Learning management according to Yonisomanasikara principles to enhance learners' desirable characteristics
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Learning management is an important process in bringing the curriculum into practice in the classroom so that learners meet the quality required by the curriculum. And for the most effective learning management in the development of learners The author therefore presents the principle of Yonisomanasikara, which is a valuable concept in Buddhism, to be applied to learning management to enhance the desirable characteristics of the learners. By giving students the opportunity to know things according to the learning process that he is good at. together with classroom activities. Therefore, teachers must have knowledge and understanding of the principles, concepts and focus related to learning management according to the Yonisomanasikara principle in order to enhance students' desirable characteristics. so that it can be applied to various learning activities both inside and outside the school able to enhance the students' 8 desirable characteristics, namely patriotism, religion, monarchy, honesty Discipline to learn live in sufficiency committed to work Love being Thai and having a public mind. It also affects the development of the mind and thinking properly and also affects the quality of life in a good way.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวิทยาลัยสงฆ์พุทธโสธร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นเสีย แต่ว่าจะได้รับอนุญาตจากวิทยาลัยฯ เป็นลายลักษณ์อักษร และเพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้เขียนทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์ บทความให้แก่วารสาร พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้เขียนทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร พุทธโสธรปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
_______. (2554). แนวทางการพัฒนา การวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ.
_______. (2560). แผนการศึกษาชาติ พ.ศ.2560-2579. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิก จำกัด.
ก่องแก้ว เจริญอักษร. (2539). การสอนแนวโยนิโสมนสิการ : กิจกรรมแบบฝึกหัดและคุณธรรม. วารสารครุศาสตร์, 24(3): 23 – 35
กิตติ พัฒนตระกูลสุข. (2542). ข้อสังเกตที่น่าสนใจเกี่ยวกับ Constructivism โยนิโสมนสิการ. วารสารคณิตศาสตร์, 42(485) 21-25.
ทิศนา แขมมณี. (2540). ทฤษฎีการเรียนรู้เพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไอเดียน สแควร์.
ประกาศิต อานุภาพแสนยากร. (2555). การจัดการเรียนรู้. มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). (2544). ภาษาธรรม. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2549). การดูแลสุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
_______. (2549). พุทธธรรม: ฉบับปรับปรุงและขยายความ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
_______. (2551). พุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์. (2557). คู่มือการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. ปทุมธานี: ศูนย์เรียนรู้การผลิตและจัดการธุรกิจสิ่งพิมพ์ดิจิตอล.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วิชัย ประสิทธิวุฒิเวชช์. (2542). การพัฒนาหลักสูตรสานต่อที่ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: เลิฟแอนด์ ลิพเพรส.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. หัวใจของการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ, 2563.
สะอาด ภิญโญศรี. (2552). การพัฒนาความสามารถด้านการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย โดยใช้รูปแบบการสอนแบบโยนิโสมนสิการ (ปริญญานิพนธ์ กศ.ม.). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี, 2545.
สำนักงานวิชาการและมาตรฐานการศึกษา, สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). วิกฤติเด็กไทยในปัจจุบัน. สืบค้นเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2564, จาก www.lasallechote.ac.th.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2551). การวัดผลการศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2530). การสอนโดยสร้างศรัทธาและโยนิโสมนสิการ. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
_______. (2542). การพัฒนาการเรียนรู้ตามแนวพุทธศาสตร์ : ทักษะกระบวนการเผชิญสถานการณ์. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สุวิทย์ มูลคำ. (2549). การเขียนแผนการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการคิด. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. (2545). 20 วิธีการจัดการเรียนรู้ : เพื่อพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมค่านิยมและการเรียนรู้โดยการแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
Hills, P. J. A. (1982). Dictionary of education. London: Routledge & Kegan Payi.