Journal of Educational Technology and Communications Faculty of Education Mahasarakham University (JETC)

TPACK: กรอบแนวคิดสำหรับครูยุคใหม่

ธัชพนธ์ สรภูมิ, จรีลักษณ์ รัตนาพันธ์ — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับ แนวทางจัดการเรียนรู้ด้วย TPACK (Technological Pedagogical Content Knowledge) โดยมุ่งเน้นการส่งเสริมความสามารถในการบูรณาการความรู้ด้านเนื้อหา (Content Knowledge: CK) การสอน (Pedagogical Knowledge: PK) และเทคโนโลยี (Technological Knowledge: TK) ของครูยุคใหม่ผ่านกระบวนการเรียนรู้ กิจกรรม และการบูรณาการองค์ความรู้ที่ทันสมัยต่อเหตุการณ์ในปัจจุบัน ตามกรอบแนวคิด TPACK ซึ่งเน้นการผสมผสานองค์ความรู้ทั้งสามด้าน เพื่อให้ออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับบริบทผู้เรียน โดยใช้เทคโนโลยีเป็นเครื่องมือสนับสนุนการเรียนรู้ และหลักการบูรณาการนำมาประยุกต์ คือ ความรู้ด้านเนื้อหาและการสอน PCK (Pedagogical Content Knowledge) ความรู้ด้านเทคโนโลยีและเนื้อหา TCK (Technological Content Knowledge) ความรู้ด้านเทคโนโลยีและการสอน TPK (Technological Pedagogical Knowledge) มาช่วยส่งเสริมให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในกระบวนการเรียนรู้มากยิ่งขึ้นผ่านกิจกรรม เนื้อหา และเปิดโอกาสให้ผู้เรียนคิดวิเคราะห์ แสดงความคิดเห็น และสะท้อนความคิดส่งเสริมการ เพื่อฝึกทักษะการวิเคราะห์ การประยุกต์ใช้ตามกรอบแนวคิดของ TPACK ในการตัดสินใจ การทำงานร่วมกัน และส่งเสริมการจัดการเรียนรู้อย่างเป็นระบบ

การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ความจริงเสริม ตามทฤษฎีการสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเองเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดเชิงคำนวณ เรื่อง การเขียนโปรแกรมโดยใช้เหตุผลเชิงตรรกะสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5

อนันต์ญา กิจเรืองศรี, ศรินย์พร ชัยวิศิษฎ์, สูติเทพ ศิริพิพัฒนกุล — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ออกแบบและพัฒนาสื่อการเรียนรู้ความจริงเสริม สำหรับพัฒนาทักษะ การคิดเชิงคำนวณ 2) เพื่อศึกษาผลการพัฒนาทักษะการคิดเชิงคำนวณ หลังการเรียนรู้ผ่านสื่อความจริงเสริม 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจในการเรียนรู้ด้วยสื่อความจริงเสริม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านโพธิ์ จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) สื่อการเรียนรู้ความจริงเสริม เรื่อง การเขียนโปรแกรมโดยใช้เหตุผลเชิงตรรกะ 2) แบบวัดทักษะการคิดเชิงคำนวณ 3) แบบวัดความพึงพอใจในการเรียนรู้ด้วยสื่อความจริงเสริม สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าเฉลี่ยของประชากร (µ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของประชากร (σ) และค่าพัฒนาการสัมพัทธ์

