Success of Buddhist Cultural tourism Royal temples and civic temples Ampawa District Samutsongkram Province.
Main Article Content
Abstract
This research aimed to (1) describe Buddhist Cultural tourism Ampawa District Samutsongkram Province.(2) explore problems and barrios of Buddhist Cultural tourism; Royal temples and civic temples Ampawa District Samutsongkram Province.(3) purposed guidelines to promote Buddhist Cultural tourism; Royal temples and civic temples. This was qualitative approaches, in dept interview was used as data gathering 10 key persons; Government officials and tourists were purposive sample. Thematic analysis was analytical mean. The results were (1) Cultural tourism consist of promotion a) identity local architecture. b) local culture and tradition. c) communities way of life.(2)problems and obstacle of Cultural tourism were a) lacking of milestone destination b) insufficient personnel. c) ineffective evaluation. (3) guidelines were set up short medium and long reasonable target. b) recruited sufficient personnel. c) Government bureau should implement training and educated correspond personnel.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลชนก จันทร์เกตุ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา: ชุมชนเกาะยอจังหวัดสงขลา (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนปฏิบัติการการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน พ.ศ. 2559-2563.
กันตภณ แก้วสง่า. (2556). การจัดการความรู้การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมอำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2551). การจัดการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: ไทยยูเนี่ยนกราฟฟิกส์.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548 ก). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรสแอนด์ดีไซน์.
ประชุม สุวัตถี. (2551). การตลาดในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาบริหารศาสตร์
ประพันธ์พงษ์ ชิณพงษ์. (2551). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฎวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์.
มาศศุภา นิ่มบุญจาช. (2558). การศึกษาองค์ประกอบทางการท่องเที่ยวและการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีผลต่อความยั่งยืนทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเขาสันหนอกวัว (อุทยานแห่งชาติเขาแหลม).(วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วีระพล ทองมา และคณะ. (2554). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืนของชุมชนชาวจีนในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำแม่งอน อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
เสน่ห์ นครสันติภาพ. (2541). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารด้านวัฒนธรรมไทยเกี่ยวกับค่านิยมพื้นฐานของนักศึกษาสถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสถียร โกเศศ นาคะประทีป. (2515). ความรู้เรื่องวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-25802561. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.