ความสัมพันธ์ของปัจจัยในการพัฒนาศักยภาพชุมชนผ่านศูนย์ดิจิทัลชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษากระบวนการพัฒนาศักยภาพชุมชนผ่านศูนย์ดิจิทัลชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ และ 2. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยการพัฒนาศักยภาพชุมชนผ่านศูนย์ดิจิทัลชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีเครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม โดยมีกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 398 คน ที่มาจากการคำนวนขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรทาโร่ ยามาเน่ (1973) ที่ระดับความคลาดเคลื่อน 0.05 ที่มาจากเก็บข้อมูลตามสัดส่วนและใช้วิธีการสุ่มแบบไม่อาศัยความน่าจะเป็นโดยเลือกวิธีการสุ่มแบบบังเอิญ แล้วนำข้อมูลที่รวบรวมได้จากแบบสอบถามมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการพัฒนาศักยภาพชุมชนผ่านศูนย์ดิจิทัลชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ มีตัวแปร 8 อยู่ในระดับมาก ซึ่งเรียงจากค่าเฉลี่ยมากไปหาน้อย ได้แก่ 1.1) ปัจจัยโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล (x̅= 4.14) 1.2) ด้านการบริหารองค์การ (x̅= 3.99) 1.3) ด้านขีดสมรรถนะบุคลากร (x̅= 4.06) 1.4) ด้านการมีส่วนร่วมของชุมชน (x̅= 4.01) 1.5) ด้านการศึกษาเรียนรู้และข้อมูลข่าวสาร (x̅= 4.08) 1.6) ด้านสังคมและวัฒนธรรม (x̅= 4.02) 1.7) ด้านเศรษฐกิจ (x̅= 3.99) และ 1.8) ด้านการส่งเสริมรายได้ (x̅= 3.95) ตามลำดับ และ 2) ความสัมพันธ์ของปัจจัยด้านโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัล การบริหารองค์การ ด้านขีดสมรรถนะบุคลากร การมีส่วนร่วมของชุมชนพบว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกต่อการพัฒนาศักยภาพชุมชนผ่านศูนย์ดิจิทัลชุมชนจังหวัดศรีสะเกษ