Politicization Under Democratic System by the King as Head of State of People in Pawong Sub-District, Muang District, Songkhla Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research article was to study the politicization and the guideline under democratic system by the King as Head of State of people in Pawong Sub-District, Muang District, Songkhla Province. The research sample consisted of 397 people aged 18 years and over and residing in Pawong Subdistrict, Mueang District, Songkhla Province. The sample size was determined using the Taro Yamane formula. There were 5 key informants using purposive sampling. Research tools were questionnaires and interviews. Statistics used in data analysis were frequency, percentage, standard deviation and content analysis.
The findings were as follows; 1) the overall of the politicization under democratic system by the King as Head of State of people in Pawong Sub-District, Muang District, Songkhla Province was at the high level. The specific aspects could be classified from top to bottom: religion, society, family, media, and friend group. 2) Political practices under the democratic system with the King as head of state in Pawong Subdistrict, Mueang District, Songkhla Province, consisting of (1) There should be an opportunity for the free and regular exchange of opinions regarding politics. (2) Youth should provide opportunities for family members to freely and regularly exchange opinions with each other regarding politics.
(3) A forum should be organized for the community to participate in the exchange of political opinions. (4) Religious organizations should seriously organize moral and ethical training activities to strengthen a democratic way of life. (5) Mass media agencies should provide and present truthful and straightforward information.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธีรวุฒิ เอกะกุล. (2543). ระเบียบวิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 1. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี.
บรรจง กลิ่นสงวน. (2563). การกล่อมเกลาทางการเมืองและทัศนคติทางการเมืองแบบประชาธิปไตยของนิสิตระดับปริญญาตรี คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พระณัฐพงษ์ ณฏฺฐวํโส (สุดใจ), เติมศักดิ์ ทองอินทร์ และยุทธนา ประณีต. (2565). การกล่อมเกลาทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของเยาวชนหนองฉาง จังหวัดอุทัยธานี. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 7(2), 202-212.
พระทรงวุฒิ รัตนะ. (2564). การกล่อมเกลาทางการเมืองของประชาชนที่มีผลต่อการใช้สิทธิเลือกตั้งทั่วไปในอำเภอบ้านธิ จังหวัดลำพูน. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 4(1), 44-53.
พระมหาสุทธิดล จิตฺตปญฺโญ (ภูนอก) (2565). ปัจจัยทางสังคมที่ส่งผลต่อการกล่อมเกลาทางการเมืองในสังคมไทย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 9(1), 11-23.
พระศิลาศักดิ์ สุเมโธ. (2562). บทความวิชาการคุณูปการของการพัฒนาทางจิตวิญญาณต่อคฤหัสถ์อาเซียนในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 8(2), 197-209.
วัชรา ไชยสาร. (2545). การเมืองภาคประชาชน : พัฒนาการการมีส่วนร่วมในทางการเมืองประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมและพหุการเมือง. กรุงเทพฯ: เมฆขาว.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2559). การเมืองการปกครองไทย พ.ศ.1762-2500. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.
สิทธิพันธ์ พุทธหุน. (2553). ทฤษฎีพัฒนาการเมือง. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Conbach, L. Joseph. (1984). Essential of Psychology and Education. New York: Mc–Graw Hill.
Likert, R.A. (1932, May). Technique for the Measurement of Attitudes. Arch Psychological, 25(140),1-55.
