School Safety Management in Network GROUP 42-43, Nongchok District Office, Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this independent study were to 1) study school safety management,
2) compare school size and school religious patterns, and 3) study school safety management approaches. A sample of 115 people and an interview with executives of 5 people. The tool was a questionnaire. There was a confidence value of 0.95 and an open-ended interview. Statistics used in data analysis were mean. standard deviation Independent t-test and one-way variance test
The study found that 1) Safety Management: Overall and each aspect were found at high level. 2) Comparison of school safety management. Classified by school size, there was no significant difference at the .05 level, and classified by school's religious pattern were significantly different at the .05 level. 3) Safety management guidelines in schools as follows: 3.1) Premises Everyone in the school has been instilled in the consciousness of taking care of the building. 3.2) Safe environmental management There was a meeting and coordinating with farmers to jointly solve air pollution problems, including proper waste separation. 3.3) Safety services There is a training activity to reduce accidents by distributing helmets to students. 3.4) Safety courses Has conducted a comprehensive safety course 3.5) Safety measures for student health has established guidelines for the prevention and control of communicable diseases in schools for teachers and students to have knowledge and understanding
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษฎา ศรีสุชาติ. (2559). การพัฒนาตัวบ่งชี้และคู่มือโรงเรียนปลอดภัยของสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
เขษม มหิงสาเคช. (2562). การศึกษาบทบาทการมีส่วนร่วมในการบริหารสถานศึกษาของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ช่อจิต หรั่งศิริ. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมความปลอดภัยในนักเรียนสายวิชาชีพโรงเรียนจิตรลดา (สายวิชาชีพ). วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 31(2), 61-72.
ไทยพีบีเอส. (2565). วิเคราะห์ปูมหลังเหตุกราดยิงหนองบัวลำภู. สืบค้นเมื่อ 7 ตุลาคม 2565, จาก https://www.thaipbs.or.th/news/content/320222
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
พัชรา ก้อยชูสกุล และคณะ. (2559). การสร้างเสริมสุขภาพเด็กนักเรียนในโรงเรียน ประถมศึกษาเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
วพีรภาว์ ทองคำ. (2559). การจัดสภาพแวดล้อมของโรงเรียนที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของนักเรียนสังกัดเทศบาลตำบลบางนมโค จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
วัฒนวงศ์ รัตนวราห และ ไกรสีห์ ทิพยวงศ์. (2554) การศึกษาการจัดการความปลอดภัย บริเวณโรงเรียนภายในจังหวัดนครราชสีมา (รายงานวิจัย). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
สกุณา บุญธรรม. (2551) สภาพและปัญหาการบริหารงานอาคารสถานที่และสิ่งแวดล้อมในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสระบุรี เขต 1 (วิทยานิพนธ์). มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
สุชีรา ใจหวัง. (2561). การศึกษาการจัดการความปลอดภัยในสถานศึกยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1. วารสารบริหารการศึกษา มศว., 15(28), 50-61.
Turki, A. (2014). Determining the causal relationships among balancedscorecard perspectives on school safety performance: Case of Saudi Arabia. Accident Analysis & Prevention, 68, 57-74.
Cronbach, L.J.(1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper CollinsPublishers.
Flahertv, L.T. (2015). Safety Assessment in Schools: Beyond Risk: The Role ofild Psychiatrists and Other MentalHealthProfessionals. ChAdolescent Psychiatricdlinics of North America, 24 (2), 277-289.
Krejcie, R.V. and Morgan, D.W. (1970) Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