ผลการวิจัยพบว่า

1) การออกแบบสื่อการเรียนรู้ความจริงเสริม เรื่อง การเขียนโปรแกรมโดยใช้เหตุผลเชิงตรรกะ ผู้วิจัย ได้ดำเนินการออกแบบและพัฒนาตามรูปแบบ ADDIE Model โดยมีขั้นตอนดังนี้ 1 การวิเคราะห์ (Analysis) 2 การออกแบบ (Design) 3 การพัฒนา (Development) 4 การนำไปใช้ (Implementation) 5 การประเมินผล (Evaluation) โดยได้สื่อการเรียนรู้ความจริงเสริมที่มีลักษณะเป็นแฟลชการ์ด ที่แบ่งออกเป็น 2 องค์ประกอบได้แก่ 1) สื่อเนื้อหาในรูปแบบภาพ 3 มิติ พร้อมเสียงบรรยาย 2) สื่อเนื้อหาในรูปแบบวิดีโออินโฟกราฟิก โดยมีจำนวน 3 เรื่อง ได้แก่ 1) สัญลักษณ์พื้นฐานสำหรับการเขียนผังงาน 2) ความรู้เบื้องต้นของโปรแกรม Scratch และ3) กลุ่มคำสั่งพื้นฐานของโปรแกรม Scratch ซึ่งสื่อการเรียนรู้ความจริงเสริมได้พัฒนาขึ้นตามแนวคิด ของทฤษฎีการสร้างองค์ความรู้ ด้วยตัวเองที่เน้นการเรียนรู้ผ่านการลงมือทำ

2) ผลการพัฒนาทักษะการคิดเชิงคำนวณพบว่าคะแนนร้อยละของระดับพัฒนาการของกลุ่มเป้าหมาย เท่ากับ ร้อยละ 82.24 แสดงว่ากลุ่มเป้าหมาย มีพัฒนาการหลังเรียน อยู่ในระดับสูงมาก

3) ผลการศึกษาความพึงพอใจในการเรียนรู้ด้วยสื่อความจริงเสริม พบว่าผลของความพึงพอใจอยู่ในระดับดีมาก (µ = 4.57, σ = 0.14)

การพัฒนาโมชันกราฟิกแบบไมโครเลิร์นนิงเป็นฐาน เพื่อการลงทะเบียนและพัฒนานักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี

Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อออกแบบและพัฒนาสื่อโมชันกราฟิกแบบไมโครเลิร์นนิง สำหรับงานทะเบียนและงานพัฒนานักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี 2) เปรียบเทียบความพึงพอใจและความเข้าใจก่อนและหลังการรับชมสื่อโมชันกราฟิกแบบไมโครเลิร์นนิง ประชากรคือ นักศึกษาคณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน จำนวน 1,757 คน โดยคัดเลือกตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มแบบง่ายและแบบโควตา ประกอบด้วย 1) สัมภาษณ์เชิงลึก 48 คน (สุ่มแบบโควตา) 2) สำรวจเนื้อหาที่ต้องการทราบ 30 คน (สุ่มอย่างง่าย) และ 3) ศึกษาความพึงพอใจ 330 คน (สุ่มอย่างง่าย โดยใช้สูตรของทาโร่ ยามาเน่ที่ระดับคลาดเคลื่อน 5%) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยสื่อโมชันกราฟิก แบบสัมภาษณ์ แบบสอบถามความพึงพอใจ และแบบทดสอบวัดความเข้าใจ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลคือสถิติพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอ้างอิงแบบนอนพาราเมตริก เช่น การทดสอบวิลคอกซันและการทดสอบ ครัสคาล-วัลลิส กำหนดระดับนัยสำคัญ .05

ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามีความสนใจสูงสุดต่อข้อมูลการลงทะเบียนเรียน เพิ่ม-ถอนรายวิชา ผ่อนผันค่าเทอม และการกู้ยืมเงินเพื่อการศึกษา โดยต้องการรับข้อมูลผ่านสื่อโมชันกราฟิกมากที่สุด ผลการเปรียบเทียบความพึงพอใจแยกตามชั้นปี พบว่า นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ค่าเฉลี่ยความพึงพอใจสูงสุดทุกด้าน การเปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลัง การรับชมสื่อโมชันกราฟิก พบว่า มีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 3.11 และ 5.53 คะแนนตามลำดับ ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ สะท้อนถึงประสบการณ์และการรับรู้ถึงประโยชน์ของสื่อที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นว่าสื่อโมชันกราฟิกแบบไมโครเลิร์นนิงที่พัฒนาขึ้นสามารถเพิ่มความเข้าใจและการเรียนรู้ที่ดีให้กับตัวอย่าง

การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษาร่วมกับโครงงานเป็นฐาน เพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมของนักศึกษาปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย

