การบริหารงานวิชาการแบบเปลี่ยนผ่านของโรงเรียนประถมศึกษา ตามแนวคิดพลเมืองดิจิทัล

Main Article Content

ขวัญชนก อายุยืน
อุษา งามมีศรี
สมใจ สืบเสาะ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสังเคราะห์กรอบแนวคิดการบริหารงานวิชาการแบบเปลี่ยนผ่านดิจิทัลของโรงเรียนประถมศึกษาและความเป็นพลเมืองดิจิทัล และ 2) เพื่อวิเคราะห์สภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 362 คน ได้แก่ ผู้บริหารและครู โรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม ใช้วิธีคัดเลือกแบบสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า
          1. การสังเคราะห์กรอบแนวคิด การบริหารงานวิชาการ ประกอบด้วย 1) การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษา 2) การพัฒนากระบวนการเรียนรู้ 3) การวัดผลประเมินผล และดำเนินการเทียบโอนผลการเรียน 4) การวิจัยเพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษา 5) การนิเทศการศึกษา 6) การพัฒนาระบบประกันคุณภาพภายในและมาตรฐานการศึกษา และ 7) การพัฒนาและใช้สื่อเทคโนโลยีเพื่อการศึกษา การเปลี่ยนผ่านทางดิจิทัล ประกอบด้วย 1) การส่งเสริมการเรียนรู้ในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล 2) การสร้างพื้นที่การทำงานที่สนับสนุนการใช้เทคโนโลยี และ 3) การใช้เทคโนโลยี และความเป็นพลเมืองดิจิทัล ประกอบด้วย 1) อัตลักษณ์ดิจิทัล 2) การใช้เทคโนโลยีอย่างเหมาะสม 3) การจัดการความปลอดภัยในโลกดิจิทัล 4) การรู้เท่าทันดิจิทัล และ 5) การสื่อสารดิจิทัล

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อายุยืน ข., งามมีศรี อ. ., & สืบเสาะ ส. . (2025). การบริหารงานวิชาการแบบเปลี่ยนผ่านของโรงเรียนประถมศึกษา ตามแนวคิดพลเมืองดิจิทัล. วารสารวิชาการ การจัดการภาครัฐและเอกชน, 7(3), 796–812. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/appm/article/view/271722
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). นโยบายการจัดการศึกษา. กระทรวงศึกษาธิการ.

จิรารัตน์ กระจ่างดี. (2562). พลเมืองดิจิทัลและการศึกษา. วารสารวิจัยการศึกษา, 34(1), 65-77.

ต้องตา จำเริญใจ. (2561). ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงาน

เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 3 [ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี].

ทิพวรรณ มีพึ่ง. (2564). การบริหารวิชาการในยุคดิจิทัล. วารสารการบริหารการศึกษา, 32(4), 33-47.

ธนสาร รุจิรา. (2563). พลเมืองดิจิทัลในประเทศไทย. วารสารวิจัยการศึกษา, 41(2), 89-102.

นุชจรินทร์ ปิ่นทอง. (2559). การศึกษาเชิงกลยุทธ์. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ราชกิจจานุเบกษา. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์.

รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2551). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารวิชาการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรรณากร พรประเสริฐ และรักษิต สุทธิพงษ์. (2562). ความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาระดับ

ปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 19(2), 104- 117.

เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ. (2560). การเปลี่ยนผ่านดิจิทัลในประเทศไทย. วารสารการบริหารการศึกษา, 29(3), 45-58.

สำนักการศึกษา กรุงเทพมหานคร. (2554). การศึกษาในยุคดิจิทัล. สำนักพิมพ์แห่งกรุงเทพมหานคร.

สุวัฒน์ บันลือ. (2560). การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี. สำนักพิมพ์วิชาการ.

เสาวภา นิสภโกมล. (2558). การเปลี่ยนผ่านดิจิทัลในภาคการศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษา, 23(2), 112-125.

ElMassah, S., & Mohieldin, M. (2020). Digital transformation and localizing the sustainable development

goals (SDGs). Ecological Economics, 169, Article 106490.

Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. Harper & Row.