สุนิวา. (2550). ชาวมลายูมุสลิมกับสิทธิเสรีภาพ: ความเคลื่อนไหวทางการเมืองของชาวไทยมุสลิมเชื้อสายมลายูในจังหวัดชายแดนภาคใต้. ยะลา: มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา.

เสาวลักษณ์ กิตติประภัสร์ และคณะ. (2549). แนวทางด้านนโยบายของรัฐสู่การปฏิบัติกับการแก้ปัญหาใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนานโยบายสาธารณะ.

อัจฉราพรรณ จรัสวัฒน์. (2551). สภาพข้อเท็จจริงของปัญหาในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.

อาคม ใจแก้ว. (2550). รูปแบบบริหารใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อุทัย ดุลยเกษม และคณะ. (2550). นโยบายของรัฐและการนำนโยบายของรัฐสู่การปฏิบัติกับการแก้ปัญหาความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.