นิภาพร ช่วยธานี, ธเนศ สินธุ์ประจิม, สุริยัน เขตบรรจง — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) พัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษาร่วมกับโครงงานเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมของนักศึกษาปริญญาตรี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย 2) ประเมินทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมของนักศึกษา และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนการสอนด้วยกิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษาร่วมกับโครงงานเป็นฐาน กลุ่มที่ศึกษาในการวิจัยครั้งนี้เป็นนักศึกษา ชั้นปีที่ 2 ระดับปริญญาตรีที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาฟิสิกส์พื้นฐาน (Fundamental Physics) ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 32 คน คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการประมง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตตรัง ด้วยวิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบประเมินทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรมของนักศึกษา และ 3) แบบประเมินความพึงพอใจของนักศึกษามีต่อกิจกรรมการจัดการเรียนรู้ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ( ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.)

ผลการวิจัย พบว่า 1) กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษาร่วมกับโครงงานเป็นฐาน (STEM Project-based learning) ประกอบด้วย 6 ขั้นตอน ดังนี้ (1) ระบุและเลือกปัญหาที่ต้องการแก้ไข/นวัตกรรมที่ต้องการพัฒนา (2) รวบรวมข้อมูลและแนวคิดที่เกี่ยวข้อง (3) ออกแบบวิธีการแก้ปัญหา/คิดค้นสร้างสรรค์ต้นแบบนวัตกรรม (4) วางแผนและดำเนินการแก้ปัญหา (5) การทดสอบ ประเมิน และปรับปรุงนวัตกรรม และ (6) นำเสนอผลการแก้ปัญหาหรือผลการพัฒนานวัตกรรม 2) นักศึกษามีทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม หลังการเรียนด้วยกิจกรรมการจัดการเรียนรู้อยู่ในระดับดี (=3.17, S.D.=0.39) 3. ระดับความพึงพอใจนักศึกษาที่มีต่อการจัดการเรียนการสอน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด (=4.50, S.D.=0.50)

การจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร

กชพร จันคามิ, ภูวนัย สุวรรณธารา — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษา และ 2) เปรียบเทียบระดับความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษา จำแนกตามเพศ วุฒิการศึกษา อายุ และประสบการณ์ทำงาน ตัวอย่าง คือ ครูสังกัดสำนักงานเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร จำนวน 226 คน ทำการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ โดยเทียบสัดส่วนของประชากร และกำหนดสัดส่วนตัวอย่างรายโรงเรียน เพื่อให้ได้ตามจำนวนตัวอย่างที่ระบุเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือแบบสอบถามแบบให้คะแนน 5 ระดับมีความน่าเชื่อถือทั้งฉบับอยู่ที่ระดับ .97 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว เมื่อพบความแตกต่าง จึงทำการทดสอบเปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีการของเชฟเฟ่

ผลการวิจัยพบว่า

1) ความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษาโดยรวม อยู่ในระดับมาก (= 4.36 , S.D.= .53) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตประเวศ กรุงเทพมหานครอยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยเป็นอันดับแรก คือ ด้านการจัดการเรียนรู้ รองลงมา คือ ด้านการบริหารจัดการ และด้านที่อยู่ในอันดับสุดท้าย คือ ด้านอาคารสถานที่

2) ผลการเปรียบเทียบความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษา พบว่า ความพึงพอใจของครูที่มีต่อการจัดสภาพแวดล้อมของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตประเวศ กรุงเทพมหานคร โดยจำแนกตามเพศ วุฒิการศึกษาและประสบการณ์การทำงานโดยรวม แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ จำแนกตามอายุ โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลของการศึกษาสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้จักรวาลนฤมิตตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ ที่ส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3

