ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการประกันภัยธุรกิจหยุดชะงักในประเทศไทย กรณีศึกษาการหยุดชะงักของธุรกิจจากคำสั่งนายทะเบียนที่ 24/2564

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีและความหมายของประกันภัยธุรกิจหยุดชะงัก เหตุการณ์ที่ได้รับความคุ้มครองรวมถึงข้อยกเว้นความคุ้มครองของประกันภัยธุรกิจหยุดชะงัก 2. เพื่อศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายของประเทศไทยและหลักเกณฑ์ของกฎหมายต่างประเทศเกี่ยวกับประกันภัยธุรกิจหยุดชะงัก ได้แก่ ประเทศอังกฤษ ประเทศสหรัฐอเมริกา 3. เพื่อศึกษาวิเคราะห์ปัญหาที่เกิดขึ้น ได้แก่ การตีความความคุ้มครองของประกันภัยธุรกิจหยุดชะงักและการกำหนดเงื่อนไขการคำนวณค่าเสียโอกาสทางธุรกิจเพื่อความชัดเจนและง่ายต่อการตีความ และ 4. เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะแนวทางเพื่อกำหนดเงื่อนการคำนวณค่าเสียโอกาสทางธุรกิจที่ชัดเจนเพื่อความชัดเจนและง่ายต่อการตีความ เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยเอกสาร ค้นความและรวมรวมข้อมูลจากตำรากฎหมาย งานวิจัย บทความ เว็บไซต์ ตัวบทกฎหมาย และข้อมูลทางสารสนเทศทางอิเล็กทรอนิกส์ที่เกี่ยวกับทั้งของประเทศไทยและต่างประเทศ แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้มาจากเอกสารมาวิเคราะห์แบบเชิงเนื้อหา ผลวิจัยพบว่า 1) แนวคิดทฤษฎี และความหมายของประกันภัยธุรกิจหยุดชะงัก เป็นประกันภัยเฉพาะที่ชดเชยรายได้ที่สูญเสียจากการหยุดชะงักของธุรกิจ 2) เมื่อศึกษากฎหมายของประเทศไทยและเปรียบเทียบกับ อังกฤษและสหรัฐอเมริกาแล้ว พบว่า ประเทศไทยยังยึดหลักการตีความแบบเคร่งครัด โดยต้องมีความเสียหายทางกายภาพต่อทรัพย์สินก่อนจึงจะให้ความคุ้มครอง แต่ประเทศอังกฤษและสหรัฐอเมริกาบางมลรัฐ มีแนวทางการตีความที่ยืดหยุ่นกว่า โดยให้ความคุ้มครองในกรณีที่ธุรกิจหยุดชะงักแม้ไม่มีความเสียหายทางกายภาพต่อทรัพย์สิน 3) ประเทศไทยมีปัญหาหลักในการตีความความเสียหายทางกายภาพ ที่ไม่ชัดเจนในกรณีการปนเปื้อนที่มองไม่เห็น การกำหนดข้อยกเว้นโรคระบาดที่กว้างขวางจนอาจขัดหลักคุ้มครองผู้บริโภค และการตีความคำสั่งรัฐปิดสถานประกอบการที่บริษัทประกันภัยอ้างว่าเป็นเพียงคำแนะนำ ไม่ใช่การห้ามเข้าถึงสถานที่ ตามเงื่อนไขในกรมธรรม์ และ 4) เสนอให้ขยายนิยามของความเสียหายทางกายภาพให้มีความชัดเจนและครอบคลุมทรัพย์สินที่ใช้งานไม่ได้แม้ไม่มีความเสียหายที่มองเห็น รวมถึงพัฒนากรมธรรม์แบบใหม่ที่ไม่ต้องมีเงื่อนไขความเสียหายทางกายภาพ ปรับปรุงข้อยกเว้นโรคระบาดให้ชัดเจนและเป็นธรรมยิ่งขึ้น พร้อมทั้งส่งเสริมการสร้างแนวทางการตีความที่ชัดเจนผ่านการพิจารณาคดีตัวอย่างหรือข้อหารือ