Study on Public Sector Operational Guidelines for Preparation Into The Aging Society of Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
In 2021, Thailand has entered a completely aging society with a proportion of the elderly population approximately 20 percent. The aging population structure at this level results in economic, social, and public health problems in the country. According to the study of regulations, laws, and policies related to the public sector, it was found that the public sector had public sector operational guidelines for preparation into the aging society under the conceptual framework of promoting quality of life for the elderly in 5 areas: (1) Physical - emphasizing services and health promotion for the elderly (2) Psychology - Raising awareness of aging (3) Society - focusing on participation in elderly care of all sectors (4) economy - creating income security for the elderly and (5) Environmental - improving the environment suitable for the lifestyle of the elderly.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมการแพทย์. (2566). ข้อมูลกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ. สืบค้น 15 มีนาคม 2565, จาก http://agingthai.dms.go.th/agingthai/knowledge/aging-law/aging-law-table/
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). แผนปฏิบัติการด้านผู้สูงอายุระยะที่ 3 (พ.ศ.2566-2580). สืบค้น 15 มีนาคม 2565, จาก https://www.dop.go.th/download/laws/th1653553501-843_0.pdf
กัลยาณี ทองสว่าง. (2546). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเคหะชุมชนออเงิน (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2558). การทบทวนกฎหมายและนโยบายด้านผู้สูงอายุสู่การจัดการสุขภาพ. วารสารกฎหมายสุขภาพและสาธารณสุข, 1(2), 149-163.
ณัฐภัทร ถวัลยโพธิ และคณะ. (2557). การศึกษาวิเคราะห์และยกร่างกฎหมายลำดับรองเพื่อรองรับอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการใช้งบประมาณเพื่อจัดสวัสดิการสำหรับผู้สูงอายุ (รายงานการวิจัย). มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
บังอร ธรรมศิริ. (2549). ครอบครัวกับการดูแลผู้สูงอายุ. วารสารการเวก ฉบับนิทรรศการวันเจ้าฟ้าวิชาการ, 3(7), 47-56.
พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ 2546. (2546, ธันวาคม 22). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 120 (ตอนที่ 1), หน้า 1.
เพ็ญณี กันตะวงษ์ แนรอท และ ณรงค์ เกียรติคุณวงศ์. (2562). การดูแลผู้สูงอายุ บทเรียนจากเมืองโกเบ. พิมพ์ครั้งที่ 1. ขอนแก่น: วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2566). เปิดสถานการณ์ “สูงวัย” ในอาเซียน พบผู้สูงอายุมีจำนวนร้อยละ 11 ของประชากรทั้งหมด. สืบค้น 15 มีนาคม 2565, จาก https://thai tgri.org/?p=39807
วัชราภรณ์ ศรีนุช และวรวิทย์ จินดาพล. (2563). สังคมสูงวัยในอาเซียน: วิกฤตที่ไทยต้องเตรียมรับมือ. งานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 12 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, จังหวัดนครปฐม, วันที่ 9 - 10 กรกฎาคม 2563. หน้า 2325-2333.
วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2558). รายงานสรุปการประชุมเชิงปฏิบัติการระดับภูมิภาคว่าด้วยเรื่อง‘‘ASEAN+3: Are We Ready for Our Ageing Society ? ’’. สืบค้น 15 มีนาคม 2565, จาก https://www.dop.go.th/download/implementation/work_th_20161107 092854_2.pdf
ศิริพัฒน์ ยอดเพชร. (2549). ระบบการดูแลระยะยาวในครอบครัวสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงบประมาณของรัฐสภา. (2564). รายงานการวิเคราะห์งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565: แผนงานบูรณาการเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับสังคมสูงวัย. สืบค้น 15 มีนาคม 2565, จาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parbudget/download/article/article_ 20210813155003.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ.2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สุรพงษ์ มาลี. (2561ก). รู้จักสังคมสูงอายุและสถานการณ์ผู้สูงอายุ (ในประเทศไทย). วารสารข้าราชการ, 60(4), 5-8.
สุรพงษ์ มาลี. (2561ข). เตรียมความพร้อมกำลังคนภาครัฐสู่สังคมสูงอายุอย่างไร? แกะรอยยุทธศาสตร์ชาติและแผนการปฏิรูปประเทศ. วารสารข้าราชการ, 60(4), 9-11.
อารดา ธีระเกียรติกำจร. (2554). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566—2570). ราชกิจจานุเบกษา.
Chewasopit, W. (2019). Aging Society: The changed marketing factor. Journal of MCU Nakhondhat, 6(1), 38-54.
Flanagan, J.C.(1978). A research approach to improving our quality of life. American psychologist, 33(2), 138.
Lüders, M., & Brandtzæg, P. B. (2017). ‘My children tell me it’s so simple’: A mixed-methods approach to understand older non-users’ perceptions of Social Networking Sites. New media & society, 19(2), 181-198.
World Health Organization.(2006).WHOQOL-OLD MANUAL. Retrieved April 15, 2022, from https://www.academia.edu/28226812/WHOQOL_OLD_MANUAL
Yu, J. et al. (2022). Structural model for the relationships between age-friendly communities and quality of life of older adults in Hefei, China. Engineering, Construction and Architectural Management, 29(3), 1376-1395.