ศรีประไพ เพียนอก, สุดใจ ศรีจามร, จีรนันทร์ แก่นนาคำ — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) คะแนนการคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนที่เรียนด้วยสิ่งแวดล้อม ทางการเรียนรู้จักรวาลนฤมิตตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ ที่ส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์ 2) ความคิดเห็นของผู้เรียนที่มีต่อสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้จักรวาลนฤมิตตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ ที่ส่งเสริมการคิดสร้างสรรค์ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายประถมศึกษา (มอดินแดง) ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 38 คน โดยใช้รูปแบบการวิจัยก่อนการทดลองแบบกลุ่มเดียวที่มีการทดสอบหลังเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้จักรวาลนฤมิตตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ แบบวัดการคิดสร้างสรรค์ แบบสำรวจความคิดเห็นของผู้เรียน และแบบสัมภาษณ์การคิดสร้างสรรค์ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณที่ได้จากการวัด การคิดสร้างสรรค์ โดยใช้สถิติพื้นฐานได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ และการวิเคราะห์ข้อมูล เชิงคุณภาพได้จากการสรุป ตีความ บรรยายเชิงวิเคราะห์ และการวิเคราะห์โปรโตคอล

ผลการวิจัย พบว่า

1. คะแนนการคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียน พบว่า ผู้เรียนร้อยละ 92.11 มีคะแนนการคิดสร้างสรรค์เฉลี่ย ในภาพรวม คิดเป็นร้อยละ 87.99 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ คือ ร้อยละ 70 ของจำนวนนักเรียนผ่านเกณฑ์ ร้อยละ 70 ของคะแนนเต็ม และผลการคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนที่โดยการวิเคราะห์โปรโตรคอล พบว่า ผู้เรียนมีมิติการคิดสร้างสรรค์ ประกอบด้วย 1) การคิดคล่อง 2) การคิดยืดหยุ่น 3) การคิดริเริ่ม และ 4) การคิดละเอียดลออ

2. ความคิดเห็นของผู้เรียน พบว่า 1) ด้านเนื้อหา ทันสมัย ท้าทายความสามารถ และเพียงพอสำหรับ การสร้างความรู้ 2) ด้านสื่อจักรวาลนฤมิตมีอิทธิพลต่อแรงจูงใจในการเรียนรู้ 3) ด้านการออกแบบ เหมาะสม และ ส่งเสริมการเรียนรู้ในโลกเสมือนจริง

การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะ การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลและปัญญาประดิษฐ์สำหรับการจัดการเรียนรู้ ของครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 2

สนธยา หลักทอง, พลชัย ชุมปัญญา — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพที่เป็นจริง สภาพที่คาดหวังและประเมินความต้องการจำเป็น เกี่ยวกับการเสริมสร้างสมรรถนะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลและปัญญาประดิษฐ์ 2) พัฒนารูปแบบการนิเทศแบบผสมผสาน และ 3) ศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการนิเทศแบบผสมผสาน โดยใช้วิธีวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ครู 456 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย (Sample Random Sampling) ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน โดยการเลือก แบบเจาะจง (Purposive Sampling) และครูที่เข้าร่วมทดลองใช้รูปแบบ จำนวน 40 คน โดยการสุ่ม
อย่างง่าย (Sample Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสาน แบบทดสอบ แบบประเมินทักษะและคุณลักษณะ แบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการจัดเรียงลำดับความสำคัญของ ความต้องการความจำเป็น Priority need index แบบปรับปรุง (PNImodified) ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา สถิติสำหรับการอ้างอิง ได้แก่ Wilcoxon Matched Pairs Signed-Ranks และ t-test (Dependent)

ผลการวิจัยพบว่า

1) สภาพที่เป็นจริงอยู่ในระดับปานกลาง (= 3.422, S.D. = 0.960) สภาพที่คาดหวัง อยู่ในระดับ มาก (=4.162, S.D.=0.873) และความต้องการจำเป็นสูงสุด คือด้านการใช้ปัญญาประดิษฐ์ เพื่อสนับ สนุน การเรียนรู้ (PNI Modified = 0.2673)

2) รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ หลักการของรูปแบบ วัตถุประสงค์ของรูปแบบ ระบบสนับสนุนการนิเทศและแพลตฟอร์มการเรียนรู้ออนไลน์ กระบวนการนิเทศ ทั้งแบบลงพื้นที่และออนไลน์ และผลลัพธ์การนิเทศ

