วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ มหาวิทยาลัยมหิดล

ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการนำนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ไปปฏิบัติในกรมที่ดิน (ส่วนกลาง)

วุฒิภัทร คำพิทักษ์, อรนันท์ กลันทปุระ — Sun, 30 Jun 2024 00:00:00 +0700

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของข้าราชการสังกัดกรมที่ดิน (ส่วนกลาง) เกี่ยวกับปัจจัยแห่งความสำเร็จในการนำนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ของกรมที่ดินไปปฏิบัติ ศึกษาความแตกต่างของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับนำนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ไปปฏิบัติ ตามปัจจัยส่วนบุคคลของข้าราชการสังกัดกรมที่ดิน (ส่วนกลาง) และจัดทำข้อเสนอแนะเพื่อการปรับปรุงประสิทธิภาพและประสิทธิผลของนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ของกรมที่ดิน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ ข้าราชการสังกัดกรมที่ดิน (ส่วนกลาง) จำนวน 340 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถามเกี่ยวกับนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ไปปฏิบัติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างข้าราชการสังกัดกรมที่ดิน (ส่วนกลาง) มีระดับความคิดเห็นต่อปัจจัยเกื้อหนุนในการนำนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ของกรมที่ดินไปปฏิบัติ ในภาพรวมทั้ง 6 ด้าน อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ปัจจัยด้านมาตรฐานและวัตถุประสงค์ของนโยบายเป็นปัจจัยที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด รองลงมา ได้แก่ ปัจจัยด้านความร่วมมือหรือการตอบสนองของผู้นำนโยบายไปปฏิบัติ ปัจจัยด้านลักษณะขององค์การที่นำนโยบายไปปฏิบัติ ปัจจัยด้านประสิทธิภาพในการติดต่อสื่อสาร ปัจจัยด้านคุณภาพของบุคลากร และปัจจัยด้านทรัพยากรของนโยบาย ตามลำดับ ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า กลุ่มตัวอย่างข้าราชการสังกัดกรมที่ดิน (ส่วนกลาง) ที่ปฏิบัติงานในสังกัดที่ต่างกัน มีความเห็นต่อปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการนำนโยบายการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ไปปฏิบัติให้ประสบผลสำเร็จ ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ข้อเสนอแนะจากการศึกษา ได้แก่ กรมที่ดินควรทบทวนเกี่ยวกับกระบวนการปฏิบัติงานในแต่ละเนื้องานทั้งหมด, จัดสรรงบประมาณที่เพียงพอมาใช้ในการปรับปรุงหรือเปลี่ยนอุปกรณ์ต่าง ๆ, จัดการอบรวมให้ความรู้แก่ข้าราชการเพิ่มเติมเกี่ยวกับการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ และทบทวนการจัดทำคำรับรองการปฏิบัติราชการของหน่วยงานภายในกรมที่ดิน โดยเน้นความสำคัญและความเชื่อมโยงกับนโยบายและแนวทางการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์

การวัดระดับความรุนแรงของคดียาเสพติดประเภทไอซ์ กัญชาแห้ง เมทแอมเฟตามีน และเฮโรอีน และความสัมพันธ์ระหว่างคดียาเสพติด และความหนาแน่นเชิงพื้นที่และความหนาแน่นของประชากรในประเทศไทย

วาริษา ใกล้แก้ว, ไพเราะ ไพรหิรัญกิจ — Tue, 02 Jul 2024 00:00:00 +0700

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความรุนแรงของคดียาเสพติด 4 ประเภท ได้แก่ ไอซ์ กัญชาแห้ง เมทแอมเฟตามีน และเฮโรอีน วิเคราะห์ความหนาแน่นเชิงพื้นที่ของจำนวนคดียาเสพติดทั้ง 4 ประเภท (คดี: ตารางกิโลเมตร) ระหว่างปี พ.ศ. 2558-2562 และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความหนาแน่นของประชากร (คน: ตารางกิโลเมตร) กับ ก) ความหนาแน่นของจำนวนคดียาเสพติดต่อพื้นที่ (คดี: ตารางกิโลเมตร) ข) ความหนาแน่นของจำนวนผู้ต้องหาต่อพื้นที่ (ผู้ต้องหา: ตารางกิโลเมตร) และ ค) ความหนาแน่นของจำนวนผู้เสพยาเสพติดต่อพื้นที่ (ผู้เสพ: ตารางกิโลเมตร) ผลการวิจัยพบว่า ความรุนแรงของคดียาเสพติดในประเทศไทย สามารถวัดได้จาก (1) ค่าน้ำหนักของกลางต่อหนึ่งคดี และ (2) ค่าน้ำหนักของกลางต่อผู้ต้องหาหนึ่งคน การศึกษาความหนาแน่นเชิงพื้นที่ของคดียาเสพติดพบว่า ยาเสพติดประเภทไอซ์ กัญชาแห้ง และเมทแอมเฟตามีน มีความหนาแน่นของจำนวนคดีมากที่สุด ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร/ปริมณฑล ภาคกลาง และภาคใต้ ด้านคดีเฮโรอีนพบว่า ความหนาแน่นของจำนวนคดีมากที่สุดอยู่ในพื้นที่ภาคใต้ แถบจังหวัดภูเก็ต ปัตตานี และนราธิวาส เมื่อวิเคราะห์ข้อมูลในปี พ.ศ. 2562 งานวิจัยนี้พบว่า ความหนาแน่นของประชากรมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ 1) ความหนาแน่นของจำนวนคดียาเสพติด 2) ความหนาแน่นของจำนวนผู้ต้องหา และ 3) ความหนาแน่นของจำนวนผู้เสพยาเสพติด โดยไอซ์มีความสัมพันธ์มากที่สุด รองลงมา คือ กัญชาแห้ง และเมทแอมเฟตามีน ตามลำดับ ส่วนความหนาแน่นของจำนวนคดี จำนวนผู้ต้องหา และจำนวนผู้เสพในสารเสพติดประเภทเฮโรอีนมีความสัมพันธ์กับความหนาแน่นของประชากรน้อยที่สุด ผลการศึกษาที่ได้แสดงให้เห็นว่า ความหนาแน่นของประชากรเป็นปัจจัยสำคัญประการหนึ่ง ในการทำนายคดียาเสพติดประเภทไอซ์ กัญชาแห้ง และเมทแอมเฟตามีน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องอาจใช้เพื่อการเฝ้าระวังการเกิดคดียาเสพติดในพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่นได้ต่อไป