3) หลังการนิเทศครูมีคะแนนด้านความรู้สูงกว่าก่อนการนิเทศอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 มีผลการประเมินทักษะอยู่ในระดับดีมาก (=2.665, S.D.=0.472) ผลการประเมินด้านคุณลักษณะสูงกว่าก่อนการนิเทศอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ.05 และมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการนิเทศในระดับมากที่สุด
(= 4.642, S.D.=0.533)

การพัฒนาความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของบุคคลออทิสติกโดยใช้โปรแกรมการสื่อสาร Visual image

กนกอร สว่างอารมณ์, รัตนาภรณ์ จันทรา, ภูชิศ สถิตย์พงษ์ — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาโปรแกรมการสื่อสาร Visual image ในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของบุคคลออทิสติก2) ศึกษาผลการพัฒนาความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของบุคคลออทิสติก และ3) ศึกษาความพึงพอใจของบุคคลออทิสติกที่มีต่อโปรแกรมการสื่อสาร Visual image ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ บุคคลออทิสติก อายุระหว่าง 5 -10 ปี ได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมการสื่อสาร Visual image 2) แผนการดำเนินงานแบบ A-B-A Design 3) แบบสังเกตความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน และ4) แบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า

1) ผลการพัฒนาโปรแกรมการสื่อสาร Visual image ในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของบุคคลออทิสติก มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด (x̄ = 4.86)

2) บุคคลออทิสติกมีความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันเพิ่มขึ้น ตามแผนการทดลองแบบ A-B-A Design เมื่อเปรียบเทียบ 3 ระยะ คือ ระยะเส้นฐาน (A1) อยู่ในเกณฑ์ระดับพอใช้ (x̄ = 1.80) ระยะระหว่างการทดลอง (B) อยู่ในเกณฑ์ระดับดี (x̄ = 3.80) ระยะหลังการทดลอง (A2) อยู่ในเกณฑ์ระดับดีมาก (x̄ = 4.50) และ

3) บุคคลออทิสติกมีความพึงพอใจต่อโปรแกรมการสื่อสาร Visual image อยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.38)

การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้ปรากฏการณ์เป็นฐาน ร่วมกับแนวคิดการกำกับตนเองเพื่อส่งเสริมการคิดเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

นันทพร ระภักดี — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 2) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่มีคุณภาพ 3) ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ 4) ศึกษาผลประเมินการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/5 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 26 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม แบบสัมภาษณ์ และแบบบันทึกการประชุมแบบมีส่วนร่วม แบบประเมินร่างรูปแบบการจัดการเรียนรู้ แผนการจัดการเรียนรู้ จำนวน 15 แผน แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ จำนวน 30 ข้อ แบบทดสอบวัดความสามารถในการคิดเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์ แบบอัตนัย จำนวน 10 ข้อ แบบประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้ 20 ข้อ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ ค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ร้อยละ และการทดสอบที แบบไม่เป็นอิสระต่อกัน (Dependent Samples t-test)

ผลการวิจัย พบว่า

1. การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ที่มีประสิทธิภาพควรใช้รูปแบบปรากฏการณ์เป็นฐานร่วมกับแนวคิดการกำกับตนเอง เพื่อเชื่อมโยงความรู้กับชีวิตจริงและส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ การมีส่วนร่วมและทักษะการคิดเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์

2. รูปแบบการจัดการเรียนรู้ มี 6 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) หลักการ (2) วัตถุประสงค์ (3) ขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน ได้แก่ เลือกปรากฏการณ์ร่วมกับสังเกตตนเอง สะท้อนความคิดร่วมกับตั้งเป้าหมาย วางแผนร่วมกับตรวจสอบตนเอง ดำเนินการร่วมกับประเมินพฤติกรรม ประเมินผลร่วมกับแสดงปฏิกิริยาต่อตนเอง (4) ระบบสังคม (5) หลักการตอบสนอง และ (6) ผลที่เกิดขึ้นจากรูปแบบการเรียนรู้ โดยผลการประเมินความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด

3. นักเรียนที่เรียนด้วยรูปแบบการเรียนนี้ มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการคิดเชื่อมโยงทางคณิตศาสตร์หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05

4. รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น มีคุณภาพรวมอยู่ในระดับ มากที่สุด (=4.68, S.D.=0.09)

การพัฒนาเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนคุรุประชาสรรค์

สายทิพย์ สดุดี, รัตนาภรณ์ จันทรา, ภูชิศ สถิตย์พงษ์ — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน 2) เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 3) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน และ 4) เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน ประชากรที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/5 ห้องเรียนแผนภาษาอังกฤษ-จีน จำนวน 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) เกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน 3) แบบทดสอบ และ 4) แบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ Dependent Sample T-Test

ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน พบว่า ผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้อหาประเมินคุณภาพอยู่ในระดับดีมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.59 และผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคประเมินคุณภาพอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.82 2) เกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน มีประสิทธิภาพเท่ากับ 81.66/80.22 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ คือ 80/80 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน พบว่า มีคะแนนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 4) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อเกมมิฟิเคชัน เรื่อง คำศัพท์ภาษาจีน อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.58

กลวิธีการเขียนสารคดีแนวใหม่ในเรื่องเล่าของเยาวชนจากบ้านกาญจนาภิเษก

วันจรัตน์ เดชวิลัย — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์กลวิธีการเขียนสารคดีแนวใหม่ในเรื่องเล่าของเยาวชนจาก บ้านกาญจนาภิเษก จากหนังสือสารคดี 2 เล่ม ได้แก่ เรื่องเล่าจากบ้านกาญจนาภิเษกและก้าวที่พลาด รวม 30 เรื่อง โดยศึกษาตามกรอบแนวคิดสารคดีแนวใหม่ คือ การผสมผสานระหว่างงานวิชาการกับวรรณกรรม ได้แก่ การตั้งชื่อเรื่อง ความนำ การดำเนินเรื่อง ความจบ การใช้กระบวนความหรือโวหาร และการเสริมข้อมูลประกอบสารคดี โดยเสนอผลเชิงพรรณนาวิเคราะห์

ผลการศึกษาพบว่า 1.การตั้งชื่อเรื่องมี 5 กลวิธี ได้แก่ การตั้งชื่อแบบเรื่องสั้นและนวนิยาย การเล่นคำสัมผัสคล้องจองและการใช้โวหารความเปรียบ การใช้คำหลักนำหน้าตามด้วยข้อความที่เป็นส่วนขยาย การใช้ชื่อตรงไปตรงมา และการใช้คำหรือกลุ่มคำ 2.ความนำมี 4 กลวิธี ได้แก่ ความนำสนทนากับผู้อ่าน ความนำแบบเรื่องสั้น ความนำการอ้างคำพูดหรือวาทะบุคคล และความนำแบบบรรยาย 3. การดำเนินเรื่อง พบ การเล่าเรื่องโดยใช้ลีลาแบบเรื่องสั้นและนวนิยายผ่านตัวละครในรูปแบบบันทึก 4. ความจบมี 4 กลวิธี ได้แก่ การจบแบบคลี่คลายด้วยการแฝงข้อคิด การจบแบบทิ้งท้ายให้คิด การจบแบบทันทีทันใดและการจบด้วยการย้อนหลัง 5. การใช้กระบวนความหรือโวหารมี 3 กลวิธี การบรรยาย การพรรณนา และการอธิบายความ และ6. การเสริมข้อมูลประกอบสารคดี มี 2 กลวิธี ได้แก่ การอ้าง คำพูดและการแทรกบทสนทนา และการอ้างอิงจากข้อมูลเอกสารและภาคสนาม

การส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหา โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมที่มีเว็บสนับสนุน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนร้อยเอ็ดวิทยาลัย

ณัฐภัทร อินทร์อ๋อง, ทรงศักดิ์ สองสนิท, ประวิทย์ สิมมาทัน — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปฏิบัติการส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาโดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม ที่มีเว็บสนับสนุน 2) พัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหา ของนักเรียน โดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม ที่มีเว็บสนับสนุน 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาโดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรม ที่มีเว็บสนับสนุน โดยกลุ่มเป้าหมายในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ห้อง 11 โรงเรียนร้อยเอ็ดวิทยาลัย จำนวน 39 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมที่มีเว็บสนับสนุน แบบทดสอบวัดความสามารถในการคิดแก้ปัญหา แบบบันทึกการจัดการเรียนรู้ แบบบันทึกอนุทินของนักเรียน และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย พบว่า

1) การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมที่มีเว็บสนับสนุน เป็นการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการแก้ไขปัญหา 6 ขั้น เพื่อมุ่งเน้นให้ผู้เรียนได้ฝึก 1.การระบุปัญหา 2.รวบรวมข้อมูลและแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับปัญหา 3.ออกแบบวิธีการแก้ปัญหา 4.วางแผนและดำเนินการแก้ปัญหา ทดสอบ 5.ประเมินผลและปรับปรุงแก้ไขวิธีการแก้ปัญหาหรือชิ้นงาน 6.การนำเสนอวิธีการแก้ปัญหา ผู้สอนช่วยสนับสนุนในการศึกษาโดยมี เว็บสนับสนุน ที่สามารถให้นักเรียนได้เรียนรู้ตามที่ต้องการ สามารถทบทวนและแบ่งปันความรู้กับผู้อื่นได้

2) ผลของการส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหาโดยการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมที่มีเว็บสนับสนุน พบว่าผู้เรียนมีคะแนนความสามารถในการคิดแก้ปัญหา หลังเรียนอยู่ในระดับสูง มีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 14.66 คะแนน และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.06

3) ผลการศึกษาความพึงพอใจของ ผู้เรียนที่มีต่อการเรียนรู้ด้วยกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมที่มีเว็บสนับสนุน พบว่า ผู้เรียนมีคะแนนความพึงพอใจทุกด้านเฉลี่ยเท่ากับ 3.66 คะแนน และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.96 มีระดับความพึงพอใจอยู่ใน ระดับมาก

การส่งเสริมการมีส่วนร่วมในชั้นเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางคณิตศาสตร์ ผ่านการเรียนรู้แบบร่วมมือของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3

เวิน เสี่ยวอี้, สุธิดา กรรณสูตร — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการมีส่วนร่วมในการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ภายหลังการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ภายหลังการเรียนรู้แบบร่วมมือกับเกณฑ์ร้อยละ 80 และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 90 คน โรงเรียนประถมศึกษา ฉือซือ สาธารณรัฐประชาชนจีน โดยเลือกด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนซึ่งมีทั้งรูปแบบปรนัยและอัตนัย และแบบสอบถามความพึงพอใจต่อการเรียนรู้แบบร่วมมือ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย () ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) และการทดสอบสมมติฐานด้วยสถิติ t แบบกลุ่มตัวอย่างเดียว

ผลการวิจัยพบว่า

1) การมีส่วนร่วมของนักเรียนในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ภายหลังการจัดการเรียนรู้ แบบร่วมมืออยู่โดยรวมอยู่ในระดับสูง (=3.72, S.D.=0.70) ประกอบด้วย การมีส่วนร่วมด้านอารมณ์มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด (=4.15, S.D.=0.68) รองลงมาคือการมีส่วนร่วมด้านพฤติกรรม (=4.04, S.D.=0.77) สำหรับการมีส่วนร่วมด้านการรับรู้ นักเรียนสามารถประยุกต์ใช้กลยุทธ์การคิดขั้นสูงได้อย่างต่อเนื่อง นักเรียนบางส่วนที่มีระดับการมีส่วนร่วมต่ำ พบความยากลำบากในการแสดงความคิดเห็นและรู้สึกถูกกีดกันจากกิจกรรมกลุ่ม

2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนภายหลังการเรียนรู้แบบร่วมมือมีค่าเฉลี่ยที่ร้อยละ 85.60 (t = 8.94, p < 0.05) ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่คาดหมายอย่างมีนัยสำคัญ

3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการเรียนรู้แบบร่วมมือในระดับสูง (=4.42, S.D.=0.53)

ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ และทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนประถมศึกษาซิงโจว

จ้าว หยูหาว, ชนาธิป บุบผามาศ — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้น ประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนประถมศึกษาซิงโจว สาธารณรัฐประชาชนจีน ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน และ 2) เพื่อศึกษาทักษะการคิดเชิงวิพากษ์ของนักเรียนหลังจากได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 จำนวน 45 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบแบ่งชั้น จากประชากรนักเรียนทั้งหมด 315 คน ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานจำนวน 15 ชั่วโมง ครอบคลุมเนื้อหาคณิตศาสตร์ 3 เรื่อง ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา โดยผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน 2) แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์ จำนวน 36 ข้อแบบปรนัย โดยแบบทดสอบได้ผ่านการวิเคราะห์ข้อสอบ 2 รอบ ทั้งด้านความยากง่ายและอำนาจจำแนก ผลการวิเคราะห์พบว่า 35 ข้อมีค่าอำนาจจำแนกอยู่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ (D ≥ 0.25) และมีค่าความยากง่ายเฉลี่ย (P) เท่ากับ 0.77 โดยมีค่า IOC = 1.00 และ 3) เกณฑ์การประเมินทักษะการคิดเชิงวิพากษ์ 5 ด้าน ผ่านการตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญและมีค่า IOC = 1.00 การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้เวลา 3 สัปดาห์ ระหว่างเดือนมีนาคมถึงเมษายน 2567 โดยจัดการเรียนการสอนสัปดาห์ละ 5 ชั่วโมง รวม 15 ชั่วโมง และดำเนินการทดสอบก่อนและหลังเรียน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมานด้วยการทดสอบค่าทีแบบกลุ่มตัวอย่างคู่ (Paired Sample t-test) ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ α = 0.05

ผลการวิจัยพบว่า

1) หลังการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานเป็นฐาน นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคณิตศาสตร์สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t = -16.32, p < 0.05) และ

2) นักเรียนมีทักษะการคิดเชิงวิพากษ์อยู่ในระดับปานกลาง (=2.15, S.D.=0.52) โดยทักษะที่โดดเด่นที่สุดคือ การประเมินค่า (=2.37, S.D.=0.34) รองลงมาคือ การใช้เหตุผล (=2.31, S.D.=0.34) และ การวิเคราะห์ (=2.29, S.D.=0.45) สะท้อนถึงความสามารถของนักเรียนในการใช้กระบวนการคิดเชิงวิเคราะห์และการตัดสินใจในกิจกรรมการเรียนรู้ได้อย่างเหมาะส

การพัฒนารูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะเทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาครู มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา

เพชร รองพล, มณีนุช รองพล — Tue, 23 Sep 2025 00:00:00 +0700

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะเทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาครู 2) พัฒนาชุดการสอนตามรูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ เพื่อส่งเสริมสมรรถนะเทคโนโลยีดิจิทัลของนักศึกษาครู ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ E1/ E2 (80/80) 3) ศึกษาประสิทธิผลการใช้ชุดการสอน โดยเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระหว่างก่อนและหลังเรียน 4) ศึกษาความพึงพอใจของชุดการสอน การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and development) โดยกำหนดประชากร คือ นักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวนทั้งสิ้น 180 คน ครอบคลุม 6 ห้องเรียน (ห้องละ 30 คน) ใช้วิธีการสุ่มกลุ่ม (Cluster Random Sampling) โดยกำหนดหมายเลข 1–6 แทนแต่ละห้อง แล้วจับสลากจำนวน 1 กลุ่มเรียน จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) ชุดการสอนตามรูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ประกอบด้วย 5 แผนการจัดกิจกรรม 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 3) แบบประเมินความพึงพอใจของ ผู้เรียน

ผลการวิจัยพบว่า

1) รูปแบบการสอนแบบเน้นประสบการณ์ (EX-Tech Learning Model) โดยมีกระบวนการในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ 7 ขั้นตอน

2) ชุดการสอนที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพ 80.73/80.42 เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนด

3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 และ

4) ผู้เรียนมีความพึงพอใจต่อชุดการสอนในภาพรวมอยูในระดับ “มากที่สุด (𝑥̄=4.52, S.D. = 0.82)